- In het seizoen 1999–2000 gaan ASG en SVA voor het eerst samengevoegd spelen in de KNSB onder de nieuwe naam Schaakstad Apeldoorn1. De teams in de OSBO volgen vier jaar later. De zes seizoenen van De Schaakmaat in de KNSB zijn ook meegeteld en met ingang van 2006–2007 wordt ook hier verder gespeeld onder de nieuwe naam.
- Het betreft 23 van de mogelijke 24 seizoenen omdat in 2020–2021 wegens corona geen fysieke competitie heeft plaatsgevonden en daarom niet is meegenomen. Er werd wel een competitie via het toetsenbord georganiseerd met MuConsult Apeldoorn als winnaar en de eerste online landskampioen. Een jaar later als AMEVO Apeldoorn voor het eerst ook op de gebruikelijke manier meteen gevolgd door de tweede keer.
- In 1999–2001 en 2014–2015 speelde Schaakstad Apeldoorn zonder hoofdsponsor, de 21 andere jaren met: BIS Beamer Team (1), BIS (2), Homburg (7), Accres (3), eFXO (1), MuConsult (5) en AMEVO (2).
- De verhouding vrouw/man is 11/166 en betekent 6,2% vrouw. Dat is meer dan de bijna 5% die vrouwen uitmaken van de wereldwijd geregistreerde toernooispelers volgens een onderzoek uit 2011.
- De kolom TPRa (het gemiddelde van de TPR’s per seizoen) in de vorige overzichten is nu weggelaten. De TPR-berekening is ingaande 2014–2015 door de KNSB gewijzigd, terwijl in het afgelopen seizoen 2022–2023 onvolkomenheden aan het licht zijn gekomen. Dat maakt de informatie minder betrouwbaar. Hoewel van voor 2014, idem bij De Schaakmaat om de weergave van alle teams uniform te houden. De KNSB is bezig om de berekening correct te maken, maar de kolom komt niet meer terug.
- Bestaat uit spelers met minimaal 100 partijen en dat zijn er achttien van in totaal 177 personen (was achttien op 169).
- Vier spelers hebben alle 23 seizoenen meegedaan: Merijn van Delft (233), Freddie van der Elburg (225), Marcel Boel (211) en Nikolai Kabanof (186).
- Voor Stefan Kuipers (197), Roeland Pruijssers (192) en Sjef Rijnaarts (190) komt de grens van 200 in zicht. Van de actieve spelers richting adel staat Tom Meurs (75) het hoogst op plaats 22.
- Thomas Beerdsen heeft de meeste partijen per seizoen (PPS) gebracht op 11,08 (144:13). Dat was Stefan met 10,88 (185:17).
- Thomas heeft nu ook het hoogste scoringspercentage van het adelsboek met 63,5% (91½ uit 144). Dat was Marcel met 62,5% (127½ uit 204). Dat is mooi, maar nog veel mooier is het voldoen door Thomas aan de laatste norm om GM te worden, via 8 uit 9, Meesterklasse 2022-2023. Deze norm is duidelijk beschreven, daardoor normatief maar ook normaal? Jazeker, weliswaar met verschuivingen in het denken omdat de normen een aantal keren veranderd zijn sinds de invoering door de FIDE in 1950.
- Meeste seizoenen: Merijn van Delft met het maximum van 23
- Meeste partijen: Merijn met 199 van de mogelijke 204
- Topscorer: Roeland Pruijssers met 8½ uit 9, in 2012–2013
- Meeste seizoenen: Marcel Boel met 22 van de maximale 23 (die andere in 1)
- Meeste partijen: Marcel met 181 van de mogelijke 203
- Topscorer: Armen Hachijan met 8½ uit 9, in 2008–2009
- Meeste seizoenen: René Nijland met 11 van de maximale 17
- Meeste partijen: Nikolai Kabanof met 76 van de mogelijke 148
- Topscorer: Arjan Buijse met 8 uit 8, in 2022–2023, klasse 4B, negen teams. De tweede keer na 45 jaar, die maximale score. ASG werd – na promotie2 – in 1977–1978 derde in 2A mede dankzij de 9 uit 9 van Apeldoorns topscorer aller tijden: Harry Bleeker3.
Apeldoorn 4 (de KNSB is in 2018 uitgebreid met de klassen 4, 5 en 6 en het begin van dit team in 6A)
- Meeste seizoenen: Erik Buitenhuis, Henk Pruijssers, Véronique Hijl, Raymond Jacobsen, Bert Ekkelboom en Rob Izaks met het maximum van 4
- Meeste partijen: Erik met 24 van de mogelijke 25
- Topscorers: Raymond, Bert en Fabian de Vries met 5½ uit 6, in 2018–2019
- Meeste seizoenen: dit team doet voor de eerste keer mee en dus het maximum voor alle twaalf spelers
- Meeste partijen: Eelco Adams, Laurens Roelofs en Jimmy Wu met het maximum van 6
- Topscorer: Eelco met 5 uit 6
- Meeste seizoenen: Freddie van der Elburg met 15 van de maximale 23
- Meeste partijen: Stefan Kuipers met 40 van de mogelijke 89
- Topscorer na de negen finale-weekenden: Merijn van Delft met 5½ uit 6 in 2017–2018
De Schaakmaat (zes seizoenen 2000–2006)
- Meeste seizoenen: Erik Smit, Maarten Beekhuis en Martin van Dommelen met het maximum van 6
- Meeste partijen: Erik met 53 van de mogelijke 54
- Topscorer: Stefan Kuipers met 7½ uit 9, in 2004–2005
De spelers met de meeste partijen sinds 1999 zijn dus Merijn van Delft (233), Freddie van der Elburg (225) en Marcel Boel (211). De prangende vraag komt naar boven hoe de volgorde zal zijn indien ook de jaren voor 1999 worden meegeteld. Dat is pas mogelijk vanaf 1995, alle eerdere resultaten zijn (nog) niet terug te vinden.
ASG heeft van 1951 tot 1965 dertien seizoenen in de KNSB gespeeld, daarna opnieuw vanaf 1977. SVA begon in de KNSB in 1995–1996. Met andere woorden: veel spelers hebben voor 1999 al de nodige partijen gespeeld. Het is heel aannemelijk dat de dertien vroegste seizoenen niet van invloed zullen zijn omdat het al behoorlijk lang geleden is. Van recenter datum ontbreken dus achttien seizoenen: ASG 1977–1995. Dat betekent 18 x 9 (als de klasse steeds uit tien teams heeft bestaan) = maximaal 162 partijen als iemand alle keren heeft meegedaan. Merijn staat op minstens 263 (zie verder), ergo: die iemand zou nu al 101 partijen moeten hebben om met 263 gelijk te komen. En dat is niet het geval.
Het debuut in de KNSB van de top drie was in 1995, Merijn in het naar 2A gedegradeerde ASG (hij verving de vertrokken Fedde Tolman), Freddie en Marcel na promotie van SVA naar 3B uit de OSBO4. Zij hebben nu 27 seizoenen Apeldoorn vertegenwoordigd in de KNSB, met het online seizoen erbij 28 door Merijn en Freddie.
De individuele resultaten van 1995–1996 (KNSB WinStand) zijn niet compleet, er ontbreken zes ronden van ASG en alle negen van SVA en andere teams. Plus minstens een ronde in de bekercompetitie en misschien meer, afhankelijk van doorgaan of uitschakeling. De KNSB en het Max Euwe Centrum hebben inmiddels bijna alles compleet, publicatie volgt via een nieuwe website, wanneer is nog niet bekend. Gelukkig geeft De Schakert, het clubblad van SVA, duidelijkheid over de negen ronden van SVA en twee voor de beker.
Het antwoord op de prangende vraag komt langzamerhand in zicht:
- Merijn → 233 (Schaakstad) + 30 (ASG) + 6? + x (beide uit 1995–1996; x is het onbekende aantal bekerwedstrijden) = minstens 263 en ten hoogste 269 + x
- Freddie → 225 (Schaakstad) + 32 (SVA) + 11 (uit 1995–1996) = 268
- Marcel → 211 (Schaakstad) + 29 (SVA) + 10 (uit 1995–1996) = 250
Conclusie: we weten het nog niet.
Merijn heeft waarschijnlijk de meeste partijen op zijn naam staan (waarvan een reglementair), Marcel niet, Freddie misschien. Wordt vervolgd, na publicatie van 1995–1996. Tot slot kan men zich afvragen of je wel normaal bent om dit soort zaken uit te zoeken. Dan kom ik terug op de vraag in het begin, wat is normaal?
1 Zie
SVA en ASG gaan gezamenlijk in externe competitie spelen
2 ASG bereikte in 1977 (na het doen mislukken van de fusie met OG in augustus 1976) via promotiewedstrijden de landelijke bond met teamleider Hans Binnema, Harry Bleeker, Rudy Bloemhard, A. Drost, J. Keuning, Henk van der Kieft, Jacques Kuiper, Jaap Nijssen, Henri van de Poll, Wim Sanders, Cees Sep, Ger van Steenbergen, Fedde Tolman, Paul Tulfer en Anton Weenink.
3 In het jaarlijkse Micro-toernooi destijds kwam Bleeker niet uit voor ASG, maar speelde in het bedrijfsteam van PCI, Philips Computer Industrie. Van 1967 tot 1974 heb ik twintig keer in dat team gespeeld (veertien punten), onder anderen ook Drost, Nijssen, later Frans van Dijk en voor het eerst tegelijk met Bleeker in oktober 1972 tegen uitgerekend ASG. Hoewel hij bijna altijd won, zoals minstens tweemaal van Hans Hertgers (VDS Beekbergen, nu Schaken Overdag op maandag) en evenzo van John Sloots (OG later ASG, nu Voorster SC), verloor hij toen op het eerste bord van Paul Tulfer. Op bord 5 speelden Hans Bouwer en ik remise. Harry Bleeker herinner ik mij als een aimabel persoon met een onderkoeld soort humor.
4 SVA heeft jarenlang tegen de KNSB aangehikt tot het in 1995 eindelijk lukte met de spelers Marcel Boel, Cees van Bohemen, Freddie van der Elburg, teamleider André Huis in ’t Veld, John Kaagman, Peter de Korver, Marco van de Nieuwendijk, Nico Olivier, Jaap Ploeg en Wim de Weerd. Een jaar later, met uitbreiding van de vaste krachten Leen van den Berg en Raoul van de Oudeweetering plus invaller Frank London, werd het team opnieuw kampioen met promotie naar de tweede klasse.
