De eerste uitslag was al vrij snel binnen. Stefan Kuipers speelde een venijnige variant tegen de McCutcheon van Enrico Vroombout. Enrico nam beet, maar had dit achteraf beter niet kunnen doen. Hij had dit kunnen weten als hij in hetzelfde team had gespeeld als Hans Groffen, want de partij tussen Stefan en Enrico is al een keer volledig eerder gezien. In de Meesterklasse-wedstrijd tegen HWP in 2019 speelde onze teamgenoot Thomas Beerdsen deze hele partij al een keer eerder tegen Hans. Hans gaf zelfs twee zetten later op, wat betekent dat Stefan niet eens zelf een nieuwe zet hoefde te spelen.
Hierop volgde een vrij snelle remise tussen Arthur van de Oudeweetering en Arno Bezemer. Arthur koos niet voor een kritieke voortzetting tegen de Aljechin van Arno, en na een grote stukkenruil werd al na negentien zetten de vrede getekend.
Zelf bracht ik de tweede overwinning binnen. Hoewel ik enigszins ontevreden was over hoe ik het begin van het middenspel speelde tegen Alje Hovenga, wist ik toch een soort goed-paard-slechte-loper situatie te krijgen. Als Alje een stel paarden had afgeruild was er nog niet zoveel aan de hand geweest, maar in plaats daarvan koos hij voor tegenspel op de koningsvleugel. Dit zorgde er echter voor dat hij zichzelf opblies, en na 21…Pe7? 22.Pxe6! Lxe6 23.Pd4 viel de stelling snel uit elkaar.
Toen begon Caïssa echter terug te vechten. De stelling van Tim Lammens was de hele partij eigenlijk vrij prettig door zijn sterke loperpaar, maar Hans Ree verdedigde zich kranig. Toen Tim op een ongunstig moment een loper liet afruilen was Hans volledig terug in de partij. Ondertussen had Tim geen tijd meer en beging hij een vreselijke blunder op het moment dat hij voor een remiseachtig eindspel kon kiezen. De eerste overwinning voor Caïssa was dus een feit, alleen bleef het hier helaas bij voor de Amsterdammers.
Al vrij vroeg in de partij tussen Thomas Beerdsen en Albert Blees ontstond er een stelling met ongelijke lopers. Doordat alle zware stukken op het bord stonden en Thomas een betere structuur had bood dit nog wel kansjes voor Thomas. Er werd een stel torens geruild, en vervolgens gingen ook de dames eraf. De stelling van Thomas werd echter wel steeds actiever en uiteindelijk moest Albert de handdoek in de ring gooien toen de b-pion van Thomas naar de andere kant van het bord was gemarcheerd.
Nico Zwirs mocht onverwachts plaats nemen tegen Ron Hoffman. Deze verassing leek wel goed uit te pakken voor Caïssa, want niemand behalve Nico zelf vond het er uitzien wat hij aan het doen was. Zijn gretige pionsnaai bleek echter toch wel echt een pluspion te zijn, en toen er een heleboel stukken werden geruild was er geen initiatief meer voor Ron om de pion te compenseren. Ook bleef er nog een sterke loper over voor Nico in het eindspel en in combinatie met de pluspion was dit toch teveel voor Ron.
Ondertussen stond het dus 4,5-1,5 voor ons en leek de overwinning een feit te gaan worden. Merijn van Delft had namelijk de hele partij een heerlijke stelling tegen Cor Croese en leek de matchoverwinning binnen te gaan slepen. Toen hij echter in de deze stelling:
met g6 zijn koning onnodig verzwakte, kreeg hij na 31.Pf2 Lxf4 32.Txg6+ onverwacht een torenoffer voor de kiezen. Na 32…xg6 33.Dxg6+ Dg7 34.Df5 Tf8 bleek het echter wel allemaal nog goed te zijn voor zwart en werd het toch nog een vrij strakke overwinning. Met de matchpunten op zak waren eigenlijk alleen de interessantste partijen nog bezig.
Het grootmeesterduel op bord 1 tussen Roeland Pruijssers en Dimitri Reinderman was een moeilijk te begrijpen Hollands. Roeland deed veel goede pionzetten in het middenspel, maar in deze stelling:
was 16…b5 er net een teveel. De stelling van Dimitri was nu redelijk prettig, maar na 17.a4 b4 18.c4 Tb8 19.f3 Lh6 20.Pf4 Lxf4 was de druk van de ketel. Alle lichte stukken gingen snel van het bord af en in het overgebleven zware stukken middenspel werd het evenwicht niet meer verstoord.
Sjef Rijnaarts wist al vroeg een pion buit te maken tegen Paul Hummel. In deze stelling:
besteedde hij twintig minuten aan het interessante stukoffer 16.Txf7, maar kon het achter het bord niet bolwerken. Atypisch voor Sjef deed hij in plaats daarvan het rustige 16.Te1 en kreeg nu zelf na 16…Tad8 17.Db3? (17.Lg5!) Txd5! een sterk kwaliteitsoffer te verwerken. Na de complicaties kreeg Paul een gunstig eindspel waar zijn loper toch wel echt beter hoort te zijn dan de drie pionnen van Sjef. Hij gaf alleen onnodig nog een vierde pion voor het stuk en toen was de partij weer in evenwicht. Er werd nog lang doorgespeeld, en zoals gebruikelijk in zo’n eindspel werd het stuk uiteindelijk teruggegeven voor de vrijpionnen en eindigde de partij toch nog vredig.
Dan blijft nog de lange partij tussen Armen Hachijan en Michael Wunnink over. In de gebruikelijke Kings Indian Attack van Armen kwam hij toch passief te staan. Michael brak de stelling echter onhandig open, waardoor de complicaties toch gunstig uitpakten voor Armen. Toen hij er ook nog een stukoffer tegenaan gooide, reageerde Michael hier slecht op en kreeg Armen een goede stelling met een aantal pionnen voor de uiteindelijk geofferde kwaliteit. Armen speelde de nog steeds gecompliceerde stelling goed en wist een gewonnen eindspel te bereiken. Hier begon Michael echter heel stug te verdedigen, en ondanks dat Armen het lang bleef proberen lukte het hem niet om de overwinning naar zich toe te halen.
Uiteindelijk kunnen we met een overtuigende 7-3 overwinning toch wel op een geslaagde dag terugkijken. De volgende ronde mogen we in Haarlem aantreden, waar we volgens het verslag van Kennemer Combinatie op bord 1 Giri–Vrolijk kunnen verwachten. We kijken er in ieder geval naar uit!
(Klik/tik op linkerpijl voor engine, op rechterpijl om andere partij te bekijken)
foto’s partijen in pgn stand in Meesterklasse