Top drie door elkaar gehusseld

Logo Schaakstad Apeldoorn

Verder speurwerk heeft nieuwe ontwikkelingen opgeleverd waardoor de top drie van de ranglijst zodanig door elkaar is gehusseld en uitgebreid, dat top vier als benaming meer van toepassing is geworden. Speurwerk? Het begint op een queeste te lijken…

Eerst de spelers met de meeste partijen in de KNSB namens Schaakstad Apeldoorn vanaf het begin in 1999-2000 na de fusie tot en met 2023-2024, inclusief De Schaakmaat 2000-2006. Dat zijn 24 seizoenen, de online corona-jaargang van 2020-2021 is niet meegeteld.

				totaal	winst	remise	verlies	punten	perc.
Merijn van Delft		248	  84	 110	 54	139	56,0
Freddie van der Elburg	        236	 105	  63	 68	136½	57,8
Marcel Boel			220	 107	  63	 50	138½	63,0
Stefan Kuipers			206	  97	  59	 50	126½	61,4
Sjef Rijnaarts			199	  85	  54	 60	112	56,3
Roeland Pruijssers		197	  93	  52	 52	119	60,4

En Passant werd landskampioen in 2016 met Roeland in de gelederen, hij speelde vier keer mee (2+ 1= 1−) en komt daardoor op 201 partijen, maar niet uitsluitend als lid van een team uit Apeldoorn. Sjef heeft de mijlpaal van 200 in de eerste wedstrijd van het lopende seizoen 2024-2025 bereikt.

Daarna zijn de partijen van beide fusiepartners toegevoegd uit de vier seizoenen 1995-1999 van voor Schaakstad Apeldoorn. Freddie en Marcel in SVA1 dat in 1995 eindelijk naar de KNSB was gepromoveerd en Merijn speelde datzelfde jaar voor het eerst in ASG2, hij kwam voor de vertrokken Fedde Tolman. Bronnen: WinStand van de KNSB (1995-1996 onvolledig) en gecompleteerd via clubbladen De Schakert van SVA en dankzij Rudy Bloemhard met de volledige resultaten van ASG.
Het aantal seizoenen komt hiermee op 28 en het levert de volgende top drie op.

				totaal	winst	remise	verlies	punten	perc.
Merijn van Delft		287	103	115	69	160½	55,9
Freddie van der Elburg   	279	123	 73	83	159½	57,2
Marcel Boel			259	122	 75	62	159½	61,6

Let op: de twee vorige publicaties bevatten een identieke fout, die nu aan het licht is gekomen (Freddie 124+ 72= en 160 punten). Voorts waren drie beker­wedstrijden van Merijn nog niet mee­genomen, nu wel en beide onvolkomenheden zijn hersteld.
De uitslag van de bekerwedstrijd Almelo – Apeldoorn SV (waarschijnlijk eind november 1995) wordt in WinStand niet vermeld noch de score van de spelers. Met Apeldoorn SV wordt SVA bedoeld en betekent misschien nog een partij (of meer) van Freddie en/of Marcel.

Dan nu verder met het bovengenoemde speurwerk. Had je dat niet eerder kunnen doen, hoor ik iemand hardop denken. Nou neen, zelfs niet aan gedacht omdat ik bewust vanuit het heden naar het verleden heb toegewerkt, met de tussen­tijdse publicaties. Het was bekend dat ASG ook vóór 1995 in de KNSB heeft gespeeld, zie het jubileum­boek Schaakstad Apeldoorn 100 jaar 1908-2008 en de clubbladen van ASG. Dat zijn ook mijn informatie­bronnen en dan vooral de club­bladen met niet alleen de uitslagen (helaas niet alle), maar ook de pakkende wedstrijd- en partij­verslagen en de hartverheffende beschouwingen van Rudy Bloemhard, Peter Boel, Henk Eleveld, Jeroen Noomen, Paul Tulfer en Anton Weenink. Voorts heeft Rudy het kostbare archief in de vorm van zijn notatie­boekjes geraadpleegd en ontbrekende uitslagen aangeleverd. Het gaat om de seizoenen 1983-1984, 1991-1992 (twee teams), 1992-1993 en tien deelnames KNSB beker tussen 1983 en 1997.

In de periode 1951-1965 plus 1968-1969 heeft ASG veertien seizoenen KNSB gespeeld en Ger van Steenbergen zal de bekendste naam zijn, want sommigen onder ons hebben hem nog mee­gemaakt. Hij was club­kampioen in 1976, 1979 (gedeeld met Jacques Kuiper) en maakte deel uit van ASG toen in 1977 opnieuw werd gepromoveerd, na het mislukken van de fusie met OG3 een jaar eerder. Het niet doorgaan van de fusie was mede de aanleiding voor de naams­verandering van Ons Genoegen in Schaakvereniging Apeldoorn.
Als Van Steenbergen in die allereerste periode altijd zou hebben meegedaan, betekent dat 14 seizoenen x 9 = 126 partijen maximaal (aanname: elk seizoen in een klasse met 10 teams). Via de eerder genoemde bronnen zijn de latere resultaten te vinden en komt hij in ieder geval tot minimaal 51 en maximaal 55 partijen. Zijn theoretisch mogelijke totaal van 181 (126+55) is geen bedreiging voor de top van de ranglijst.

C. Tiemens, B. Rensink (clubkampioen 1965) en E. de Block (voorzitter in het begin van de jaren vijftig en club­kampioen 1966) zijn ook namen uit de eerste periode, later heb ik met OG wel eens min of meer tegenover de twee laatstgenoemden gezeten. Nu ik toch bezig ben met herinneringen, nog eentje, om het af te leren. Op 12 februari 1974 werd in OSBO klasse 1A de wedstrijd ASG – OG gespeeld. Uit een van mijn notatieboekjes:

 1.   C. (Cees) Sep             - J. (John) Sloots	 0-1
 2.   H. (Harry) Bleeker        - R. van Kampen	         1-0
 3.   G. (Ger) van Steenbergen  - T. (Theo) van Beersum	 1-0
 4.   P. (Paul) Tulfer          - F. (Ferdi) Arts        ½-½
 5.   J. Keuning                - L. (Lieuwe) Boersma    1-0
 6.   H. (Hans) Bouwer          - B. (Bert) Baas         0-1
 7.   C. (Chris) de Vries       - E. Oomkes              0-1
 8.   H. (Henri) van de Poll    - F. (Frans) van Dijk    1-0
 9.   J. de Vos                 - L. Torn                1-0
10.   F. (Fedde) Tolman         - R. Eckhardt            1-0

ASG won met 6½-3½ en werd kampioen (7-13 46½), gevolgd door OG (7-11 43).

Na dit nostalgische uitstapje naderen we de eeuwige (jazeker!) ranglijst, inmiddels aangevuld met de resultaten van achttien seizoenen ASG (1977-1995) waardoor we op een totaal van 46 jaar komen. De stand wordt stevig overhoop gegooid door de deelname van spelers die al dan niet ook voor SVA hebben meegedaan en/of actief zijn of waren namens Schaakstad Apeldoorn. De top van de ranglijst wordt vooral gewijzigd door de resultaten van Harrie de Bie, John Sloots (beiden 15 seizoenen ASG), Henk Eleveld (9), Marcel Boel, Nikolai Kabanof (beiden 5) en Arthur van de Oudeweetering (3). De individuele scores in de clubbladen bestaan bijna altijd uit partijen en punten (niet de aantallen winst-, remise- en verlies­partijen), daarom ook hier.

                                      partijen         punten        percentage
Marcel Boel				301		185		61,5
Harrie de Bie				296 (+3)	144		48,6
Merijn van Delft			287		160½		55,9
Freddie van der Elburg  		279		159½		57,2
Henk Eleveld				230		111½		48,5
Nikolai Kabanof 	 		228		110½		48,5
John Sloots				214 (+3)	100½		47,0
Arthur van de Oudeweetering		209		101½		48,6
Stefan Kuipers				206		126½		61,4

De grens is gelegd bij 200 partijen met de opmerking in het begin over Sjef Rijnaarts (199) en Roeland Pruijssers (197).
Van klasse 1A 1982-1983 ontbreken de uitslagen van drie ronden. Harrie de Bie en John Sloots zijn twee van de tien spelers die met zekerheid de drie partijen hebben gespeeld, vandaar het getal tussen haakjes. Daar kan nog een beker­partij uit 1992 bijkomen, want zij behoren ook tot de zeven kandidaten voor een van drie partijen.
Marcel en/of Freddie missen misschien eveneens een bekerpartij (of meer) door het ontbreken van de uitslag Almelo – Apeldoorn SV, zoals eerder aangegeven.

Helden van 1988-99
Partijanalyse met Harrie de Bie, Henk Eleveld, Nikolai Kabanof, Freddie van der Elburg, Marcel Boel, anno 2008 (foto Henk Vinkes)

Conclusie

Marcel Boel heeft de meeste partijen (en punten) namens een Apeldoorns team in de KNSB op zijn naam staan, pas in het afgelopen seizoen 2023-2024 is hij Harrie de Bie voorbijgestreefd. Voor een controle via de bron zelf, heb ik hem er ook naar gevraagd en de strekking van zijn antwoord laat zich raden: Marcel houdt zich niet bezig met dit soort futiliteiten…

BIS bekerwinnaar 2004
Bekerfinale 2004 met v.l.n.r. Sipke Ernst, Manuel Bosboom, Arthur van de Oudeweetering, Merijn van Delft (foto Karel van Delft)

 


1 Schaakvereniging Apeldoorn
2 Apeldoorns Schaak Genootschap
3 Ons Genoegen


1 gedachte over “Top drie door elkaar gehusseld”

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.