Dan de volgende actie: In een helaas gelekte email 😉 deden we voorkomen dat Tom Meurs alvast op verkenningstocht ging richting Groningen. En daar de tegenstander voor de achtste ronde zou gaan bespioneren. De afleidingsmanoeuvre leek te werken, maar wat we helaas waren vergeten was dat Tom Meurs ook deze ronde met ons team mee moest spelen. Het is net alsof je een stuk weggeeft in je partij en in principe dan direct kunt opgeven… We hebben Tom helaas niet op tijd kunnen informeren dat hij in Apeldoorn moest zijn, hoe dat uiteindelijk is opgelost leest u later in dit verslag. En hoe hij het voor elkaar kreeg: hij kwam ook nog terecht in een file bij Assen, iets met klimaattoeristen…
En dan de derde tactische meesterzet: het inzetten van het thuisfront. Is dat geoorloofd? Mjah, het liep nu eenmaal zo. Martin had dit weekend zijn ouders de opdracht gegeven op de kids te letten, maar ja die wilden wel eens met eigen ogen zien wat papa dan wel de hele middag aan het uitspoken was. Het werd ze wel nadrukkelijk verteld dat ze heel stil moesten zijn. Die instructie maakte al zoveel indruk dat ze onderweg naar Apeldoorn alvast oefenden. Hoe moeilijk moet dat zijn als je vader Martin van Dommelen is, die doorbreekt eeuwig en altijd de stilte. Is het niet tijdens de wedstrijd, dan is het wel bij eten na afloop aan tafel… Bijkomend voordeel voor de kinderen was dat ze weer nieuwe woordjes geleerd hebben. En dat het thuisfront ook beslist of je wel of niet mee eet, daarover, zoals eerder gezegd: later meer.
Er werd zowaar ook nog geschaakt, al zou je dat niet verwachten na deze introductie. En voor de eerste keer dit seizoen hadden we het volledige basisteam present. In alle vorige ronden was er altijd wel een van hen afwezig, en die plek werd standaard ingenomen door Henk Eleveld. Hij mocht deze ronde dus van zijn rust genieten, hoe hij dat heeft ingevuld is ons niet bekend. We gaan ervan uit dat hij die tijd nuttig heeft besteed. Hij kon in ieder geval niet de partijen online volgen, want dat privilege was voor het eerste team. Was het wel zo geweest, dan had hij na ongeveer twee en een half uur kunnen zien dat Martin op het eerste bord de overwinning zo in zijn schoot geworpen kreeg.
Wat was er gebeurd? Door de wisseling in de opstelling trad Martin aan tegen Sikko Ros en hij ging met zwart de strijd zonder angst aan. Kom maar op zal hij gedacht hebben, ik ben niet bang en zet straks mijn geheime wapen in. In een Grünfeld-Indische opening weet hij zonder veel moeite gelijk spel te krijgen, er worden veel stukken geruild en Sikko Ros heeft niet veel bereikt. Dan sluipen er twee dreumesen langzaam richting papa Martin. Dit lieflijke tafereel wordt uiteraard ook gadegeslagen door zijn tegenstander, maar de plicht roept, ook voor Martin. De partij gaat verder en Martin biedt maar remise aan, want er zit niet veel muziek meer in de stelling. Sikko bevestigt dit ook maar wil het nog even proberen. Had hij het aanbod nu maar aangenomen want nog geen twee zetten later hebben de kinderen van Martin er weer een nieuw woordje bijgeleerd. Hoezo dan? Of Sikko nu onder de indruk was van het familietafreel en zodoende de concentratie kwijt was, of wat anders? We weten het niet. In ieder geval geeft hij pardoes een stuk weg gevolgd door een krachtterm, maar Martin ziet het in eerste instantie niet eens en wil een “gewone” zet doen. Gelukkig ziet hij op tijd dat hij een stuk wint, en de eerste overwinning van de dag is binnen. Commentaar van Martin: Zo doe je dat!
Maar het punt leveren we daarna direct weer in, en je raadt het al: er wordt een stuk weggegeven. Sinds dat Marcel terug is van vakantie wil het nog niet echt vlotten op de 64 velden. In de clubcompetitie moet hij de woensdag voor de externe wedstrijd zijn meerdere erkennen in Jelle Bauer. Via avontuurlijk spel had hij wel een goede stelling, maar gaf het uiteindelijk weg. In zijn partij tegen de teamleider van Emanuel Lasker, Erik Bosma, was er in principe niets aan de hand, maar het onderschatten van de paardzet 21… Pb4xa2 doet hem de das om. Als hij eerst het paard had geslagen zou er een voor hem meer speelbare stelling zijn geweest om te spelen. Nu was het direct verloren, en deed hij nog een poging om iets te positiefs te bereiken, maar dat zat er niet meer in. Commentaar van Martin: Zo doe je dat niet…
Intussen is iemand twee borden verderop heel gedecideerd bezig dat verloren punt weer te heroveren. Zijn naam: Kabanof de Grote! Nikolai neemt in de Engelse opening al na tien zetten het heft in handen, en laat niet meer los. Het lijkt me niet goed als er twee paarden op a6 en b6 terecht zijn gekomen, wat doen ze daar. Eentje is genoeg op de damevleugel, ga iets nuttigs doen op de koningsvleugel. Onze Kabbie maakt er direct gebruik van en stormt met de a-pion naar voren. Tegenstander Tjalling Wiersma had er goed aan gedaan een van de paarden af te ruilen, maar doet dat niet en dus blijft Nikolai jagen. Zwart kan zich maar moeilijk bevrijden uit de omsingeling en zoals zo vaak gebeurt gaat het van kwaad tot erger. Uiteindelijk kan Nikolai binnendringen via de a-lijn, en komt daar zeer veel zwarte stukken tegen. Die hebben vandaag geen rol kunnen spelen, en gaan dat ook niet meer doen. Er werd geen stuk weggegeven, maar er werden stukken gewonnen! Mooie overwinning zou Martin zeggen.
Dan even een rustmomentje in deze tot nu toe enerverende wedstrijd, want na een rondje langs de 64 velden ziet het er goed uit. Maar dat niet alle partijen gewonnen kunnen worden en dat niet overal houtkap wordt gepleegd laten Jasper en zijn tegenstander zien. In een Geweigerd Damegambiet bedient Murk Viersma zich op de zesde zet van een zijvariant, daar zullen er wel heel veel van zijn… Het is allemaal niet zo spannend, en als we net iets meer dan twintig zetten hebben gedaan is het bord bijna leeg. En de muziek is dan ook al uit de stelling, de trucjes leveren geen voordeel meer op voor een van beide partijen. Remise.
Dan onze globetrotter Tom Meurs. Op het schaakbord kan hij vaak in de lastigste stellingen een uitweg vinden. Maar als het gaat om het goed lezen van een whatsappje stapelen de problemen zich op. Tom ging dus naar Groningen, terwijl we tegen een team uit Friesland speelden deze ronde. De ronde begint standaard om 13.00 uur, dus de enige oplossing was om dan maar het hologram van Tom in te zetten. Hoe hij ’s avonds bij de gezamenlijke maaltijd als hologram toch nog de shoarma-schotel kon nuttigen blijft tot op heden een raadsel… Afijn, geïnspireerd door de ABBA Hologram show in Londen ging Tom er vol vertrouwen tegenaan, alleen de dansmoves waren een beetje roestig. In de Tarrasch-variant van het Frans kon Tom in de opening bogen op een klein voordeeltje, maar meer dan dat was het ook niet. Maar zwart, Rienk Sybesma, verspeelde, nadat de stelling in een gelijke stelling was gekomen, een pion. En daar zou Tom op kunnen voortborduren, ware het niet dat hij dat iele voordeeltje gelijk weer teruggaf door een toren te offeren tegen een paard. Maar hij had wel het betere gevoel in die stelling, en plaatste zwart voor steeds meer problemen. En dus ontkwam Sybesma er niet meer aan om materiaal te retourneren, alleen was er geen compensatie meer voor de ingeleverde stukken. Erger nog: het werd een behoorlijk hardhandig einde waarbij de zwarte koning het moest ontgelden en werd zowaar ook nog mat gezet. Tom… de volgende wedstrijd spelen we echt in Groningen, dus goed de Whatsapp-berichten lezen!
De wedstrijd is met de overwinning van Tom naar onze zijde gekanteld, en het duurt niet lang voordat we de overwinning definitief kunnen claimen. Freddie begrijpt niet waarom zijn tegenstander met twee stukken minder de partij niet opgeeft. Ja dat vroegen wij ons ook al af, en dan zijn wij nog maar “neutrale” toeschouwers. Het is dit keer een op het oog ongebruikelijk Hollandsche opening waarvan de heren zich bedienen. Vooral als je de zwarte pionnenstelling van Freddie nog voor de tiende zet bekijkt, heel apart. De partij gaat eventjes gelijk op, maar dan besluit Jan Hibma een pion op a7 met zijn loper te slaan, sommige mensen zullen een déjà vu Spassky-Fischer krijgen als ze het zien (Lxh2). De partij is door die ondoordachte actie van wit direct beslist, al zal Jan Hibma gedacht hebben er nog iets uit te kunnen halen. Maar nee, het verdedigingsmechanisme van Freddie werkt op hoge toeren en wit probeert dat te ontregelen met nog onbesuisde acties. Freddie Cool laat hem uitrazen en zit dan te wachten op de handdruk ten teken van overgave. Vreemd genoeg moet hij blijkbaar eerst nog bewijzen dat Freddie echt weet waar hij diverse stukken neer moet zetten, dat is hem wel toevertrouwd.
De overwinning in de match is dan binnen en die kan er nog rooskleuriger uit komen te zien, want op de twee overgebleven borden hoeven we zeker niet te verliezen. Vooral Cees Visser niet, want die heeft gerokeerd nadat de teamleider hem de geheime signaleringscode had gegeven. En dat moet de opmaat zijn naar een positief resultaat, en dat mag ook wel na zovele mislukte missies dit seizoen. Cees bedient zichzelf vaak met zwart van de Caro-Kann, maar krijgt het nu met wit zelf voorgeschoteld: de Twee Paarden-variant. En op zet tien gelukkig de dit seizoen zo vaak ontweken rokade, wat een opluchting, de bestudering van de basisboekjes van Euwe werpt eindelijk zijn vruchten af. Maar toch blijkt die rokade niet direct de garantie voor een overwinning, Joost van Dam is voorlopig niet van plan om hieraan mee te werken. Hij blijft taai verdedigen en na de tijdcontrole resteert er een dubbel toreneindspel met goede vooruitzichten op een overwinning voor Cees. Hij heeft een pion op de h-lijn vrijgespeeld en heeft/had/wel/nee/ja/nee/jaaaa de winst voor het grijpen, en… je wilt het niet weten. Er stond nog een toren aan de andere kant van het bord, mjah. En door dat even te vergeten kan zwart de hele witte aanval om zeep helpen, weg toren, weg winst. Hij is daar zo verbolgen (begrijpelijk) over dat hij geen zin meer heeft om de gezamenlijke maaltijd te nuttigen. Maar daar had hij buiten zijn dochter gerekend, met de staart tussen de benen moet hij zich alsnog toch bij de overige teamleden melden. Werd het toch nog gezellig…
Laatste partij van de dag spelen Casper Wouters en Dolf Wissman. En het lijkt er niet op dat Casper weer eens een overwinning bij kan schrijven, integendeel: hij moet secuur spelen om niet te verliezen. Al vroeg in de partij wordt de h-lijn geopend en krijgen we te maken met een wispelturige toren, waarvan je op een bepaald moment denkt: wat wil je nu eigenlijk. Het is net een kat: derin of deruit!! Bij deze toren is het, wat wil je nou: naar h4/5 of h8?? Dan maar afruilen. Maar dan neemt wit de controle over de h-lijn over en het ziet er gevaarlijk uit voor zwart, mede omdat de vluchtvelden voor de zwarte koning beperkt zijn. Er zijn meerdere momenten in de partij waar wit het beter had kunnen doen, maar hij maakt daar geen gebruik van, waarschijnlijk omdat het winstplan nogal ingewikkeld is. In de slotstelling staat wit nog steeds wel iets beter, maar na een lange dag schaken is de schwung eruit en besluiten de heren tot remise.
Dit is een welkome overwinning, vooral na de vorige wedstrijd in Groningen. En daar mogen we de volgende ronde ook weer naar toe, dan tegen Spassky’s. Wel leuk, want dan zien we Tom ook weer in levenden lijve in plaats van zo’n lichtverschijnsel…
(Klik/tik op linkerpijl voor engine, op rechterpijl om andere partij te bekijken)