Met nog maar drie ronden te gaan was het op 8 maart zaak om een goed resultaat neer te zetten, en daarmee het klassenbehoud min of meer zeker te stellen. Maar tegenstander van die dag was het sterker aangeschreven Max Euwe 1. Afgaande op vorige matches hebben zij het op een of andere manier altijd lastig tegen ons. Daar moesten we gebruik van zien te maken. Het eerste tactische aspect was dat de teamcaptain zelf achter het bord werd gezet, niet in het tweede team, maar in het derde team. Ziekte, afmeldingen en niet-beschikbare spelers zorgden voor de nodig verschuivingen in de teams. Laurens Roelofs mocht daardoor plaatsnemen in het tweede team. Dus geen dwingende ogen die de spelers controleerden…Beoogd schrijver van dit verslag Casper Wouters had dat goed in de smiezen, want zonder zijn captain te raadplegen schoof hij zijn partij vlot naar remise. Gelukkig was mede captain Boel op zijn hoede om het voorstel in beraad te nemen. Maar er was niet veel aan de hand in de partij, dus de remise was het juiste resultaat.
Als de captain zelf in een andere zaal speelt is het lastig om het verloop van de wedstrijd te volgen, we hadden goede hoop dat Cappie die rol op zich zou nemen… maar helaas. Jasper stelde nog voor eerdere verslagen in AI-mixer te gooien om iets van een verslag te creëren, maar dat kon niks worden. De wedstrijd lijkt goed te verlopen, vooral als Jelle wederom een vol punt laat noteren. Tegen Jasper Kamphuis heeft hij het lange tijd lastig om de stelling bijeen te houden. De zwarte koning staat nogal naakt op de koningsvleugel, maar wit kan daar niet echt gebruik van maken. En dan opeens is de partij voorbij, Jelle wint. Kamphuis denkt materiaal te winnen, maar onderschat de vrijpion op d3, die beslissend zijn weg vervolgt naar de overkant.
Onze invaller Tom Meurs speelt een partij als een betonblok. Hij speelt tegen Fabian Stotyn en die heeft lang een klein positioneel nadeel, maar niets om je zorgen over te maken. Stotyn laat na zo’n dertig zetten eenvoudig zijn toren insluiten, die zich daarna moet opofferen tegen een paard. Dat is dus aflossing van de wacht, en nu heeft Tom het betere van het spel. Het lijkt heel traag te gaan, maar met elke zet breidt Tom zijn voordeel uit, en zijn torens zijn oppermachtig. Die torens worden uiteindelijk weer teruggegeven, maar dan is de witte stelling al volledig ingestort. Winst voor Tom, en we staan met 2½-½ voor.
Helaas heb ik de partij van Laurens niet helemaal kunnen volgen. maar Marcel vertelt dat hij weer een zeer goede partij speelde. En als je de partij naspeelt hoef je daar ook helemaal geen twijfels aan te hebben. Tegen de veel sterker geachte Raoul van de Oudeweetering staat hij na of tijdens het middenspel gewonnen. En het is dan gewoon jammer dat hij het net niet kan afronden naar winst. Raoul laat die kans niet glippen, en pakt de mogelijkheid met beide handen aan. De teleurstelling bij Laurens is te begrijpen, maar laten we het erop houden dat de techniek nog tot perfectie moet worden bijgeschaafd, dat komt vanzelf.
Arjan Buijse trof in Paul Bierenbroodspot een gedegen tegenstander, en dat heeft hij gemerkt. Deze trommelde al zijn manschappen op om zich te verzamelen op de koningsvleugel om daar de witte muren omver te werpen. Maar dat lijkt rondom de twintigste zet spaak te lopen en Arjan krijgt diverse kansen om de stelling naar zijn hand te zetten. Helaas weet Arjan met één paardzet wit aan de winst te helpen, terwijl hij de betere vooruitzichten had. Nu blijken die achtergebleven witte stukken op de koningsvleugel een doorn in het oog, zwart loopt mat.
Waar in chronologische volgorde de partij van Jasper beslist werd, kan ik niet meer achterhalen, maar ik denk dat hij er liever niet aan herinnerd wil worden. Vanuit de opening wordt hij door Rob Bertholee langzaam maar “heel” zeker weggeschoven. Dreiging na dreiging brengt wit in de stelling en Jasper kan alleen maar toekijken. Geen leuke partij voor hem, en dus maar gauw vergeten.
Gelukkig weet Marcel Boel zijn tegenstander voldoende onder druk te zetten vanuit een Gesloten Spaanse opening. Het woord gesloten zegt al genoeg want pas na twintig zetten gaan de eerste pionnen in de doos. Marcel heeft een voordeeltje, maar het kost tijd om dat te verzilveren, plus dat de tegenstander mee moet werken. Dat lukt zo ongeveer net voor de tijdcontrole wanneer de zwarte koning ongunstig in de hoek op h8 is terecht gekomen, en daar zal hij niet ongeschonden uit komen. De witte stukken komen dansend de zwarte stelling binnen, dreigend met stukwinst en zelfs mat. Postma struikelt in de wirwar van de Tango Magnifico van Marcel, en staat dan opeens mat: BOEM! De stand is dan weer gelijk 3½-3½.
Het uiteindelijk resultaat van de match hangt dan af van Henk Eleveld die in een soort Slavische opening langs de afgrond is gegaan, maar nog steeds standhoudt. Bart Konijn heeft Henk een pionneke afgetroggeld en probeert die de status van matchwinner te geven. Er komt zelfs nog een pion bij, maar het voordeel voor zwart lijkt langzamerhand te verdwijnen. En zo geschiedde dat precies voor de tijdcontrole er een compleet ander beeld op het bord staat. Henk staat gewonnen!? Net op het moment dat hij de beslissende tik uit kan delen, doet hij een zet met de verkeerde toren: 46.Txf4 had een gewonnen stelling opgeleverd. Daarna is de stelling theoretisch remise.
Dat bracht de eindstand op 4-4, waar er meer had ingezeten, maar zoals altijd worden er net weer die verkeerde of sterke zetten door de tegenstander of door ons gedaan. You never know what’s gonna happen. Volgende ronde krijgen we het tweede team van Max Euwe op visite, dan maar stevig uitpakken!
beelden ronde 7 in Enschede stand 2e klasse A
(Klik/tik op linkerpijl voor engine, op rechterpijl om andere partij te bekijken)