Zaterdag 15 december jl. stond er weer een thuiswedstrijd in ons denksportcentrum op de agenda. Wederom stonden vier Schaakstadteams aan de start. “De organisatie” had zich de negatieve ervaringen van het vierde team tijdens de vorige thuiswedstrijd aangetrokken en nagedacht over een andere opstelling van de teams. Toen ik een paar dagen vooraf vernam van de plannen: met z’n allen (dus 68 spelers en daarnaast nog toeschouwers en officials) in de kleine zaal, had ik er een hard hoofd in, maar ik vond het al mooi dat er een oplossing werd gezocht en aan elke variant kleven voor- en nadelen. Het leven van de organisatie lijkt het schaakspel wel… Laat ik hierover verder kort zijn, want het gaat per slot van rekening om het spelletje: voldoende ruimte in de zaal, een rustige sfeer en een niet te benauwd binnenklimaat. Mijn complimenten. Ik hoop dat er meer mensen tevreden zijn met de gekozen oplossing. Niet onbelangrijk wellicht: de wedstrijdleider was zeer te spreken over de accommodatie.Na drie achtereenvolgende, toch wel verrassende overwinningen refereerde ik in het vorige verslag aan het liedje uit de jaren 70 van Barend Servet “Hoe zal dat gaan…?” Nou, dat hebben we geweten!
Goed gemutst en (uiteraard) met vertrouwen begonnen we aan de wedstrijd tegen het 3e van de Arnhemse Schaakacademie: een team met veel jeugd in zijn gelederen en een op papier gelijkwaardige tegenstander. In een team van negen is er elke wedstrijd iemand die buiten de opstelling valt en deze keer stond Jan Bulthuis reserve en versterkte Karin weer onze gelederen. Wat is het als teamleider toch een luxe dat het vervangen van de ene speler door een andere niet ten koste hoeft te gaan van het niveau van het team!
Aan bord 6 was de tegenstander van Raymond al vrij snel zo vriendelijk om een zodanige fout te maken dat Raymond kon binnenvallen in de stelling, wat materiaal oprapen om vervolgens de vijandelijke koning uit de spelonken van zijn eigen Tora Bora gebergte te jagen. Na verloop van een aantal zetten stond de zwarte koning in volle glorie al bijna in z’n nakie, waren zijn hulptroepen ver te zoeken en gaf zich gedesillusioneerd over. Een fout is nog wel een keer gemaakt, maar de tegenstander moet het vervolgens wel afmaken en dat deed Raymond vandaag vakkundig. Geen schijn van een kans. Vandaag was Raymond onze spreekwoordelijke haantje de voorste (1–0).
Aan bord 2 had Rob een gelijkwaardige tegenstander. Na de opening stond een evenwichtige stelling op het bord en ook in de loop van het middenspel werd het evenwicht niet substantieel verbroken. Op enig moment kwam Rob aan mij vragen of hij remise zou mogen aanbieden. Een snelle blik op de borden was genoeg om zijn verzoek in te willigen (1½-½).
Aan bord 7 en 8 speelden Bert en Karin tegen respectievelijk vader en zoon Hamers. Beiden bleken na afloop een duidelijk lagere rating te hebben. Dat soort dingen wil ik vooraf liever niet weten, want ik zou maar eens overmoedig kunnen worden… Mijn voornemen om weer eens een mooie Hollandse partij op het bord te toveren werd door mijn tegenstander al op zet 2 en 3 naar het rijk der fabelen verwezen en dus moest ik maar weer eens terugvallen op basale schaakkennis. Mijn tegenstander bleef wat bijzondere zetten doen en langzaam maar zeker kreeg ik met zwart de overhand. Tijdens de analyse met de engines bleek dat ik de partij zonder grote fouten in veilige (winst)wateren had gemanoeuvreerd. Toen ik zelf dacht dat de partij nu wel binnen zou zijn zag ik vaderlief zijn blik naar rechts wenden en aan zijn zoon/teamleider vragen of hij de partij mocht opgeven. De zoon zei vervolgens de memorabele woorden: “Dat is goed Pa…, als jij het goed vind dat ik ook mijn partij opgeef.” Ik had het afgelopen uur bij buurvrouw Karin al wel gezien dat ze langzaam maar zeker en vakkundig een gewonnen stelling op het bord toverde. Zo op het oog heeft Karins tegenstander geen schijn van een kans gehad. De vierde, achtereenvolgende teamwinst was binnen (5-1).
Aan het derde bord speelde Erik tegen zijn nog ongeslagen tegenstander, Lodewijk Entrop. Al vrij snel in de partij werd veel materiaal afgeruild en stond een vrij gelijkwaardige stelling op het bord. Gaandeweg wist Erik de stelling van zijn tegenstander iets te verzwakken en op enig moment werd ook een pion gewonnen. Het eindspel was volgens Erik echter niet te winnen en dus werd de laatste partij van de dag remise en konden we naast vier achtereenvolgende overwinningen, ook de derde achtereenvolgende grote overwinning met 6½-1½ op ons conto schrijven: “Waar moet dat heen?”
Resultaten
MuConsult Apeldoorn 4 - Arnhemse Schaakacademie 3 6½-1½ 1. Vries de, Fabian 1692 - Lok, Malcolm 1869 z-w 1-0 2. Izaks, Rob 1654 - Vliek, Dick 1689 w-z ½-½ 3. Buitenhuis, Erik 1663 - Entrop, Lodewijk 1655 z-w ½-½ 4. Pruijssers, Henk 1615 - Brans, Tom 1642 w-z ½-½ 5. Hijl, Véronique 1648 - Zand van der, Ilan 1665 z-w 1-0 6. Jacobsen, Raymond 1534 - Terpstra, Thijmen 1579 w-z 1-0 7. Ekkelboom, Bert 1593 - Hamers, Peter 1410 z-w 1-0 8. Pruijssers, Karin 1555 - Hamers, Bram 1379 w-z 1-0 Gemiddelde rating: 1619 Gemiddelde rating: 1611