Kabbie

Op 25 oktober kregen we het verdrietige nieuws te horen dat Nikolai Kabanof (Kabbie) was overleden. We wisten allemaal dat hij al lang streed tegen de kanker in zijn lijf, maar dat hij zo plotseling uit ons midden weggehaald zou worden, was een enorme schok.

Sinds 2011-2012 ben ik teamleider van het tweede team van Schaakstad Apeldoorn dat in de KNSB-competitie uitkomt. En zo lang speelde hij ook mee in ons team, en noemde hij me altijd „Grote Leider“. En wat hebben we allemaal meegemaakt in de partijen die hij speelde. Van fantastische partijen tot hemel­tergende stellingen die hij op het bord toverde, waarvan je nooit van te voren wist hoe die uit zouden pakken. Vaak stond het bord binnen de tien zetten in vuur en vlam en gingen de stukken hun door Nikolai opgedragen weg naar het onbekende. En als teamleider hoopte je dan dat het uiteindelijke resultaat in ons voordeel zou uitpakken.

Was het resultaat een overwinning, dan had hij de grootste praatjes en onder het genot van een biertje beoordeelde hij dan de overige partijen. Maar als hij had verloren was er altijd een moment in de partij geweest dat hij beter had gestaan of had kunnen winnen. De computer bewees dan vaak het tegendeel, het zij zo. Zelfs bij een nederlaag toverde hij altijd weer een lach op zijn gezicht, het is maar een spelletje. Na de partijen die hij speelde was het elke keer een strijd om zijn notatie­formulier te ontcijferen, en zei hij steevast: dat kun je toch niet lezen. Het eenvoudigste was dan om een foto te maken van de notatie van de tegenstander. We kwamen er wel uit.

In de tijd dat hij als chauffeur naar de locatie van de uitwedstrijden reed, hebben zijn passagiers vaak de mooiste en leukste plekjes van de desbetreffende plaats mogen aanschouwen. Het was meestal niet de directe route naar de speelzaal. En dan zit je als teamleider weer in spanning of ze wel op tijd zouden komen, vaak kwam op het laatste moment het karretje de hoek omgereden. En na het uitstappen kwam er een enorme tirade los dat Google Maps het weer verkeerd had uitgelegd waar hij heen moest. Zelfs de aanwijzingen en protesten van de andere passagiers werden in de wind geslagen… Nu kunnen we er gelukkig smakelijk om lachen als je er aan terug denkt.

Wat betreft zijn schaakcapaciteiten heeft Rudy Bloemhard het al treffend omschreven: hij kon van iedereen winnen, maar ook van iedereen verliezen. Een voorbeeld hiervan vormen de laatste twee partijen die hij voor ons team in de KNSB-competitie speelde. In de eerste ronde speelde hij een verschrikkelijke partij die pijn doet aan de ogen. Maar in de daarop volgende thuis­wedstrijd speelde hij een werkelijk fantastische partij, die ik heb voorgedragen voor een schoonheids­prijs. Helaas werd dat niet beloond. Daarnaast maakte het hem niet uit aan welk bord hij werd opgesteld. Het eerste of het laatste bord, hij ging altijd voor het beste resultaat.

Maar nadat de ziekte bij hem geconstateerd was en hij in de molen van onderzoeken en behandelingen terecht­kwam, ging langzamerhand zijn speel­sterkte achteruit, alhoewel je dat soms niet kon merken. Zijn stemmingen werden ook heel wisselend, nu eens heel positief en dan weer de situatie accepteren dat het niet veel beter zou worden. In september in Enschede vertelde hij me dat het niet goed ging en dat hij hoopte volgend jaar zijn zestigste verjaardag te mogen vieren. Wat moet je op zo’n moment dan zeggen: Hou hoop, en blijf sterk? Uiteindelijk bepaalt het lichaam en de ziekte hoe lang het lijf nog meegaat. Het werd hem niet gegund die mijlpaal te halen…

In Nikolai verliezen we iemand die zonder twijfel bij dit tweede team hoorde, en zoals altijd verheugde hij zich op de komende wedstrijden. Er zullen heus nog wel heel veel andere anekdotes over hem zijn. Het belangrijkste is dat we de herinnering aan hem hoog houden en als er een chaotische partij wordt gespeeld waarvan we de uitslag niet kunnen voorspellen en langs diepe dalen gaan… dat we dan zeggen: dat had een partij van Nikolai kunnen zijn.

Namens je huidige teamgenoten: Arjan, Casper, Cees, Freddie, Henk, Jasper, Marcel, Martin en Grote Leider: Rust zacht, Kabbie…

---