Een bijzondere wedstrijd om meerdere redenen:
- Opstelling met een paar nieuwe gezichten
Jan Dirk Vriend en Gerbert Leeftink versterkten onze teamgelederen en dat pakte direct goed uit: Jan Dirk kwam op het derde bord goed uit de opening maar was iets te ambitieus met z’n dame in de aanval gegaan. Met enig vallen en opstaan wist hij het voordeel uit te bouwen en uiteindelijk de winst binnen te halen. Naderhand begreep ik van hem dat hij niet zo tevreden was met zijn spel, dus zit er nog wat in het vat als hij weer wat meer schaakritme in ons team (en wellicht ook in de interne competitie?) opdoet. Gerbert had op bord 1 een stevige dobber aan zijn tegenstander. Met name het eindspel heb ik kunnen volgen en dat zag er redelijk goed uit, maar toch: een stuk tegen drie en later twee pionnen is niet per definitie a piece of cake. Dat bleek ook maar weer: uiteindelijk kwam er een stelling op het bord waarbij Gerbert – naast beiden een dame – een stuk meer had, maar toch genoegen moest nemen met het remise-aanbod van zijn tegenstander. - Spelverloop aan de overige borden
Rob Izaks haalde aan bord 5 al vrij snel de volle buit binnen. Hoe dat in zijn werk is gegaan weet ik niet, maar er zal ongetwijfeld een grote fout van zijn tegenstander aan vooraf zijn gegaan.
Erik Buitenhuis kwam op het vierde bord al vrij snel in een toreneindspel terecht met veel pionnen wederzijds, maar wel met een pion minder. Groot was de verrassing voor mij dat hij toch al snel na mijn laatste observatie een overwinning liet optekenen. In de wandelgangen hoorde ik dat hij zijn tegenstander op een heel mooie manier de schaaknek heeft omgedraaid.
Mijn eigen partij ontwikkelde zich lang redelijk gunstig op voor mij bekend Kalashnikov-terrein, totdat ik een tactische fout maakte waardoor ik een belangrijke centrumpion kwijtraakte. Wel had ik behoorlijk compensatie voor de pion en dat kon ik vasthouden. Op het moment dat ik de pion weer zou terugwinnen bood mijn tegenstander remise aan. Omdat we inmiddels een comfortabele voorsprong hadden, de stelling in balans was en we beiden in grote tijdnood waren terechtgekomen, accepteerde ik dat aanbod. Verrassend voor mij was dat mijn tegenstander tijdens de analyse aangaf dat hij de Kalashnikov-Siciliaan niet kende, maar toch in staat bleek om goede voortzettingen te vinden. Zo zie je maar weer: op mijn niveau is gezond schaakverstand soms al voldoende om overeind te blijven. Zal ook wel met mijn eigen schaakniveau te maken hebben dat ik er niet meer wist uit te halen!
Raymond Jacobsen speelde aan het zesde bord een degelijke partij. Langzaam maar zeker bouwde hij zijn materiële voorsprong uit, maar zijn tegenstandster gaf desondanks pas op toen het einde van de schaakmiddag naderde. Toen resteerden nog de partijen van Henk (bord 7) en Karin Pruijssers (bord 2). Sorry Henk, maar ik heb niets meegekregen van jouw partij! Na afloop vertelde hij me dat ik niets gemist had: een gesloten pionnenstelling waar voor hem geen doorkomen aan was. (Het einde van) de partij van Karin was – voor de partijdige Schaakstadploeggenoot – bloedstollend. Met nog maar ongeveer een paar minuten op de klok en nog circa 15 zetten voor de boeg tot de tijdcontrole, zag ik een fatale fout van Karin zomaar gebeuren. Maar nee hoor: als een volleerde ijskoningin bleef ze haar zenuwen de baas en haalde de winst aan het tweede bord binnen! Een overduidelijk teken dat ze momenteel heel goed in haar schaakvel zit. Klasse Karin!
- Terugreis
Na een lange schaakmiddag stond ons nog een lange terugreis stond te wachten. Ons vertrek werd ook nog uitgesteld door elektronisch malheur aan de auto van Henk. Blijkbaar was het zo dat als de deur volgens de elektronica niet dicht is de auto ook niet kan starten. Een daar stonden we dan: Wegenwacht erbij maar ook zij konden het probleem niet (snel) verhelpen. Henk en Jan Dirk zouden wachten op vervangend vervoer, Gerbert bleef in Assen achter bij vrienden en de overige teamgenoten propten zich in mijn bolide. Onderweg naar Apeldoorn nog veel gillende politiesirenes tegengekomen, maar blijkbaar waren ze niet op zoek naar ons, waardoor we rond zeven uur toch weer de skyline van Apeldoorn zagen. Henk en Jan Dirk waren om half 10 weer thuis en moesten Henks auto achterlaten. Henk mag dus nog een keer een ritje naar het hoge noorden (Groningen) maken…
Kortom, een enerverende schaakdag. De volgende wedstrijden spelen we (gelukkig) thuis.