Daar gaan we: op het eerste bord speelde Freddie van der Elburg tegen Max van de Pavoordt en na verloop van tijd zag het er allemaal veelbelovend uit, een open stelling en een aanval van zwart die alleen nog maar moest doorslaan. ChessBase vindt dat het een Engelse opening maar Freddie gooit daar Hollandsche jus overheen. We zullen het maar Engels in de Hutspot noemen. Afijn, de stukken worden zoveel mogelijk ontwikkeld en Freddie wil kostte wat het kost de witte burcht ten val brengen. Maar daarbij onderschat het witte verdedigingsmechanisme wat degelijk in mekaar zit. De achttiende zet van wit (18. c5) is gewoon sterk, en misschien onderschat door zwart. Freddie speelt vol op de aanval, maar het kwaad is al geschied. De verdubbeling van de witte torens op de g-lijn doet nog meer pijn en een zet later kan zwart de overgave tekenen. Is die nederlaag ingecalculeerd, nee niet echt, maar we moeten verder.
Op dat moment stapelen de problemen zich voor ons team op, maar we bieden ook het nodige tegengas. Ja figuurlijk dan he, want die gasrekening rijst de pan uit… Marcel neem het op tegen de andere teamleider, Pim Heijne. Een Siciliaanse opening waarbij een zwarte knol al in de opening het op zijn heupen krijgt en vrolijk rond hobbelt, en uiteindelijk op h6 tot rust komt… voorlopig. Marcel begint de overhand te krijgen in het centrum waar de zwarte dame ongemakkelijk staat te koekeloeren, en eigenlijk het liefst even gaat plassen… Maar dan zou je direct op kunnen geven. Zwart probeert ruimte te creëren door f6 te spelen. Maar dat lokt een kettingreactie van goede zetten voor wit uit, wat uitmondt in een winnende stelling voor wit. Na afloop vertelde Marcel dat hij een zet van plan was geweest die hem in de problemen had kunnen brengen, maar die variant heb ik niet kunnen reproduceren. De partij werd daarna zakelijk door Marcel tot winst gevoerd. We stonden weer op gelijke hoogte met Pallas.
Maar niet voor lang, Cees Visser had op weg naar de zaal de nodige wegafzettingen doorbroken, en geen enkele sluis was meer veilig voor hem. Dat streven wilde hij uiteraard in zijn partij tegen Jim Klinge voortzetten, en dan hoop je op enige medewerking van je tegenstander. Maar nee, zo werd de Deventer Koek niet geserveerd en moest Cees het van zijn eigen inventiviteit hebben. Maar bij het naspelen van de Siciliaanse partij lijkt de creativiteit op deze dag even achterwege te blijven. Niet duidelijk is welk doel nagestreefd werd, maar hij kan maar geen grip op de stelling krijgen. En dat gaat tegen hem werken. Zwart deelt kleine plaagstootjes uit en heeft daar uiteindelijk succes mee. Binnen de kortste keren verdwijnen er twee witte pionnen in het hiernamaals zonder enige vorm van compensatie. En dat is funest, zwart is oppermachtig en Cees mag terug naar schaakschoolbanken.
Casper zit nog vol in de schaakontwikkeling en dan moet je ook de op papier sterkere tegenstander ter verantwoording kunnen roepen. Maar de overgang van de opening naar het middenspel pakt Casper niet goed aan. Morris Merza neemt controle over in het centrum en Casper reageert niet adequaat genoeg. De zet 20… e4 lijkt het definitieve vonnis te vellen over de witte stelling. Een onhandig opgestelde toren wordt alle kanten opgestuurd met als gevolg dat zwart met de e-pion steeds verder de witte stelling kan penetreren. De wanhoopsactie op de h-lijn komt te laat. Les geleerd, volgende ronde beter.
Gelukkig winnen we dan weer een partij en het is Nikolai die Chris Reindertsma in een op het oog onbegrijpelijke partij opeens het zwijgen oplegt. Nikolai speelt altijd op diverse fronten tegelijk, de dame- en koningsvleugel en tussendoor wordt het centrum ook in de peiling gehouden. Maar al die ogen kunnen niet voorkomen dat zwart voordeel krijgt, en gevaarlijk dreigt te worden richting de inmiddels behoorlijk op de tocht staande koning van Nikolai. Dreigingen en kwaliteitsoffers worden over en weer aangeboden, maar de stelling is volgens de computer in evenwicht. De matadors op het achtste bord zullen het niet zo ervaren hebben. Voor hun gaat de strijd onverminderd door. Nikolai creëert een vrij a-pion en tegenstander Chris heeft twee centraal opgestelde lopers die snode plannen hebben jegens de witte koning. Maar in de zoektocht naar het juiste plan maakt zwart een kapitale blunder waardoor Nikolai opeens de winst kan opstrijken. Hij wint een toren en dat is een ongelijke strijd om nog iets te proberen.
Maar de euforie is van korte duur want Henk Eleveld heeft, zoals hij het zelf zegt, stom gespeeld. Gelukkig, deze aanstaande nederlaag is dus niet alleen aan de teamleider te wijten. Voor 696e keer bedient Henk zich van de Scandinavische opening, hij zou er zo onderhand een boek over moeten kunnen schrijven. De strijd gaat lange tijd gelijk op maar zwart probeert al wel het een en ander aan dreiging te ontwikkelen op de damevleugel, de a-pionnen treden in het voetlicht. Maar dan doet Henk het net verkeerd, in plaats van de pionnen nog verder het witte kamp in te lopen wil hij zich waarschijnlijk “vrij” spelen. Zal dat het moment geweest zijn dat hij dacht: “Stom gespeeld?” Wit maakt dankbaar gebruik van de geboden kans en sloopt het zwarte kamp. Binnen de kortste keren zijn twee zwarte pionnen geëlimineerd en vecht je voor een verloren zaak. Het tegenspartelen duurt nog even, maar verandert niets aan de uitslag. We kunnen nu nog maximaal hopen op een gelijk spel.
Met een op het eerste oog zelfde aanpak als in de partij van Kabbie wil Martin van Dommelen zijn tegenstander René Renders onder druk zetten. Zwarte vleugelpionnen die al vroeg na de opening op stap gaan, en Martin kan gaan bouwen op een klein voordeeltje. En dan is het laveren van zowel wit als zwart, om beslissend voordeel te krijgen. Martin gooit er een kwaliteit tegenaan, maar weet wel een paard op a3 te posteren, maar of dat iets oplevert? Dat moet blijken in het vervolg. De tijd begint zijn rol mee te spelen, wit moet een aantal keren met nog maar een paar seconden op de klok een beslissing nemen. Maar wit heeft wel een winnende stelling kunnen produceren, nu alleen de laatste loodjes om de winst definitief over de lijn te trekken. Alleen denkt de klok daar anders over, die tikt onverbiddelijk door en dan is een fout snel gemaakt. Martin profiteert een zet voor de tijdcontrole, moet daarna nog even precies rekenen hoe de winst binnen te halen, en vooral wit niet pat te zetten. Hij slaagt in de missie, maar de matchwinst behalen we er niet mee.
Ook niet in de laatste partij die dan nog gaande is. Jasper Zwirs heeft genoeg pogingen gedaan om beslissend voordeel te krijgen, maar de tegenstand van Max Merza is deze dag voldoende. Het verschil qua ELO-rating is groot, maar op het bord komt het er niet uit. Na de partij krijgt Jasper diverse vragen of het mogelijk was geweest de kwaliteit te winnen, maar hij verbant dat naar het land der fabelen, we geloven hem op zijn woord. Toch blijkt er bij andere analyse een moment geweest te zijn waar Jasper voordeel uit had kunnen halen. Op de 28e zet had hij met zijn loper op g2 kunnen slaan, wat in ieder geval meer kansen op winst had geboden dan het toreneindspel dat nu op het bord kwam. Dat eindspel was (is) potremise, maar Jasper deed nog een poging. Het mocht niet zo zijn.
En dus is de simpele conclusie dat de teamleider, wiens naam we liever nog steeds niet noemen, gefaald heeft wat betreft de tactische opstelling. Zijn gedachtegang heeft het team er niet toe kunnen bewegen aan zijn verwachting te voldoen. We kunnen nu een paar maanden onze wonden likken, en komen dan hopelijk weer terug in de vorm van de eerste drie ronden. Of de tactische opstellingen wederkeren is op het moment van dit schrijven nog niet bekend. Het is zelfs niet bekend of de teamleider dan weer aanwezig mag zijn.
(Klik/tik op linkerpijl voor engine, op rechterpijl om andere partij te bekijken)