Slot in mineur

In de laatste ronde van de Meesterklasse stond er voor ons niet heel veel meer op het spel: degradatie was al niet meer mogelijk en met wat geluk hier en daar zou een derde plek wellicht nog mogelijk zijn. De scherpte was bij de meeste spelers duidelijk niet aanwezig.

Merijn van Delft kwam op het eerste bord met zwart uitstekend uit de opening tegen Twan Burg. Hij kon gaan hopen op een plusje, sloeg remise af, maar moest niet veel later een kwaliteit en de partij geven.

Lees verder…

Kampioen worden: is dat nu zo bijzonder?

Kampioen worden… het is toch wel bijzonder als je na een lang seizoen mag zeggen dat je het sterkste team van de desbetreffende klasse bent. Zonder naast onze schoenen te gaan lopen maakte het tweede team daar ook de meeste aanspraak op, temeer daar qua speelsterkte dit team al de boventoon voerde. Maar dan nog moesten er negen wedstrijden gespeeld worden om dat te bewijzen. En dat bewijs werd niet alle matches geleverd. Maar ondanks alles, eind goed al goed: het tweede team haalde ook het kampioenschap binnen. Ook! Want dan denk je als team van Schaakstad Apeldoorn weer eens een bijzondere prestatie neergezet te hebben… blijken er vier teams al eerder kampioen te zijn geworden in hun klasse! En dan denk je dat de zegetocht door Apeldoorn alleen voor ons bestemd zou zijn, nee hoor, we konden achteraan aansluiten om plaats te nemen op de boerenkar.

 
Lees verder…