Laten we beginnen met Marcel… Nog voordat ikzelf de tien zetten had bereikt (ja, ik speel ook vandaag) kreeg ik van hem al het notatieformulier overhandigd: remise. Hij vond dat hij slechter stond en wilde daarom geen risico’s nemen. In de slotstelling slaat het evenwicht naar geen van beide partijen uit, dus lijkt de remise een logisch resultaat.
Om met de deur in huis te vallen: dat was al het positieve nieuws van deze wedstrijd. Het zou nog een paar uur duren voordat dat de realiteit werd, in de tussentijd kwamen er de nodige stellingen op het bord die uitzicht boden op een redelijk resultaat. Maar niets van dat alles kwam uiteindelijk tot uiting in de score. Alles ging van kwaad tot erger. Het was buiten al een sombere dag, en die bedomptheid sloop ook het speelzaaltje binnen.
Cees speelde aan het vijfde bord op veler verzoek met wit, en beloofde spektakel en winst. En dat al ruim voordat we op weg gingen naar het Hoge Noorden. Hij liet duidelijk blijken dat hij er zin in had. Traditioneel weer geen rokade, zo onderhand zijn handelsmerk. Bekijk de stelling na dertien zetten eens hoe de zwarte stukken staan. Ach nee, is waar ook: op de partijen van Cees geldt een publicatieverbod, nou ja, neem het maar van me aan dat het er apart uitziet. Cees is op missie om het volle punt te veroveren en krijgt in het middenspel grip op de stelling en had van daaruit iets meer op zijn pionnen moeten letten. De belangrijke pion op b2 valt en dan kantelt de partij. Met de moed der wanhoop doet hij nog een laatste poging maar strandt in het zicht van de haven.
Jasper moet het opnemen tegen de Najdorf-variant van het Siciliaans van Koen Lambrechts en heeft vanaf het begin niets in de partij te brokkelen. Jasper kan tot ongeveer de twintigste zet gelijke tred houden maar laat zich dan verleiden tot een toren-manoeuvre die verkeerd uitpakt. Wit splijt de zwarte damevleugel open en vanaf daar is het keepen. Wat volgt is alleen maar ellende voor zwart en na een paar administratieve zetten kan Jasper de stukken in het doosje deponeren. Het zijn net iets te grote schoenen die gevuld moeten worden op het tweede bord. Volgende keer beter.
Zelf mocht de Grote Leider ook het strijdtoneel betreden en deed dat aan het achtste bord. Na veel gegaap in de auto kwam de frisheid terug toen ik aan het bord plaats nam. Er kwam een Konings-Indische partij op het bord waarin ik te weinig ruimte had om met mijn stukken iets te kunnen ondernemen. Meneer Eleveld zei dat je nooit een paard op h7 moet posteren in die opening, maar hij deed het zelf ook, waarvan akte. Nou ja, hij zal het beter weten, denk ik… Rondom de twintigste zet had ik het beter kunnen doen door de witte randpionnen tot een verklaring te dwingen, maar ik probeerde mezelf iets meer lucht te verschaffen. Vanaf dat moment draaide Tjaart Offringa de duimschroeven verder aan, werd ik gedwongen een kwal te geven en was het een kwestie van tijd dat wit de felicitaties in ontvangst kon nemen.
Intussen was Jelle Bauer als invaller aan het zevende bord bezig om vanuit de opening zijn tegenstander volledig op te rollen. Daar had hij wel beide kanten van het bord voor nodig, zwart kon alleen maar afwachten wat de volgende krachtzet van wit zou zijn. Vergelijkbaar met de manier waarop Jasper over de knie werd gelegd deed Jelle dat bij tegenstander Pastoor. Stukje bij beetje werd het voordeel groter en groter. Maar zoals bij de meeste betere stellingen deze dag wist Jelle het voordeel niet te verzilveren. Een moment van onachtzaamheid en de kansen zijn opeens honderdtachtig graden gedraaid. Weg mooie stelling, weg voordeel, nog een paar stuiptrekkingen en dat was het dan. Jammer, maar wel goed en degelijk gespeeld, helaas mankeerde het aan de afwerking. Een overwinning was voor Jelle op zijn plaats geweest…
Dan de eerder genoemde meneer Eleveld die vond dat ik geen paard op h7 moest zetten, maar kijk eens naar zijn vijftiende zet!! Den Paard Trekken Zich terug naar het veld h7, daar hebben de Duitsers een bekend gezegde voor. Henk had iets meer ruimte voor zijn stukken in de speeltuin maar ook hij keek tegen de nodige ongemakken aan. En als dan een witte pion het zwarte fort binnen trekt is het alle hens aan dek voor Henk. Maar dan is er al geen redden meer aan, de zwarte verdedigingslinie word volledig in puin geslagen en door middel van een gecombineerde aanval van lopers, paarden en dame voegt Henk zich bij de reeds geslagen teamgenoten. Sorry Nikolai, het was zo’n dag waar alles tegen zat.
En: we hebben een vervanger langzaam eten en ontzettend langzaam schaken gevonden. Natuurlijk: Casper. Hij kreeg tijdens het diner een enorme veeg uit de pan van Meester Cees Visser omdat hij vroeg in de Scandinavische opening het lef had gehad om d4 te spelen. Zoals ik het kon inschatten zal hij die zet van zijn levensdagen nooit meer spelen in die opening, Cees was furieus… Maar alle gekheid op een stokkie, wat volgde was dat Casper al snel vol in de verdediging moest om niet snel het onderspit te delven. Het was een tricky stelling en het lukte Casper niet de activiteit van de zwarte stukken in te perken. De pion op e6 ziet er gevaarlijk maar kan eenvoudig geneutraliseerd worden. Frits Rietman breidt daarna vlot zijn voordeel uit omdat zijn stukken met elke zet weer nieuwe dreigingen creëren. En sneller dan verwacht hadden houdt Casper het voor gezien, we kunnen aan tafel.
Vooraf wisten we al dat het een lastige wedstrijd zou gaan worden, en dat voorgevoel kwam dus ook uit. LOS bleek voor ons een te sterk team, en wij moeten proberen in de andere wedstrijden de punten te scoren. Die mogelijkheid krijgen we heus wel, en als we weer op volle sterkte heb ik daar volop vertrouwen in. En Kabbie, als jij ons vanaf die mooie schaakwolk daarboven ook nog ondersteunt, gaan we toch nog een leuk seizoen tegemoet!
(Klik/tik op linkerpijl voor engine, op rechterpijl om andere partij te bekijken)