Uitwedstrijd in eigen dorp

We hebben in Apeldoorn de luxe dat we twee denksport­centra hebben, en als het ene bezet is kunnen we altijd uitwijken naar het andere… Dat was dus het geval op 9 november waar we de geduchte tegenstander uit Meppel mochten ontvangen. Zij hebben iets aan kracht moeten inleveren, omdat een van hun sterkste spelers zijn heil ergens anders is gaan zoeken. Maar desalniettemin moesten we er niet te licht over denken, dus daarom de opstelling een beetje door de mixer gehaald.

Het eerste resultaat, een remise, laat Jelle Bauer noteren. Tegen Menno van Koningsveld komt een symmetrische variant van het Engels op het bord, de partij neigt in het voordeel van zwart te gaan. Maar een remise­aanbod maakt daar een eind aan. In de slotstelling is het zwart die beter staat, misschien was een winstpoging op zijn plaats geweest. Verstandig besluit van Jelle om de remise te accepteren.

Getergd door het feit dat hij met zwart moest spelen omdat niemand met hem wilde ruilen qua kleur ging Jasper Zwirs voortvarend ten aanval. Al snel gingen de zwarte pionnen op de dame­vleugel ten strijde. Micha Jans moest het met lede ogen toezien hoe dat hem een pion kostte zonder enig tegenspel. Daarna was het met de bekende techniek uitspelen voor Jasper die de overwinning soepel binnen sleepte.

Uit het wedstrijdverslag van Meppel moest ik vernemen dat Casper remise had aangeboden tegen Richard Berendsen. Hij is op dit moment in de beste vorm tot nu toe in het tweede team en zonder te vragen remise aanbieden… Hmmm. Maar goed, Richard weigerde en kreeg toen de complete trukendoos van Casper over zich heen. Een kwaliteits­offer was de inleiding tot een algehele destructie van de zwarte stelling. De ene na de andere sterke zet verzwakte het zwarte fort. Casper is zo onderhand een kandidaat voor het eerste bord…

Daarna doet Meppel wat terug wanneer Arjan zich in het vroege middenspel eenvoudig een pion laat ontfutselen in een al lastige stelling. De witte stukken heersen over de c-lijn en wanneer de zware stukken van het bord zijn, breidt Bas Dudink langzaam maar zeker het voordeel van dat ene houtje steeds verder uit. Er valt nog een pion, en het midden op het bord verzamelde kluitje van pionnen beslist de partij.

Dat Freddie na negen zetten al een zo goed als gewonnen stelling had kunnen krijgen zal hem zelf het meeste frustreren, simpel omdat hij het totaal over het hoofd zag. Op de negende zet na 9.a3 moet hij het paard nemen en niet terugtocht naar e7 doen. Daarna lijkt hij zich in het middenspel te verslikken in de sterk geposteerde stukken van wit, kijk naar de lopers. Die kijken bloeddorstig naar de zwarte damevleugel met allerlei snode plannen. Freddie is in de overlevings­modus. Wit offert de dame maar aan de voortzetting mankeert het nodige. Freddie ‘wint’ of offert belangrijk materiaal terug en de kansen keren. Wanneer Alwin Pauptit net iets te gulzig een pion terug denkt te winnen slaat Freddie onverbiddelijk toe met een tijdelijk kwaliteits­offer. Wit gaat mat. De voorsprong is 3½-1½, niet slecht op dat moment.

Marcel ging er vanuit dat nadat hij eenmaal een pion had gewonnen hij de partij ook wel naar zich toe zou trekken. Niets bleek minder waar, want tegenstander Ferdinand Binnendijk wist langs de rand van de afgrond steeds de juiste verdediging te vinden. Het idee van zet b3 in de Spaanse opening was nieuw voor Marcel en zal hij zeker niet herhalen, maar ach het was het proberen waard. In ieder geval probeerde hij na het middenspel de boel te forceren en zwart zijn wil op te leggen. Maar zoals eerder gezegd, de verdediging klopte net. Er werden allerlei trucjes uitgeprobeerd, maar geen van beide partijen wilde er in trappen. Uiteindelijk leverde zelfs de March of the Pawns het verschil niet op. Remise, maar wel een voorsprong van 4-2, waar ligt dat halve puntje?

Niet bij Henk Eleveld helaas, spelend met wit weet hij uit de opening niets te bereiken. Hij gaat dan op avontuur met zijn dame, maar het idee strandt in de kiem. Dat was niet nodig geweest als hij eerst het paard op g3 had teruggeslagen, in plaats van het slaan op d7. Nu moet eerst het vervelende zwarte paard teruggewonnen worden, dat kost een pion en een voor zwart betere stelling. Henk houdt stug vol, maar het verlies van een tweede pion maakt een einde aan de illusie van een remise.

Dan maar hopen dat Martin als kanonnuhvoer op het eerste bord de stormloop tegen kan houden, maar hij is er niet gerust op. Roel Donker is een sterke tegenstander en zal er alles aan doen Martin aan zijn zegekar te binden. Iets te makkelijk laat Martin een paard op d6 binnen wandelen, en als daarbij ook nog twee torens aangevallen worden is dat geen pretje. Maar om dan direct op te geven is ook niet nodig, het witte voordeel is immers nog niet beslissend. Maar het lijkt wel geforceerd die kant op te gaan, de druk op de zwarte koning groeit steeds meer. Maar ook een Roel Donker kan zich vergissen en opeens heeft Martin remisekansen, zou het dan toch? Helaas weet Martin niet de juiste voortzetting met 41… cxb3 te vinden en doet de slechte positie van zijn koning hem de das om.

Dat brengt de eindstand op 4-4, maar er had dus meer ingezeten. Het zij zo, de volgende wedstrijd gaan we ergens naar de Wadden of daar in de buurt.