Samen met Thomas Beerdsen reisde ik op 24 december af naar Italië. In het noordelijk gelegen
Bassano del Grappa zouden twee achtereenvolgende
Vergani Cup-toernooien plaatsvinden. Het eerste begon op 26 december, en zou duren tot 30 december. Het tweede toernooi was hetzelfde recept van 9 rondes in 5 dagen, beginnend op 3 januari. Dit betekende dus dat we in beide toernooien begonnen met één partij, en de resterende vier dagen er twee hadden op een dag. Zelf keek ik hier erg naar uit, omdat ik al sinds maart geen ‘echte’ partij meer had gespeeld. Ondanks dat ik geen klassieke partijen speelde, bleef ik niet stil zitten en had ik wel hard getraind in die tijd. In deze pandemie heeft denk ik iedereen er wel moeite mee om een vast ritme te krijgen. Hier had ik zelf ook last van, en het leek me verstandig om in ieder geval een vast slaapritme te krijgen voordat het toernooi begon. Van te voren is het voor een toernooi lastig om al gewend te raken aan een dubbelrondig toernooi, maar dit leek me al mooi meegenomen.
➔ Lees verder…
Afgelopen zaterdag 22 april was het eindelijk zover: de grote finale van de Meesterklasse van dit jaar. We hadden met Apeldoorn gedurende het seizoen met een aantal nipte overwinningen een voorsprong van twee matchpunten op achtervolger LSG opgebouwd. LSG had echter een voorsprong van bordpunten opgebouwd, wat betekende dat wij aan een 5-5 genoeg zouden hebben voor de titel.