Vrijwel alle wedstrijden van ons team zijn dit seizoen spannend geweest. Maar deze wedstrijd werd de spannendste van allemaal. Uiteraard ook omdat de “buurman” de tegenstander was en twee van onze spelers voorheen daar speelden.
Een van hen, Marcel (bord 7, zwart) was al heel snel klaar. In het Siciliaans speelde de tegenstander zijn dame te snel in het centrum en overzag de mogelijkheid van een loperpenning. Dat was gelijk einde partij.
Bij Arjan (bord 3, zwart) duurde het behoorlijk langer voordat hij de winst kon bijschrijven, maar het was een zeer waardevolle tegen de beste speler van Voorst. Arjan won een kwaliteit tegen een pion, maar de tegenstander kreeg wel twee verbonden vrijpionnen. Met een dubbele aanval tegen een van die pionnen en een paard stortte de stelling van de tegenstander in elkaar en boog deze het hoofd.
Oscar (bord 5, zwart) accepteerde in een Slavische opstelling met zwart een dubbelpion op de f-lijn en ging op zoek naar aanvalskansen via de halfopen g-lijn. De druk op g3 werd door Oscar opgevoerd, maar leidde niet succes. Met remise als resultaat.
Op dat moment zag het er zonnig uit voor ons. Ik ging er van uit dat Paul zou gaan winnen en dat er nog wel twee remises uitgesleept zouden worden. Dat liep toch een beetje anders.
Gonzalo (bord 1, zwart) kreeg een gesloten damepionopening tegen. De tegenstander viel aan op de koningsvleugel en Gonzalo had het initiatief op de damevleugel. Gonzalo rokeerde niet maar verplaatste zijn koning naar de damevleugel en probeerde de h-lijn te gebruiken om tot een aanval te komen. En de tegenstander probeerde dit via de a-lijn en was daar succesvoller mee. De toren kwam binnenvallen en daarmee was de partij gedaan.
Aart (bord 8, wit) kreeg een Pirc tegen zich, wist druk te krijgen via de halfopen f-lijn en mogelijkheden via h6. Er kwam echter alleen een afruil tot stand, waarin Aart naast de toren een paard en de tegenstander een sterkere loper overhield. De tegenstander won een pionnetje, maar belangrijker nog: zijn koning deed veel actiever mee aan het spel. Aart verloor nog een pion en dat werd hem te machtig.
En zo stond het in de tussenstand gelijk en leek er gezien de overige borden ook niet meer dan een gelijkspel voor ons in te zitten.
Paul (bord 6, wit) kreeg Scandinavisch tegen zich. Er werd ongelijk gerokeerd en beide partijen zetten een koningsaanval op. Paul won een pionnetje en gaf deze weer op om dicht bij promotie te komen in het toreneindspel met ieder nog één pion. Helaas koos hij een iets te langzame en kansloze manier om te proberen de promotiedame te behouden, maar won met promotie wel de toren. De tegenstander had inmiddels wel tijd om met pion en koning ver genoeg te zijn om de toren weer terug te winnen met promotie. En dus werd het remise.
En toen zag het er ineens niet zo goed uit voor ons. Bij ondergetekende (bord 4, wit) werden in de Caro-Kann vrij snel de lopers en de dames geruild. Waarna ik niet actief genoeg speelde en mijn tegenstander vervelende dreigingen uitoefende met zijn paarden en torens. Dat leverde hem een pion op. Even dacht ik nog voldoende activiteit te krijgen om de stelling remise te houden, maar ik kwam in zetdwang en kon het verlies van een tweede pion niet verhinderen en gaf op.
Waarmee alle hoop gevestigd was op Jelle (bord 2, wit). In een gesloten Engels kreeg hij de open f-lijn. Na veel verwikkelingen en afruil heeft Jelle in de eindfase de beste promotiekansen. De tegenstander wist niets anders te bedenken dan een stukkenruil, wat Jelle zelfs twee verbonden vrijpionnen opleverde en die waren niet meer te houden. En daarmee redde Jelle voor ons een belangrijk matchpunt in deze spannende wedstrijd.
In de rangschikking staan we nu op plek 7, net boven de degradatieplekken. Waarschijnlijk hebben we aan één gelijkspel in de laatste twee ronden voldoende om ons te handhaven. Dat zou al moeten kunnen lukken in de volgende wedstrijd tegen Winterswijk 2. En we moeten in de laatste ronde van de rode lantaarndrager (nog zonder matchpunten) kunnen winnen. Dat moet goed komen, zou je dus zeggen.