Een zelfde gevoel komt bij mij boven na onze eerste wedstrijd in de SOS-competitie in de eerste klasse in en tegen Zeist 1. Aan het eind van de avond stond een 7½-½ nederlaag op het bord. Kortom, geen schijn van kans tegen een team dat vorig seizoen degradeerde uit de Hoofdklasse en daar dus blijkbaar niets te zoeken had.
Bij het bekijken van de ratings van onze mogelijke tegenstanders (op teamniveau ruim 140 Elopunten meer!) bekroop me al een unheimisch gevoel. Nog iets te optimistisch verwachtte ik een 5-3 nederlaag, terwijl onze teamleider Erik dacht dat het wel 4½-3½ zou worden…..
Al vrij snel op de avond vergaloppeerde Erik zich in de opening al en liet als eerste een nederlaag optekenen (1-0). René kreeg volgens mij een exotisch gambiet voorgeschoteld dat hij aannam, maar waarbij al vrij snel daarna te maken kreeg met een vervelende pion op e6. Nog een paar zetten laten was het over en uit (2-0).
Raymond moest ook al vrij snel een dame en een pion opgaven, waarvoor hij een toren en een stuk meer had. Ondanks verwoede pogingen om tegenspel te creëren, schoof zijn tegenstander de partij vakkundig naar winst (3-0). Eelco hield zijn partij lang in evenwicht maar kwam in een pionneneindspel terecht waarin hij in Zugzwang kwam en vervolgens ook kon opgeven (4- 0).
Op het bord naast mij hoorde ik later op de avond Henk zijn tegenstander remise aanbieden, dat echter werd afgeslagen. Niet veel later streek ook Henk zijn vlag (5-0). Hessel wist aan het vijfde bord een remise uit het vuur te slepen. Wat ik ervan gezien heb zag het er de gehele partij gelijkwaardig uit. Tegen een veel sterkere tegenstander een prima resultaat.
In mijn eigen partij (Bert) werd ik weer eens geconfronteerd met de spreekwoordelijke boa constrictor: zonder nu zelf in de partij grotere fouten te maken kwam ik niet helemaal lekker uit de opening en kneep mijn tegenstander met (volgens de engine) zeer nauwkeurig spel mij in het middenspel langzaam de adem af, waarna ik uiteindelijk in tijdnood een echte fout maakte en kon opgeven. Geen schijn van kans gehad!
Aan het eerste bord speelde Karin een mooie, heldhaftige partij tegen een tegenstander met een rating van bijna 2100. Ze kwam in een stelling terecht waarbij ze een stuk meer had tegen drie pionnen voor haar tegenstander. Even dacht ik dat ze in het eindspel nog een kans zou hebben, maar met ogenschijnlijk vakkundig spel werd Karin teruggedrukt, kwam in tijdnood, waarna ze als laatste het hoofd moest buigen (7½-½).
Zo, nu weten we weer hoe Volendam zich vaak zal voelen: vaak iets te goed voor de 1e divisie (of eigenlijk: Keukenkampioen divisie) en soms net niet sterk genoeg voor de Eredivisie. Of het ons dit seizoen ook weer zo zal verlopen staat nog in de sterren geschreven, maar dat de 1e klasse een treetje hoger is dan de 2e klasse is ons inmiddels wel weer duidelijk geworden. Op naar de volgende wedstrijden!