Strijd tot op het bot

KNSB-competitieMeestal moet of wordt er in de laatste ronde van een team­competitie nog gestreden om lijfs­behoud of een eventueel kampioen­schap. Voor dit tweede team was in de laatste negende ronde geen van beide meer van toepassing. Na een degelijk seizoen was al vlot duidelijk dat we geen kampioen zouden worden, maar ons ook geen zorgen hoefden te maken dat we zouden degraderen. Als je terugkijkt hadden we zelfs een van de beste seizoenen ooit kunnen spelen, helaas verloren we de wedstrijd tegen een van de degradanten, het zij zo. Voor tegenstander SG Max Euwe was het zaak in ieder geval een of anderhalf bord­punt te scoren waarmee zij ook veilig zouden zijn. Op zich geen moeilijke opdracht.

Het duurde niet lang voordat het eerste resultaat op het uitslagen­formulier kon worden ingevuld, invaller Cees van Bohemen speelde een degelijke partij waarin het evenwicht niet werd verbroken. Nadat de dames waren geruild zat er niet veel leven meer in de stelling. Remise dus. Daarna zou het een tijd duren voordat het volgende resultaat werd genoteerd.

Freddie van der Elburg bedient zich van de Taimanov-variant van het Siciliaans en moet lang met zijn stukken manoeuvreren om iets te kunnen bereiken. Maar tegenstander Timmerman is geenszins van plan daaraan mee te werken. Tenminste tot ongeveer de twintigste zet want dan begint er iets tekening in de strijd te komen, niet direct beslissend maar het is Freddie die de meeste aanspraak op een vol punt mag maken. Als wit iets te optimistisch met zijn torens aan de wandel gaat neemt zwart de tweede rij in bezit en dreigt met mat. Een blunder beëindigt de partij op slag, maar de winst zat er al aan te komen.

Nikolai speelt op het vierde bord met wit en tegenstander Jasper Kamphuis lijkt de speelstijl van zijn opponent te kopiëren. Nog voor de twintigste zet heeft deze een dubbelpion, een pion op h5 en een versplinterde pionnen­stelling. Hoe ga je hier voordeel uit halen? Nou door stukje bij beetje de stelling naar je toe te trekken. Maar het vergt nauwkeurig spel, vooral als de witte dame op visite gaat in het witte kamp. In de tijdnood­fase golft het op en neer en als die voorbij is heeft Nikolai er een pion aan over gehouden. Wat rest is een dame-eindspel en die kunnen heel lang duren want de schaakjes moeten ontweken worden. En daar Nikolai slaagt niet in en hij moet uiteindelijk in remise berusten.

Minder goed verging het Cees Visser, hij moest zijn meerdere erkennen in Jasper de Jong. De ruil­variant van het Frans kwam op het bord, en die deed zijn naam volledig eer aan. Voor de twintigste zet was het arsenaal van beide spelers zo ongeveer gehalveerd. En het is zwart (Jasper de Jong) die kan bogen op een klein voordeeltje. En dat weet hij handig uit te buiten. Als eerste wordt er een pion buitgemaakt en daarna zorgt een zwarte toren voor onrust op de onderste lijn bij Cees Visser. Eigenlijk is Cees na de opening alleen bezig geweest het vege lijf te redden, maar hem wordt geen moment een adem­pauze gegund. De koning wordt na een vermoeiende strijd aan de rand mat gezet, hij is uit zijn lijden verlost.

Als je de stelling van Casper met zwart bekijkt tussen de tiende en twintigste zet, vrees je met grote vreze. Subtiel wordt hem later op de avond geadviseerd toch eens aan een betere voorbereiding voor de openingen te gaan werken. Maar blijkt of lijkt hier nu de schijn ons te bedriegen? De schaakengines lijken ons inderdaad geen gelijk te geven en bekijken het allemaal niet zo dramatisch. Wat wel volgens die engine duidelijk is, is dat het op en neer gaat wie er beter staat. Achter het bord voelt het met de druk van de klok totaal anders, want Ton Ellenbroek denkt met een kwaliteits­offer de partij naar zich toe te kunnen trekken. Daar weet Casper een stokje voor te steken door die kwal direct weer terug te geven. Maar juist op het moment dat hij beslissend voordeel kan krijgen vergeet hij h5 te spelen. Op die manier had hij de zet g4 kunnen voorkomen en met een stuk meer het eindspel in kunnen gaan. Nu resteert er een toreneindspel en het zou te veel risico met zich meebrengen om op winst te spelen. Ze besluiten tot remise.

Waar Cees Visser de ruilvariant van het Frans op het bord krijgt, verschijnt bij Martin een soortgelijke variant op het bord. Bij hem is het dan geen Frans, maar meer de structuur van de Grünfeld-opening. Om een lang verhaal kort te maken: hier zijn vrijwel alle stukken op een loper en een paard na naast het bord geplaatst. En Luc Compagnie biedt daarom ook remise aan, maar Martin wil nog even doorspelen en gaat voortvarend met de koning aan de wandel. Martin hoopt dat de dubbelpion van wit hem een voordeel kan geven en is goed op weg dat waar te maken. Compagnie verdedigt zich met hand en tand en Martin slaat zich voor zijn kop als hij de zet f5 toe laat. Dat haalt de angel uit de partij en ook deze strijd levert een remise op.

Dat doorspelen toch wel eens loont komt naar voren wanneer Marcel Boel na een lange strijd Raoul van de Oudeweetering de winst weet te ontfutselen. De opening is de Richter-Rauzer variant van het Siciliaans, en wit gaat al vroeg ten aanval met de h-pion. Daarentegen zorgt zwart met zijn b-pion op de damevleugel voor tegenspel, wie zal het betere van het spel krijgen. Dat is Marcel wanneer hij de b-pion onschadelijk maakt en met een pion meer het eindspel in kan gaan. Maar Van de Oudeweetering is niet van plan zich zo maar over te geven. En het lijkt zowaar te lukken, maar een kleine onnauwkeurig­heid brengt hem terug bij af, en hij kan opnieuw aan de bak om verlies te voorkomen. Daar slaagt hij redelijk in en ondanks een pion voorsprong gaat deze partij ook in remise eindigen. Nog even een schaakje en de koning op het juiste veld g8 zetten en… neeeee! Niet op h8! Raoul gaat in de fout en Marcel maakt dankbaar gebruik van die fout en we hebben na vele uren weer een vol punt te pakken. Sneu, maar ja als je een punt in je schoot geworpen krijgt mag je het natuurlijk in ontvangst nemen.

Dan speelt alleen Jasper nog een zeer spannende partij en het halve puntje dat we nodig hebben voor de winst in de match lijkt zeker in de pocket, maar zoals bij meerdere partijen deze middag is niets vanzelfsprekend. En zo ook hier niet. In een Geweigerd Damegambiet is het lange tijd een loopgraven­gevecht. Hier en daar wordt er een stuk geruild, en de spanning wordt steeds meer opgebouwd. Jasper heeft het betere van het spel omdat hij meer ruimte heeft en zodoende Laurens Snuverink in de verdediging dwingt. Laurens vecht terug en krijgt op het oog twee zeer gevaarlijke vrijpionnen in het centrum. Maar Jasper ziet het winstplan niet, ruilt de dame tegen een toren en hoopt dat zijn twee verbonden vrijpionnen de beslissing kunnen forceren. Helaas gaat die vlieger niet op en uiteindelijk zijn het de twee witte pionnen die alsnog het eindoordeel vellen. Jasper verliest, en daarmee eindigt deze match in een 4-4 gelijkspel.

Het maakte ons seizoen er niet minder goed om. We hebben hier en daar de punten laten liggen, maar ook diverse keren mazzel gehad. Maar ook hebben we gewoon goede wedstrijden gespeeld, bijvoorbeeld tegen L.O.S., dat was een mooie overwinning. We gaan zien wat het volgend seizoen gaat brengen, en in welke regio we worden ingedeeld. En ook belangrijk: wat zal de samenstelling van het team worden? Tot in september!


(Klik/tik op linkerpijl voor engine, op rechterpijl om andere partij te bekijken)

foto’s slotronde partijen downloaden eindstand in 2e klasse A


Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.