ENO was een beetje uit op revanche. Vorig seizoen hebben ze in de eerste ronden zeer ongelukkig dik van ons verloren. Alle andere wedstrijden gewonnen en nét geen kampioen. Die eerste wedstrijd heeft hen dus genekt voor het kampioenschap. En in dit jaar nog geen enkele wedstrijd gewonnen. Wel twee keer 4-4.
ENO heeft twee 2100+ spelers. Toch een maatje te groot.
Jelle aan bord 1 offerde een dame tegen drie stukken. Zag er aanvankelijk nog best speelbaar uit. Maar Johan wist net zo lang met zijn dame te manoeuvreren tot er een stuk van Jelle van het bord verdween. Verlies was onvermijdelijk.
Gonzalo kon geen enkel voordeel behalen. De opstelling van de stukken van de tegenstander was zeer degelijk en Gonzalo werd langzaam weggedrukt.
Frie had een meer behapbare tegenstander. Ofschoon Frie ook 60 elootjes minder had. Van de partij heb ik weinig gezien. Het werd remise. Wes behaalde een klinkende overwinning op Dennie Klink. Geconcentreerd en het overwicht netjes uitdrukkend in een punt.
Oscar speelde een wilde partij. Stuk achter tegen twee of drie pionnen. Volgens Oscar (Ik zag wel tien winnende varianten voor mijn tegenstander) eindspel verloren. De koning haalde onnodig de h-pion op, waarna Oscars b- en c-pion oprukten. Loper moest geofferd worden, waarna Oscar de laatste pion verorberde. Remise dus.
Marcel speelde een fraaie partij. Aanval op de gerokeerde koningsstelling, a- en b-lijnen open, paard op c3 en toren(s) op de open lijnen. Een fraai klassiek matje met paard en toren verraste de tegenstander.
Aart had tegen Etien weinig in te brengen. In eerste instantie leek het allemaal nog speelbaar, maar toen de witte torens op de halfopen g-lijn vrij spel kregen, was het snel gedaan.
Paul, ten slotte, kreeg een pionnetje voor. Zijn d4-pion werd een gewild aanvalsdoel en voor beide partijen was er geen voordeel meer te behalen. Remise.
Een eerste nederlaag voor ons. Gezien de onderlinge sterkte (gemiddeld 50 elo’s minder) best een goed resultaat. Over drie weken (16 december) de vijfde ronde: uit tegen Wageningen. Op papier een lichtere tegenstander, maar ze wisselen nogal vaak met (reserve)spelers.