Kort en bondig (drie letters)

Op 7 maart speelden we in de zesde ronde tegen ASV uit Arnhem, en op voorhand gingen we al uit van een nederlaag… Tja, ze zijn sterker en voor het begin van de wedstrijd staan beide teams nog op nul! Na ongeveer vijf uur spelen heeft ASV beslag gelegd op het grootste deel van de taart. We kunnen er kort en bondig over zijn en bij deze gebruik ik de omschrijving die Henk Eleveld van deze wedstrijd gaf: het was een drieletterwedstrijd. (U mag het zelf invullen.) Gelukkig hebben we de foto’s nog. Laten we maar snel door de partijen heen gaan, des te sneller kunnen we dit hoofdstuk afsluiten.

Freddie van der Elburg speelde aan het eerste bord een puike partij waarin hij alleen niet wist te voorkomen dat Eelco de Vries de dame tegen twee torens afruilde. Desondanks behield Freddie het betere van het spel en stevende af op een overwinning. Helaas blunderde hij na de veertigste zet zijn stelling om in een ruïne en verloor.

Zo ver liet Martin van Dommelen het tegen Peter Boel niet komen, want hij ging al op de twaalfde zet in de fout en verloor een kwaliteit. Tegenspartelen tegen beter weten in had totaal geen zin, en al vroeg in de middag mocht Martin zijn koning omleggen.

Hoogland wie?! Nou, dat is Dirk Hoogland, de tegenstander van Marcel Boel weet hij nu ook. Marcel kon geen potten breken vandaag, de stelling werd gewoon op slot gehouden door zwart, maar vroeg in de partij remise accepteren: néé! Maar het voordeel dat Marcel de hele middag had was te klein voor winst, en uiteindelijk moest hij toch berusten in remise.

Henk Eleveld moest even wachten voordat hij aan zijn partij kon beginnen, omdat tegenstander Michiel Blok door omstandigheden onderweg later aanwezig was. Toen de partij goed en wel op gang was, werd Henk wederom in de wachtstand gezet omdat Michiel veel bedenktijd gebruikte. Waarover zo lang werd nagedacht was Henk niet helemaal duidelijk. Ondanks het grote ratingverschil wist Henk de partij soepel naar remise te spelen.

Erik Smit nam het op tegen de teamleider van ASV Wouter van Rijn. Hierover kan ik een heel lang verhaal gaan vertellen over waar de spanningen in de partij eventueel hadden gezeten, maar dat zou misplaatst zijn geweest. Beide heren speelden het goed en leuk en remise is dus de juiste uitslag.

Nikolai Kabanof speelde tegen Pieter Verhoef en heeft naar eigen zeggen weinig kansen op remise gehad. Langzaam maar zeker wist zijn tegenstander het minieme voordeel steeds ver uit te breiden. Toen het lopereindspel op het bord stond hoefde de witte koning alleen maar naar de overkant over te steken om de winst binnen te halen.

Jelle Bauer weet nu ook wie Jaap Vogel is, een gewiekste schaker die al lang op het toneel van de KNSB-competitie actief is. Nog voordat hij er erg in heeft staat Jelle een pion achter. En die pion ziet hij nooit meer terug. Het is vanaf daar een technische zaak voor Jaap Vogel om de partij eerst naar zijn hand te zetten en dan om te zetten in de overwinning.

Op het achtste bord speelde zich een jong generatieduel af tussen Mick van Randtwijk en Casper Wouters. En het aantrekkelijke duel golfde alle kanten op, nu eens stond Casper gewonnen en dan weer wist Mick het nadeel om te buigen in een voor hem prettige stelling. De gevaren voor beide kemphaantjes zijn aan de orde van de… het moment. Onder de druk van de klok wist Mick echter langzaam maar zeker het voordeel naar zich toe te trekken. De beide torens hadden toch meer macht dan de eenzame dame.

Slotconclusie: een 6½-1½ nederlaag die veel en veel kleiner had kunnen uitpakken, maar blijkbaar stokt het geluk dat ons anders wel eens toelacht. De opdracht voor de laatste drie ronden is dan ook simpel: drie keer winnen tegen de zwakkere broeders. Misschien mag ik dat niet zo zeggen omdat wij onder die broeders staan op dit moment, en hoe kijken zij tegen ons aan? Wellicht als een prooi die te pakken is, maar we zullen strijden tot de laatste tik op de klok!