De meeste dooddoeners en bijna-waarheden horen we met zekerheid in de politiek. En indien uitgesproken met het sonore en vertrouwenwekkende geluid van een voormalig minister, zijn we geneigd om het voor waar aan te nemen en als zoete koek te slikken. Met zo’n stem en vanzelfsprekende overtuiging moet het wel waar zijn, nou ja, bijna… De onderste steen moet boven over een affaire met bonnetjes en als dat uiteindelijk gebeurt en zijn eerste waarheid geheel anders blijkt te zijn, een leugenaar dus, aan komen zetten met ik herken mij niet in dat beeld. De Tweede Kamer is daarna op hoge poten (op stelten dus) en dan overeenkomstig reageert: wij zijn als kamer diep geschokt. En dat op zich is weer zeer schokkend. Ook schokkend is een vaak gehoorde reactie van hoge politici over belangrijke zaken, die vooral zij behoren te weten, in de trant van daar staat mij helemaal niets van bij. Ja, dat zal wel, ongeloofwaardig dus. En de verontwaardigde reactie van de politiek na de zoveelste drugsgerelateerde moordaanslag is eveneens niet mis: keihard aanpakken. Niet gewoon hard maar keihard, wat moeilijk valt te rijmen met de jarenlange bezuinigingen door diezelfde politiek in combinatie met een beleid van gedogen. De dooddoeners zullen ons nog wel een tijdje om de oren blijven vliegen. Cliché is een chique woord voor dooddoener en volgens mijn bejaarde Dikke Van Dale een:
➔ Lees verder…