assen

Sinds vele seizoenen is het streven van het tweede team om zich te handhaven in de tweede klasse en met hier en daar een uitzondering op die regel, lukt dat redelijk. Het gaat niet altijd even gemakkelijk, omdat de verschillen wat betreft de sterkte van de teams waar we tegen moeten vechten vaak in ons nadeel is. Regelmatig calculeren we een nederlaag al in omdat we begrijpen dat het vechten tegen de bierkaai is. Maar toch weten we zo nu en dan ook uit onze slof te schieten en zodoende onze plek in de tweede klasse veilig te stellen. Dan weer op het laatste moment als het echt moet, en dan een ander seizoen hebben we ruimschoots voor de laatste ronde het doel bereikt. Nee, het is niet onze ambitie om een gooi te doen naar het kampioenschap en het seizoen daarna elke ronde genadeloos afgestraft te worden.

➔ Lees verder…

Voor de zevende ronde moest het tweede team naar Assen en op voorhand wisten we al dat dit een lastige horde zou worden. Een paar seizoenen geleden wisten we nog vriend en vijand te verrassen door uit Assen te vertrekken met een eclatante overwinning waarvan niets gestolen was. Die illusie hadden we nu niet, mede omdat we behoorlijk verzwakt waren. Erik was in Spanje om daar de nodige cervezas te proeven en Henk Eleveld moest door persoonlijke omstandigheden ook verstek laten gaan. De broodnodige versterking was ver te zoeken en uiteindelijk moest Me, myself and I achter het laatst overgebleven bord plaatsnemen. Het maakte de missie nog moeilijker. Assen heeft nog theoretische kansen op een kampioenschap en was niet van plan om maar enig mededogen te tonen. Er werd als het ware een muur voor ons opgeworpen waarvan die mislukte President in The White House de bouwtekeningen van opgevraagd heeft.

➔ Lees verder…