Ik ben, zoals ze dat noemen, een Non Playing Captain. En dat is maar goed ook, want ik schat de schaakkwaliteiten van de spelers van mijn team (nog) altijd hoger in dan die van mezelf. Alhoewel ik regelmatig met lede ogen moet toezien dat er zetten worden gedaan waar ik niet blij van word. Maar ik moet natuurlijk ook toegeven dat ik niet de spanning van de partij zelf ondervind, de partijdige toeschouwer die ik ben en altijd het beste voor zijn team wil zien gebeuren. Maar soms is de nood aan de man en word ik van Non Playing naar Playing Captain gepromoveerd. Moet ik daar blij mee zijn? Mwah, hangt er vanaf hoe sterk de tegenstander is en wat het beste in het belang van het team is.
Derde ronde, we mogen het drieluik “Schaken in Groningen” openen tegen LOS, een team dat door ons hoog wordt ingeschat. Mede vanwege de resultaten van het vorige seizoen toen ze bijna het kampioenschap binnenhaalden, maar werden afgetroefd door de kampioensaspiraties van Meppel. De alom bekende problemen voor de teamleider om een compleet team samen te stellen werden al vroeg de kop ingedrukt, en een invaller uit een lager team was ook geen optie. Dat zorgde voor het op dat moment onvermijdelijke feit dat ik zelf ook mocht aantreden in deze wedstrijd tegen LOS. Niet voor de eerste keer trouwens, ik heb in de loop der jaren regelmatig ingevallen. En soms werden er in mijn ogen goede partijen gespeeld, die dan uiteindelijk helaas niet goed afliepen. Maar zo nu en dan werd er ook wel een tactische remise genoteerd.
Maar goed, in dit geval was het zaak om niet een wit-bord ten gunste van LOS te laten spelen, iets wat zij ook zouden doen, maar daarover later meer. Het plan was simpel, mijn partij wordt opgeofferd ten gunste van het team en ik zou plaats gaan nemen aan het tweede bord, met zwart. Op die manier kun je vier partijen met wit spelen, wat volgens de huidige theorie van Bartje een voordeel zou moeten zijn. En zo zou het geschieden, we waren er klaar voor dus op naar Grunn, zoals de mensen (uut Stad) Groningen noemen… Nog voor Zwolle werden al deze inleidende beschietingen tenietgedaan… Een telefoontje van teamleider Benno de Jongh: we hebben een speler te weinig en zullen met maar zeven spelers aantreden, kunnen jullie een van de teamleden achterlaten op de snelweg? Die vindt zijn weg naar huis wel weer… Zo ver hebben we het niet laten komen, en zijn toch maar met acht man doorgereden naar Groningen.
Maar daardoor werd onze situatie op het oog iets eenvoudiger, zou ik niet in hoeven vallen en als bonus mocht ons team een gratis punt incasseren. Maar laten we niet te vroeg juichen want er blijven nog zeven andere borden over. Bij aankomst bleek inderdaad dat ze geen volledig team op konden stellen, en inderdaad wat wij ook van plan waren geweest: ze offerden het eerste bord op, en daar zouden wij dan met wit spelen. Dat bord kreeg ik toebedeeld, en zo was het eerste punt al voor we überhaupt waren begonnen binnen. Mocht het nog nodig zijn dat ik een uitgebreide analyse geef van die partij, ben ik daar natuurlijk altijd toe bereid 😉 Feit was wel dat we in de gauwigheid de opstelling moesten omgooien en er een paar offers werden gevraagd waar het gaat om met wit of zwart spelen. Nikolai had er geen probleem mee om aan het tweede bord te gaan zitten en zou de held van de dag worden. Marcel zou op 1 met wit spelen, maar ging op eigen verzoek naar het zesde bord met zwart.
Voor de nu niet meer spelende teamleider bleef er niets anders meer te doen dan een wandeling door Groningen te maken, en ik kreeg als tip mee om naar Het Forum te gaan. Maar eerst bij het Peerd van Ome Loeks langs. En daarna inderdaad de tip opgevolgd naar Het Forum. Een soort cultureel centrum waar van alles te doen was, van optredende bandjes tot een mogelijkheid erover te discussiëren waarom het niet nodig is het Groningse land te verlaten. Tevens is er bovenop het gebouw een dakterras met uitzicht over Groningen, inclusief de talloze kerktorens met prominent in beeld: de Martinitoren.
Intussen was het team volop de strijd aangegaan en bij terugkomst was er al een partij afgelopen: Freddie van der Elburg had zijn tegenstander vlot uit zijn voorbereiding gespeeld en daarna was de muziek wel zo’n beetje uit de stelling. Zelfs Ede Staal had hier geen aubade aan kunnen brengen: remise na 12 zetten. Dan volgt het lange wachten tot er een volgend resultaat op het ontbrekende wedstrijdformulier ingevuld kan worden. Er valt weinig van te zeggen welke kant het op gaat vallen. Tom Meurs heeft wel overwicht in zijn partij, maar daarentegen heeft Cees Visser weinig vooruitzichten op een goed resultaat.
Maar laten we maar gelijk met de deur in huis vallen: Held van de Dag werd Nikolai Kabanof. Zichzelf opgeofferd om tegen de op papier veel sterkere Floris van Assendelft aan te treden. Er zitten bijna 400 punten verschil in wederzijdse ratings. Stel dat we daar de teamleider (that’s me) tegenover hadden gezet, dan was het verschil richting de 700 Elo-punten gegaan. Laten we blij zijn dat Kabbie die taak op zich genomen heeft en zich als een leeuw geweerd heeft. Het is een typische partij zoals Nikolai ze vaker speelt, rommelig en overal op het bord valt iets te beleven. Floris weet in de opening een klein voordeeltje te bemachtigen maar kan dat niet omzetten naar meer. Integendeel zelfs, Nikolai weet de koning vast te zetten in het midden van het bord, omdat de mogelijkheid om te rokeren hem wordt ontnomen. Maar de partij golft op en neer, en dan is het weer Floris die een plusje mag laten noteren. Als je de partij naspeelt (een aanrader) zu l je constateren dat beide koningen steeds gevaar lopen mat gezet te worden. Het blijft de hele tijd op je tenen lopen totdat Floris er genoeg van heeft en de combinatie uitvoert die de partij direct in remise laat eindigen. Ik mag wel zeggen dat Nikolai zich in deze partij kranig heeft geweerd en misschien ergens kans op meer heeft gehad. Remise een terechte uitslag? Misschien wel, maar Kabbie is gelijk de held van de dag.
De volgende uitslag komt van het bord van Jasper Zwirs, en die kan maar niet geloven dat Frits Rietman op de vijftiende zet g7xh6 speelt. Maar die zet wordt toch echt gedaan en daar had Jasper meer uit moeten halen dan in de partij gebeurde. Jasper heeft dan een klein voordeeltje, maar is het genoeg voor winst? Uit het vervolg blijkt dat zwart genoeg tegenspel heeft om die vreemd ogende zet te compenseren, de koning weet zich omringd door genoeg sterke stukken. Het duurt daarna niet lang meer voordat de remise wordt beklonken.
Henk Eleveld speelt voor de derde keer mee als invaller en bezorgt zich min of meer een vaste plek in het tweede team. Want als je te vaak in een team invalt mag je niet meer voor een ander (lager) team uitkomen in hetzelfde seizoen. Hij mag tegen de teamleider van LOS Benno de Jongh aantreden en lang gaat de partij gelijk op. Zwart heeft iets meer ruimte en zijn stukken zijn actiever, maar dat zegt nog niets over de uitslag van de partij. Benno de Jongh ziet het begin van de partij letterlijk en figuurlijk donker in, over het hoe en waarom is ons niet verteld. Maar in het middenspel weet Benno zijn stukken de goede kant op te dirigeren waardoor Henk onder druk komt te staan. Net iets te veel, want de gedachte was om de ene zet te doen, terwijl de hand juist de verkeerde zet doet… Het is direct uit, Henk kan opgeven en dat brengt de stand weer in evenwicht. Het is 2½-2½. Nog drie partijen te gaan. Na een eerste prognose van de resterende partijen lijken we op een 4-4 af te stevenen. Waar is dat op gebaseerd? Tom voert de druk steeds verder op, Cees vecht, maar heeft weinig kans om te overleven en bij Marcel lijkt van alles mogelijk.
In de eerste ronde tegen Veenendaal wist Tom Meurs tegen Etienne Goudriaan te winnen door hem constant onder druk te zetten en te houden. Tegen Koen Lambrechts zien we een vergelijkbare partij. In een Caro-Kann blijft de stelling tot ongeveer de twintigste zet in evenwicht, maar dan gooit Tom er een kwaliteitsoffer tegen aan. En direct daarna plant hij een loper op e7 die voorlopig niet van plan is daar weg te gaan. Tom begint dan te bouwen aan een mataanval waardoor zwart genoodzaakt is de kwal te retourneren, plus dat het hem ook nog een pion kost. Als zwart de problemen op de koningsvleugel heeft opgelost verplaatst het toneel zich daarna naar de damevleugel. Het voordeel van de pluspion begint zich uit te betalen en in alle wanhoop moet de zwarte koning al strompelend en struikelend de andere kant zien te bereiken. Hey, de witte loper van e7 leeft ook nog en zorgt voor de beslissende manoeuvre. Hij wil zich opofferen om een pion door te laten lopen naar het Beloofde Veld, maar zover hoeft het niet meer te komen. Een mooie overwinning van Tom en dat brengt ons weer op voorsprong.
Maar wat we al een groot deel van de middag aan zagen komen was dat Cees Visser de ongelijke strijd tegen Tjaart Offringa niet kon keren. Ik denk dat ik de volgende ronde maar een dictafoon mee ga nemen om alle quotes vast te leggen die Cees ter tafel bracht. Het waren er te veel om te onthouden en er zullen heus wel de nodige opmerkingen over de partij gemaakt zijn. Wat wel een belangrijk feit is om te vermelden: Cees heeft voor het eerst deze KNSB-competitie gerokeerd… waarvan akte! In een Slavische partij blijkt hij kort na de opening een op het oog kleine fout te maken, maar met grote gevolgen. Je moet het ook maar zien, het is een lange variant die hem een stuk tegen twee pionnen kost. Maar zolang het nog niet verloren is blijft hij strijden. Maar Tjaart laat zich niet van de wijs brengen, vereenvoudigt de stelling tot er voor Cees geen muziek meer inzit. Tot op het bot gevochten maar het heeft niet tot het gewenste resultaat mogen leiden. Cees verliest.
Het is inmiddels donker geworden en dat merken we ook in de speelzaal waar de belichting niet optimaal is, maar waar we nog altijd de loop van de stukken kunnen onderscheiden. En de loop van de stukken in de partij van Marcel Boel ziet er in de schemering veelbelovend uit, al was dat vanuit de opening niet gelijk het geval. Het Open Catalaans was zeker niet iets wat Marcel had voorbereid. Immers, hij zou met wit spelen aan het eerste bord, maar door het wisselen van de bordvolgorde hoopte hij op minder weerstand aan een lager bord, helaas een verkeerde inschatting. Hij werd door Jan Joris Groenewold op een taaie partij getrakteerd maar de partij was lange tijd gelijk opgaand. In de hoop om toch nog iets te kunnen bereiken moest Marcel wel iets van een risico nemen, en de afwikkeling naar het eindspel was fout, omdat hij de zet Tc1 had overzien. Maar door stug verdedigen bleef de remise nog altijd in zicht. De spanning liep op tot het kookpunt en we hadden soms het idee naar een aflevering van Holland Sport te kijken waar het spelletje “Petje Op, Petje Af werd gespeeld. En het was Jan Joris die daar aan onder doorging door net iets te gretig de pion f7 te verorberen. Zowel wit als zwart hadden een pion die op het punt stonden te promoveren, en dan was het volgens de computer beter geweest als wit de zwarte pion op b2 had geslagen. Alleen dat deed Jan Joris niet en kon Marcel de partij opeens snel naar winst voeren.
En toen hadden we opeens deze wedstrijd waar we toch wel een beetje tegen opkeken gewonnen… Dat was absoluut niet iets wat we van tevoren hadden bedacht maar de dingen gaan nu eenmaal soms zo. En ja, wij kregen direct al een punt cadeau, maar dat zegt nog niets over hoe het verdere verloop van de match zal zijn. Qua rating hebben zij een groot overwicht, maar dat kwam er nu niet uit. We staan na drie gespeelde rondes bovenaan de ranglijst, maar omdat er maar negen teams in onze poule spelen is die stand een beetje vertekend. Aan het van het seizoen maken we de balans op en dan zal blijken hoe belangrijk deze overwinning was. Het was prettig vertoeven in Groningen, ook na de wedstrijd. Wij zullen wederkeren…
(Klik/tik op linkerpijl voor engine, op rechterpijl om andere partij te bekijken)