Met een gemiddeld aantal zetten van iets meer dan zevenentwintig werd al vroeg op 7 oktober het wedstrijdformulier ondertekend. En toen hadden we een aantal ‘magische’ partijen gezien maar ook de keerzijde daarvan en iets wat er tussen zit. Er werd enorm lang over zetten nagedacht, maar aan de andere kant werd er net te weinig tijd besteed om de stelling goed te doorgronden. Het eindresultaat van de wedstrijd tegen het door ons veel sterker ingeschatte team van Assen was een 2½-5½ nederlaag, maar dat was niet nodig geweest. Het was een lastige opgave om dit keer een representatief team neer te zetten omdat Marcel Boel inviel bij het eerste team.Lex Cornelisse werd op het achtste bord opgesteld als invaller en was na afloop niet echt blij. Nu had hij van te voren niet al te hoge verwachtingen, maar als je twaalf zetten lang de theorie volgt en dan door een onachtzaamheid daarna gelijk alles in het putje kan gooien is dat te begrijpen. De Slavische opening had hij van te voren bestudeerd, maar nadat hij een op zich natuurlijke zet doet is het feest voorbij. Zwart slaat op d3 en de dreiging van een aftrekschaak is funest voor Lex. Voorwaar geen schande, hij heeft in ieder geval de strijdbijl opgepakt, deze kon alleen snel weer begraven worden.
Als ik na afloop van de partij van Cees Visser het aantal zetten tel die hij me virtueel laat zien kom ik ongeveer uit op driehonderdenvijfentwintig. Het zijn allemaal zetten van de Caro-Kann opening en wat er allemaal had kunnen gebeuren, maar niets van dat alles gaat op het bord komen. Cees neemt genoegen met de helft van het gemiddelde aantal zetten van vandaag en vind dat er voor geen van beide partijen een aanvalsplan in zit. Positieve kant aan deze remise is wel dat hij zijn zwart-score verdubbelt, waarvan acte!
Arjan Buijse krijgt daarna de waterval van zetten over de Caro-Kann opening over zich heen gestort en mag als opdracht deze opening beter gaan bestuderen met behulp van de nodige lectuur die Cees hem overhandigt. Het is helaas voor zijn partij van deze middag te laat. Er zijn nog maar net tien zetten gedaan en tegenstander Tycho Bruggink heeft al beslissend voordeel. Het lijkt wel een gevalletje kortsluiting van de slechtste soort die Arjan over zichzelf afroept. Er worden plichtmatig nog diverse zetten gedaan maar het pleit is al beslecht. Hij haalt ook al niet het gemiddelde aantal zetten van zevenentwintig… Wat voor afstraffing gaat dit worden?
Is het dan allemaal drama wat de digitale schaakklok slaat? Neen!! Om den donder niet! Nadat we alle bovenstaande ellende hebben doorstaan gloort er opeens hoop aan de horizon. Freddie en Nikolai spelen beide een magische partij waar werkelijk niets op af te dwingen valt. Als eerste het Kunststukje (met een grote K) van Freddie die de alom gevreesde Ivo Maris volledig overspeelt. In de Engelse opening die op het bord komt gaat Ivo Maris al vroeg ten aanval op de koningsvleugel, het ziet allemaal gevaarlijk uit voor wit. Maar Freddie heeft vandaag alles onder controle en zijn gevoel zegt dat het goed is. Het is veel en ver vooruit rekenen, maar dat is bijzaak: zwart kan niet meer aan de nederlaag ontsnappen. Het einde van de partij is amusant en als respect voor een gave partij van Freddie laat Ivo zich mat zetten. Er komt opeens een goede vibe in de wedstrijd en we lijken uitzicht te hebben op een op zijn minst een gelijk spel. Maar daar moet wel voor gevochten worden.
Nadat Nikolai in de eerste ronde een smadelijke nederlaag moest incasseren was het afwachten hoe hij het er vandaag vanaf zou brengen. Je houdt altijd je hart vast als je na de opening de stelling gaat bekijken en wat er zich weer allemaal heeft afgespeeld op het bord. En zoals gebruikelijk bij Nikolai: er valt weer geen touw aan vast te knopen. Maar wacht even… het is niet de dame van Nikolai die zich ergens in de wildernis heeft begeven, maar die van tegenstander Elmar Hommes. Totaal verloren op h5 maakt onze Kabbie handig gebruik van de uit het veld geslagen Mademoiselle. En dan begint de Kabbie-magic op volle kracht te lopen. Hij is totaal geen schim meer van de afstraffing van Enschede en speelt als een jeugdige Akiba Rubinstein, om maar een zijspoor te noemen. Alle zetten komen als vanzelf op het bord en ook elke zet van hem klopt gewoon. Hij wint een kwaliteit, neemt in de tussentijd een pion mee en offert als klap de spreekwoordelijke vuurpijl ook nog even zijn dame. Maar het is allemaal weldoordacht want het komt allemaal met een bonus retour. Maar dan is het nog niet afgelopen nadat de dame is geofferd: Wanneer de zwarte dame eindelijk weer iets wil komen vertellen krijgt ze weer te maken met te vele witte stukken die elkander gevonden hebben. Het is teveel geworden in de ongelijke strijd. Elmar Hommes laat zich ook mat zetten, de lijdensweg is voorbij. Een absolute aanrader om na te spelen.
Wanneer de partijen ongeveer een uur bezig zijn kun je meestal al wel een beetje zien hoe het zich gaat ontwikkelen, maar dat wil ook weer niet alles zeggen. Nog iets later aangekomen bij het bord van Jasper Zwirs zie ik dat er maar zeven luttele zetjes zijn gedaan?! Wat is hier aan de hand? En als ik op zijn klok kijk zie ik dat er nog maar dertig a veertig minuten over zijn! Dat is wat ik met lang nadenken bedoelde in de inleiding. Na afloop legt hij uit dat hij zo ongeveer alle varianten en zij-varianten aan het berekenen was en de gevolgen daarvan. Wit heeft geslagen op b7, en dat stelt Jasper voor een enorm dilemma hoe te vervolgen. Als ik de partij invoer in Chessbase en de engine er op los laat ziet de oplossing er vrij eenvoudig uit. Wat Jasper doet levert gelijk een verloren stelling op. Alle pogingen om er nog iets uit te halen worden direct om zeep geholpen. Voor Tjapko Struik is de opdracht op de twintigste zet volbracht. Daar gaat onze goede vibe, maar o.k. met een kleine nederlaag kunnen we leven.
Het meest opvallende deze keer is dat een aantal spelers al voor of net na tiende zet al een verloren stelling hebben, en zich daar helemaal niet meer van kunnen herstellen, of ook maar de kleinste kans daar toe krijgen. Zo ook Casper Wouters die in een Konings-Indische opening zich laat intimideren door de loper-zet naar h6. In plaats van actief de loper af te ruilen zoals de engine voorstelt, plaats hij deze in het hoekje op h8, je hebt een mooi uitzicht vanaf daar maar of het nut heeft is een tweede. In het Duits zeggen ze altijd : „Ein Pferd am Rand, ist ein Schand“, maar een loper in een hoekie lijkt me ook niet bevorderlijk voor een mooi avontuur. Rieks Taal behoudt het initiatief in de partij en wanneer Casper de witte loper een mooie centrale positie in laat nemen gaat het snel bergafwaarts met het zwarte bastion. De b-pion loopt door, en voor de rest valt er ook geen eer meer te behalen voor Cappie.
Daarmee is de wedstrijd beslist in het voordeel voor Assen, maar wij kunnen de uitslag een iets draaglijker aanblik geven, want Henk Eleveld is langzaam maar zeker op weg zijn invalsbeurt luister bij te zetten met een overwinning. Vrijwel de gehele middag (nou ja, zo lang was die ook weer niet) gaat de strijd gelijk op, en een partij waar we eens niet na tien zetten een verloren stelling hebben. Jaël Wierenga heeft veel bedenktijd nodig om alle geniepige dreigingen uit de stelling te filteren, maar slaagt daar niet helemaal in. En dat levert Henk Eleveld eerst een kwaliteit op en omdat zwart steeds meer tijd nodig heeft ook een gewonnen stelling. Het enige obstakel dat nog geneutraliseerd moet worden is de b-pion van zwart en dat doe je door… oh nee… niet met toren naar c5. Maar Henk doet die zet wel en ziet het zwarte antwoord totaal over het hoofd, het paard van Jaël Wierenga blokkeert het een en ander. De zwarte pion kan promoveren en is een zekere overwinning in het putje belandt.
Gedurende de middag leken we af te stevenen op een onverwacht goed resultaat, het mocht aan het einde van de dag niet zo zijn. Desondanks hebben we wel mogen genieten van twee zeer mooie partijen van Freddie en Nikolai, dus laten we daar verder op bouwen voor de rest van het seizoen. Waar gaan we de volgende ronde ook al weer naar toe? Oh ja, ons tweede thuisadres: Groningen…