AMEVO Apeldoorn kampioen na rollercoaster

Eindelijk was het zover. De klus kon definitief worden geklaard in de uitwedstrijd tegen HWP Sas van Gent. Op de valreep nog een pittige uitdaging, zowel schaaktechnisch als logistiek. Wijselijk zakte het merendeel van het team op vrijdag al af naar het zuiden.

Na een prettige kennismaking met de Sas van Gentse horeca was ons team al snel compleet. Een mooie verrassing was dat we werden gesteund door enkele fanatieke uitsupporters, die dit historische moment van dichtbij wilden meemaken. Toen de laatste bananen waren verdeeld, kon de strijd losbarsten.

Arthur van de Oudeweetering was ontevreden over zijn stelling na de opening tegen Adrian Roos en speelde snel remise.

Arthur bleek één kans op voordeel te hebben gehad met 18. Peg5!, met o.a. het idee 18.. h6? 19. Pxf7! Kxf7 20. De2 met sterke aanval.

Thomas Beerdsen liet tegen Helmut Cardon zien hoe gevaarlijk het kan zijn om lijnen te (laten) openen met de koning nog in het midden.

De esthetisch opgestelde witte torens konden slechts toekijken hoe Thomas er met 18.. Pxf2! snel doorheen ging.

Nico Zwirs was dit seizoen onze op een na grootste puntenmachine. Voor hem was de wedstrijd nog net iets spannender dan voor de anderen, want een remise betekende zijn tweede GM-norm. Daarom speelde Nico met wit een zeer solide systeempje. Maar toen zijn tegenstander Glen de Schampheleire vlak na de opening remise aanbood, besloot Nico dapper door te spelen. Meer dan een klein beetje lijden werd het niet voor zwart en uiteindelijk kwamen toch de halfjes op het scorebord.

Zelf maakte ik ook niet optimaal gebruik van het witvoordeel tegen Hans Groffen. Een plusje uit de opening (loperpaar) ging in de fase daarna grotendeels weer verloren, met name door het haastige 18. h5?! Door met mijn veertigste zet de stelling voor de derde keer te herhalen, gaf ik mezelf ook geen kans meer om in het eindspel nog iets te proberen.

Intussen waren we op een aantal borden in de problemen gekomen. Onze topscorer Max Warmerdam had een totale offday tegen Koen Leenhouts, die sterk profiteerde.

Met het thematische pionoffer 13.. f4! greep Koen het initiatief. Uiteindelijk betekende een blunder in reeds bedenkelijke stelling dat de gedroomde 9 uit 9 definitief buiten het bereik van Max bleef.

Roeland Pruijssers had evenmin zijn dag. Hij begon zijn partij uitstekend, maar het dameoffer 30.. exf3 was te mooi om waar te zijn. Tegenstander Thibaut Maenhout speelde de partij verder met vaste hand uit.

De meest chaotische partij van de dag speelde zich af op het bord van Sjef Rijnaarts. Zijn jonge tegenstander Enrico Follesa bleef Sjef voor problemen stellen.

Op dit moment stond ik mee te kijken. Het leek alsof Sjef de stelling onder controle had. Maar toen kwam 33. Tef2!, een stomp in de maag. Als alles wordt geslagen, loopt de c-pion door. Toch gaf dat meer kansen op lijfsbehoud dan het gespeelde 33.. Phf6. Enrico bedwong zijn zenuwen en gaf de winst niet meer uit handen.

Het begon er nu wel heel penibel uit te zien. Een gelijkspel leek het hoogst haalbare. Dan zou Charlois Europoort ons alleen nog via een grote overwinning op LSG kunnen inhalen. Stefan Kuipers had de ondankbare taak om een moeilijk eindspel te verdedigen tegen Vyacheslav Ikonnikov.

Tot hier ging het prima, al blijft het natuurlijk zwaar om na zo’n lange partij nauwkeurig te blijven verdedigen met 30 seconden per zet. Na de meeste koningszetten kan wit niet verder komen. Maar Stefan probeerde de remise direct af te dwingen met 47.. Kh4, met het idee Kg3 en h4-h3. Het probleem is echter dat na 48. Kf1 Kg3 het sluwe 49. Pg7! de plannen in duigen gooit. Stefan probeerde nog 48.. Le5, maar kwam na 49. Le8! in tempodwang en kreeg geen kans meer.

Dit betekende dat we de match hadden verloren en afhankelijk waren van twee andere wedstrijden. Ten opzichte van En Passant kon het nog op bordpunten aankomen, dus onze laatste twee partijen waren zeker nog van belang.

Merijn van Delft had tegen Benjamin Decrop een eindspel met het thema “goed paard tegen slechte loper”. Na een paar onnauwkeurigheden was het echter niet meer zo duidelijk wat het sterkere lichte stuk was.

Hier is wit dichtbij de remise, maar hij moet nog even goed opletten. De meest thematische weg naar remise is 48.b5! axb5 49.axb5 cxb5 50.Ta2! en wit heeft genoeg tegenspel. Maar na 48.Te2? Td1 49.Lf6 Td3+ 50.Kg2 Pe3+ 51.Kf2 d4 52.Te1 Pd5

… kwam het paard als overwinnaar uit de strijd, en Merijn enkele zetten later ook.

Ook Erwin l’Ami was “goed paard tegen slechte loper” aan het uitmelken. Rein Verstraeten bood taai verzet, maar Erwin toonde zijn klasse en kreeg hem uiteindelijk in zetdwang:

Hier wil zwart niet aan zet zijn. Na het gespeelde 55.. La4 begon Erwin met 56. Pf7+ aan een fraaie carrousel, met als resultaat dat de witte koning toegang kreeg tot f4 en pion b7 ongehinderd kon worden geconsumeerd. Het punt werd vervolgens spoedig op ons saldo bijgeschreven.

Intussen was de spanning om te snijden tijdens de spaarzame updates vanuit Leiden en Bunschoten. Uiteindelijk kwamen de verlossende uitslagen binnen en bleken we toch nog kampioen te zijn geworden!

De rest van het weekend bestond uit het vieren van het kampioenschap: eerst met een hapje en drankje in tussenstop Tilburg en vervolgens op zondag uitgebreid in de Flierefluiter. Op beide locaties was het nog lang onrustig.

Intussen heeft ons bekerteam de knop alweer omgezet. Op Hemelvaartsdag zullen we in Denksportcentrum Noord proberen de dubbel te veroveren tegen Paul Keres, LSG en De Stukkenjagers.