Een moeizame aanloop. Strubbelingen met de samenstelling van het team, veel afzeggingen. Good-old Anton Weenink moest het team complementeren. Hem meteen maar aan een hoog bord gezet. Ritje naar Nijverdal en onderweg Anton uit Bathmen opgehaald. We zouden hem daar alleen terugbrengen als hij minimaal een half puntje zou scoren aan bord 2.Aangekomen kregen we toegang tot de speelzaal op vertoon van ons coronatoegangsbewijs. Het duurde nog even voordat we konden beginnen. Na enkele minuten bleek dat alle klokken verkeerd ingesteld waren (geen increment). Gedwongen pauze om de schaakklokken opnieuw te programmeren. Twee spelers van ENO kwamen pas een kwartier na aanvang. De eerste speler ging aan een vrij bord zitten tegenover Frie. Niemand die wat opmerkte, maar zelf wist ik dat hij niet aan het goede bord zat. De wedstrijdleiding van ENO zat te slapen (of juist heel goed na te denken!). De aangevangen partij tegen Frie werd stopgezet en de stukken weer in beginstelling. De ENO-speler verhuisde naar het bord van Marcel. Een gedoe.
Anton hield woord. Hij speelde solide naar remise en was opgelucht dat hij zijn retourticket naar Bathmen verdiend had. Frie speelde gedegen, kreeg een mooie open lijn waarop zijn twee torens veel meer ruimte en bewegingsvrijheid hadden dan de vijandelijke torens. Een mooie combinatie met het paard en twee torens afruil bracht hem tot paard-winst en de partij.
Van Gerbert zijn partij heb ik weinig tot niets gezien. Een evenwichtige stelling met weinig aanknopingspunten deed hem besluiten tot een puntendeling. Zelf speelde ik aan bord 8 een niet zo’n beste partij. Vele voortzettingen van de tegenstander gewoon niet gezien. Ik maakte positionele blunders en had eigenlijk niets te vertellen tegen een overigens uitstekend spelende jonge tegenstander. Verdiende winst na amper 18 zetten voor de Nijverdaller.
Dan Cees en Marcel. Wat ik ervan gezien heb was het steeds een evenwichtige partij. Bij Cees aan bord 1 alleen nog Dames en wat pionnen op bord met vele mogelijkheden wederzijds voor eeuwig schaak. Remise was het logisch gevolg. Bij Marcel een bord vol stukken na urenlang spelen. Van beide kanten geen doorkomen aan, ook hier remise. Tussenstand 3-3.
Arjan kwam een kwaliteit voor. Tegenstander offerde een toren om eeuwig schaak te forceren. Arjan ging er niet op in, gaf zijn toren terug. Er kwam een eindspel met een kwaliteit voor en twee pionnen minder. De koning van de ENO’er stond echter actiever. Een remiseaanbod werd door Arjan afgeslagen. Jammer, want Arjan speelde het eindspel niet goed uit en verloor.
Aart (door zijn uitzonderlijke prestatie heet hij vanaf nu ‘Meneer Aart’) speelde een schitterende aanvalspartij. Een vooruitgeschoven zwarte pion op d3 bond al de vijandelijke stuken in de verdediging. De definitieve genadeklap had wellicht eerder kunnen vallen, maar onderstaande stelling is toch ook leuk:
Eindstand 4-4. We staan een-na-laatste in de poule. Onderaan staat Borne, onze volgende tegenstander op 27 november. Die moeten we zeker gaan winnen!