
Een mooie nazomerdag in september brengt ons voor de eerste ronde naar Enschede waar het tweede team van S.G. Max Euwe onze tegenstander is. Later in het seizoen spelen we ook nog het eerste team van deze club, tegen die tijd zal er het nodige duidelijk zijn wat betreft de stand in de poule. Laten we hopen dat we dan inmiddels uit de gevarenzone zijn. Zoals hiervoor al aangegeven maakt Arjan Buijse zijn debuut in ons team en als hij een vergelijkbare score neerzet zoals het vorige seizoen in het derde team zijn wij spekkoper. Maar het is voor hem vooral een uitdaging om zich te meten met de tegenstand in een hogere klasse, en hopelijk mogen wij daar als team van profiteren.
Dan het verloop van de eerste wedstrijd. In april van dit jaar hadden we ook al tegen ze gespeeld en toen werd het na een harde strijd 4-4. Dus dat moest nu beter, mede omdat we bij die vorige wedstrijd grote kansen hebben laten lopen op de overwinning. Ik zit buiten lekker in het zonnetje te genieten als een van de spelers van Max Euwe opgetogen komt vertellen dat hij binnen niet al te korte tijd zijn tegenstander waarschijnlijk mat zal gaan zetten. Nu had ik bij een kort rondje langs de velden al geconstateerd dat Nikolai geen prettige stelling had. Twee irritante kleine houtjes, oftewel twee pionnen stonden wel heel ver in de zwarte stelling te klieren, terwijl de dreiging daarvan simpel voorkomen had kunnen worden. Het zag er niet goed uit, maar goed, de middag is nog lang en er kan van alles gebeuren, dus maar weer de luxe teamleider positie opgezocht: in het zonnetje… Een wandeling lag in het verschiet, maar Martin moest dat weer versjtieren door mij te komen vertellen dat Kabbie die wandeling al had gemaakt. Met zijn koning helemaal naar h1 gelopen. Waaat? Als er een koning aan de wandel gaat, doet die dat alleen maar om de partij te winnen, voorbeelden genoeg. Bijvoorbeeld Short-Timman in een zwart/wit verleden. Helaas was de stelling van Nikolai een gatenkaas geworden en werd zijn koning helemaal naar de overkant gedreven en daar uiteindelijk uit zijn lijden verlost.
Cees Visser liep daarna zijn gebruikelijke rondje: gelijk Par. Het spook van de rokade zal hem ook dit seizoen weer blijven achtervolgen. Voor wie het niet weet: hij schijnt daar nogal allergisch voor te zijn en elke partij moet ik weer onopvallend langs de borden lopen om hem de geheime signalen door te geven: vergeet niet te rokeren! Terwijl hij in deze partij al de gelegenheid heeft om op de achtste zet dat te doen moet er eerst weer een schaakje tussendoor komen. Maar oh zo trots doet hij dan toch de wisseltruc met koning en toren. Maar de kans op birdies is in deze partij niet aan de orde. De balans blijft in evenwicht en voor de twintigste zet wordt de vrede getekend. De heren kunnen naar het clubhouse.
Marcel heeft aan het topbord met wit geen zin in de Winawer-variant van het Frans waarbij er een ellenlange pionnenketen in het centrum ontstaat. Dan maar overgaan naar de afruilvariant en dan zien wat de strijd gaat brengen. Maar als hij op audiëntie komt (buiten in het heerlijke zonnetje) is hij er niet gerust op en ziet allemaal spoken opdoemen die er (waarschijnlijk) helemaal niet zijn. Tevens klaagt hij over de gigantisch schaakstukken, die niet passen bij het mini-bord. Het zal wel de onzekerheid van de topsporter zijn. Lange tijd gaat de strijd gelijk op waarbij Marcel tegen Anne Veltman langzaam meer grip op de stelling krijgt, mede omdat de zwarte koning onhandig staat geposteerd. Ah ja, het probleem is te zien: niet gerokeerd… Misschien een keer een video-conference met Cees Visser om daar over te praten? Als dan ook nog beide torens op plekken worden neergezet waar ze eigenlijk niets uitspoken maakt Marcel het gedecideerd uit. De zwarte koning kan nergens heen, en wordt alle kanten opgejaagd. Hij hoefde gelukkig niet met zijn knikkende knieën naar de overkant te lopen zoals bij Nikolai. Anne geeft liever op dan zijn monarch zo te vermoeien.
Martin van Dommelen wilde na een lange schaakpauze uiteraard de benen weer eens goed onder de schaaktafel strekken, maar na de nodige maanden zonder schaak moest hij het uit zijn tenen halen om niet gelijk bij zijn eerste partij al te struikelen. In zijn partij tegen Luc Compagnie komt er een afstammeling van het Konings-Indisch op het bord, of iets wat daar op lijkt. De problemen voor Martin beginnen te komen wanneer Luc een verdekte batterij van loper en dame creëert via de a1-h8 diagonaal. Het ziet er gevaarlijk uit en Martin kan het niet al luchtig opnemen ondanks zijn verkorte broek waar de zomerse bruingebrande benen onderuit steken. Hij kan zich min of meer al gewonnen geven wanneer de witte loper of f6 verschijnt en de kleine onnauwkeurigheden elkaar opvolgen. Wit had via een korte combinatie, te beginnen met 21.Lf6-e5, een loper met groot voordeel kunnen winnen, maar hij ziet het niet en Martin brengt die raadsheer dan ook maar snel in veiligheid. Daarna duurt het niet lang meer dat Martin volledig de angel uit de witte aanval haalt en is de remise een feit. Daarmee komt de voorlopige tussenstand op 2-2, en het nog steeds niet duidelijk hoe het verdere verloop zal zijn.
Dat komt mede omdat debutant Arjan Buijse zich behoorlijk in de nesten aan het werken is tegen Jasper de Jong. Na de opening is het vooral zwart die met de nodige manoeuvres al zijn stukken op plekken neerzet die de witte stukken steeds minder bewegingsvrijheid geven. Rondom de twintigste zet komt er dan eindelijk wat lucht voor de witte stelling, maar dat gaat in eerste instantie wel ten koste van een pion. Een van de doelen van het schaken is dat je probeert de koning van de tegenstander mat te zetten. En omdat de meeste zwarte stukken niet in de buurt van die koning zijn, moet zwart zijn heil ergens anders zoeken. Arjan blijft nog steeds die ene pion achter staan, maar geholpen door de tijdnood van zijn tegenstander weet hij met een trucje het zwarte paard in te sluiten. En als hij daarnaast ook nog een aantal pionnen onschadelijk maakt, is de winst bij zijn eerste optreden in het tweede team een feit. Dat is nog eens een binnenkomer, en vanaf hier verder!
Ik vraag me af hoe Jasper het voor elkaar heeft gekregen om er een remise uit te slepen, terwijl hij twee pionnen achter staat en die zo hadden kunnen doorlopen naar promotie. De Italiaanse opening komt op het bord en lange tijd blijven de spaghetti-slierten geordend overeind. Wanneer we richting de twintig zetten gaan komt er leven in de pasta en is het Jasper die terug wordt gedwongen in de eigen gelederen. Dat hoeft op zich geen probleem te zijn, zij het dat het ten koste gaat van die twee eerder genoemde pionnen. Zwart heeft dan een mooi kluitje pionnen in het centrum, die op het oog genoeg zouden moeten zijn voor de overwinning. Jasper probeert er nog met allerlei trucjes iets van te maken, maar het lijkt allemaal vergeefse moeite. Wat er in de waarschijnlijke tijdnood van tegenstander Maarten Vinke gebeurt, heb ik niet echt live mee gekregen, feit is wel dat de partij opeens in remise is geëindigd. Wie het wel en wee daarvan wil weten mag Jasper zelf vragen als we in de volgende ronde thuis spelen…
Degene die letterlijk en figuurlijk echt de poot stijf hield deze ronde is Freddie van der Elburg. Op het moment dat we met elektrisch aangedreven voitures aankomen bij de speellocatie zien we hem uit de auto stappen als een echte oude bejaarde man die moeite heeft om op zijn benen te blijven staan. Beetje overdrijven mag wel toch? Hij heeft zich een fysiek ongemak aangedaan de avond voor de wedstrijd en heeft daar zichtbaar last van. Dus ja, dan maar niet teveel lopen en zich volledig richten op de partij… oh ja, dat doen ze natuurlijk allemaal altijd… Tegen 1.d4 komt zoals wel vaker bij hem de Hollandse verdediging op het bord. De partij gaat lang… zeer lang gelijk op. Het is met stukken laveren, dames worden afgeruild met als gevolg dat wit een dubbelpion krijgt, maar dat heeft in eerste instantie nog niet veel invloed op de verhoudingen in de partij. Ruim voor de veertigste zet staat er een toreneindspel op het bord die met goed spel van, in dit geval wit, remise te houden moet zijn. Maar Freddie wiebelt een aantal keren met zijn grote teen en langzaam maar zeker begint hij grip op het eindspel te krijgen. Maar toreneindspelen zijn vaak saai en de remise ligt altijd op de loer. Wanneer tegenstander Wahe Boghossian te optimistisch met zijn toren aan de wandel gaat, kan Freddie de witte stelling binnen paraderen… wel langzaam want ja… die blessure hè… In tegenstelling tot de partij van Kabbie weet deze zwarte koning wel hoe je winnend door de witte stelling heen breekt. En nadat wit alle mogelijkheden had geprobeerd, bleef er niets anders over dan de partij op te geven. Daarmee was de winst in de match binnen en hadden we ons eerste doel bereikt.
Maar we konden nog niet languit met de beentjes op tafel gaan zitten, want Casper was maar aan het verdedigen en aan het keepen en had daar zoals gebruikelijk weer veel tijd voor nodig. Een of andere obscure zij-variant van het Siciliaans kwam op het bord, en het ging zeer lang gelijk op. Tegenstander Raoul van de Oudeweetering had wel duidelijk meer bewegingsvrijheid en dus was Casper genoodzaakt om in zijn eigen territorium heen en weer te flaneren met zijn stukken. Een echt winstplan leek er voor beide kemphanen niet in te zitten. Casper probeerde met een remiseaanbod de strijd te stoppen, maar dat werd niet geaccepteerd. Tot overmaat van ramp begaat hij kort voor de veertigste een onnauwkeurigheid waardoor zwart een pion midden in het witte kamp kan posteren. Daarmee lijkt de partij beslist, maar het vergt nog de nodige zetten om dat voordeel helemaal uit te buiten. Raoul heeft veel meer ruimte en kan zijn stukken naar de betere velden brengen en Casper moet lijdzaam toezien. Nadat de witte loper op een verkeerd veld wordt neergezet en in het stukkendoosje zal verdwijnen geeft Casper op. Het geduld van Raoul is beloond, alleen weet hij daarmee niet de winst in de match op te halen, die was al naar Apeldoorn gegaan.
Al met al een wedstrijd die ook de verkeerde kant op had kunnen gaan als je de diverse stellingen bekijkt. Maar het blijft altijd het menselijke brein dat de zetten bedenkt en uitvoert op het bord en dat gaat alle kanten op, zoals wel weer is gebleken in deze eerste ronde. Deze kunnen we in ieder geval aftikken.
(Klik/tik op linkerpijl voor engine, op rechterpijl om andere partij te bekijken)