De Apeldoorn Apes hebben meegedaan aan de PRO (Professional Rapid Online) Chess League georganiseerd door Chess.com en waren ingedeeld in de Central Division. Vier divisies in totaal, regionaal verspreid over de gehele aardbol: Atlantic, Pacific, Central en Eastern. Dat zijn nog eens regio’s! Daarmee vergeleken is Twente een kleintje. Iedere divisie bevat 12 teams, een totaal van 48 teams dus, bestaand uit viertallen. Tijdens één sessie spelen alle vier spelers van een team tegen de vier spelers van de tegenstander, met versneld tempo. Er zijn dus 16 punten te verdienen. Er wordt gebruikgemaakt van geavanceerde (= snelle) communicatiemiddelen, met de internet schaakserver van Chess.com als middelpunt. Het team hoeft niet fysiek samen ergens aanwezig te zijn, sterker nog, de vier spelers kunnen zich waar dan ook op de wereld bevinden. Verbinding met de server en gelijktijdigheid, daar gaat het om want er wordt online gespeeld. Uiteraard geldt dat ook voor de tegenstanders.
Bert Baas
Het vierde vierde het
Het vierde vierde het kampioenschap van de derde (neen, niet vierde) klasse op de vierde van de vierde na de wedstrijd tegen het vierde van Meppel. En na deze laatste ronde kunnen beide vierde teams de teugels laten vieren. Klus geklaard, het zit er op.
Nou en, hoor ik u denken, waar heb je het over, het is toch slechts de onderbond? Gelukkig zijn gedachten stemloos. En mocht er heel misschien heel wellicht eventueel een heel minieme kern van waarheid in zitten (natuurlijk niet) dan zijn van de zeven teams er zes het niet geworden en wij wel. Bovendien is het woord ‘slechts’ niet op zijn plaats, alsof de prestatie daardoor minder waard is. Mooi niet, kampioen is kampioen. Dat vieren gebeurde overigens op een heel ingetogen wijze, wij zijn niet van die uitbundige wildebrassen. Geen gezamenlijke dab, geen high five (neen, ook geen four), geen boks, niets van dat alles. Een waarderende blik, een goed gedaan jongens, dat soort dingen, maar wel blij! En die tattoo van teamleider Adriaan? Eerst zien, dan geloven.
A.D. de Groot
Het denken van den schaker is het proefschrift waarop Adriaan de Groot in 1946 promoveerde tot doctor in de Wis- en Natuurkunde, cum laude. In 1965 vertaald als Thought and choice in chess en hij is er wereldberoemd mee geworden.
Geboren in 1914 was hij op jonge leeftijd al een goed schaker en werd in 1937 kampioen van Amsterdam. Ook speelde hij graag bridge. De Amsterdammer Max Euwe zal wel niet hebben meegedaan, die was bezig met de voorbereiding op zijn revanchematch met Aljechin. De Olympiade in Stockholm 1937 paste klaarblijkelijk wel in die voorbereiding en zo maakte De Groot met Euwe deel uit van het Nederlandse team. De anderen waren Landau, Prins en Van Scheltinga. Ook in Buenos Aires 1939 was hij van de partij, nu met Van Scheltinga, Prins, Cortlever en De Ronde. Hij scoorde in beide toernooien samen 18½ uit 32, +5, bijna 58%. En in 1968 won Adriaan de Groot nog het Daniël Noteboom-toernooi in Leiden. En daar doen geen patzers aan mee, het jaar daarvoor won Jan Timman bijvoorbeeld.