Nadat alle klokken “op hoop van zegen” goed waren ingesteld, kon de strijd in de zevende ronde beginnen. Als we deze wedstrijd goed zouden doorkomen was het klassebehoud vrijwel zeker gesteld. Al vrij vlot had Martin van Dommelen een ruime voorsprong op de klok bewerkstelligd. Speelde hij zijn partij zo eenvoudig dat het hem geen moeite kostte de juiste zetten te vinden. Ik hoor hem wel vaker na afloop van de toren blazen dat tegenstanders niets van de partij snapten, maar Martin dus wel. Nu blies hij van de toren dat Maud een aanval had gedaan op zijn smetteloze spijkerbroek en dit maar ternauwernood had kunnen vermijden. Laten we het er maar op houden dat hij daardoor vandaag zeer scherp en oplettend was. In een Siciliaanse partij zet hij Joris Moes vanaf het begin onder druk, maar die houdt lang stand. En zolang hij de juiste zetten blijft doen is elke geforceerde aanvalspoging gedoemd te mislukken. Maar net op de twintigste zet wordt de druk hem toch teveel en met het verdrijven van een zwart paard stort de hele zwarte stelling in elkaar. Dan is opgeven de beste optie die je op dat moment bij de hand hebt. Toch wel vrij snel komen we op een 1-0 voorsprong.
Daarna sprokkelen we binnen een kwartier drie halve punten bij elkaar waarvan alleen de remise van Erik Smit niet schokkend was. Die van Nikolai en Marcel hadden een iets groter Dokter Bibber-scenario. Erik speelde tegen de sterkste speler qua ELO-rating van ZSC Saende, Hein Middelhoven. En deze lijkt nadat de eerste openingsperikelen voorbij zijn het heft in handen te nemen. Een niet echt gezonde zwarte koningsstelling is daar mede debet aan. Maar waarschijnlijk niet echt overtuigd van de kansen die hij krijgt, verzuimt hij het onderste uit schaakpan te halen. Als Erik zijn paard weet te mobiliseren is een zetherhaling snel geforceerd. Is dit een meevaller? Wie zal het zeggen, een sterk wapen van ZSC Saende is in ieder geval geneutraliseerd.
Een ander wapen dat met enige angst tegemoet werd gezien is de tegenstander van Nikolai Kabanof aan bord 6: Hans Galje. Al diverse keren stond hij Martins stukken in de weg, alhoewel die historie verder teruggaat dat ik me in eerste instantie had voorgesteld, how time flies… Hans Galje zette zijn partij voortvarend op en de diverse pionnen rukten al snel op naar het zwarte kamp. De golvende contouren van elkaar passerende pionnen waren snel zichtbaar. Toch was Nikolai niet van plan zich zomaar onder de voet te laten lopen, hij is immers een meester in dit soort chaotische stellingen. Als hij eenmaal onder de eerste aanvalsdriften van Galje is uitgekomen wordt het tijd om eens terug te schieten. Want ook de witte stelling is intussen aan tochtgaten onderhevig. Nadat beide na de twintigste zet maar eens hebben gerokeerd lijkt de aanval van Hans Galje dreigender dan het tegenoffensief van Nikolai. Hoe de schijn je kan bedriegen, want Nikolai pakt het met een kwaliteitsoffer juist aan. Hij gaat op rooftocht en menig witte pion moet het doosje met slachtoffers in. Maar de zwarte koning staat nogal onhandig in de hoek en loopt het gevaar zomaar mat gezet te worden. Maar dankzij zijn zeer oplettende paard weet hij dit onheil te voorkomen. Hij was er niet zeker van of er nog meer in zat maar het remiseaanbod van Galje was wel de verlosser uit deze verraderlijke stelling. Na afloop waren de diverse spelers er gelijk bij om proberen aan te tonen dat hij nog had kunnen strijden voor winst, iets waar Nikolai volgens mij niet zo zeker van was. Inderdaad had hij eerder in de partij zijn kans kunnen pakken, maar je kunt nu eenmaal niet alles zien. Voorsprong blijft gehandhaafd met 2-1.
Achterin de zaal hingen foto’s van diverse voormalige grootheden in het schaken waarbij onder meer Ulf Andersson en Bent Larsen. En laat nu die laatste zijn naam verbinden aan de opening die Marcel voorgeschoteld kreeg, 1.b3. Was het de grote Bent die over zijn schouder meekeek of Marcel zich verdedigde of was het de verrassende openingskeuze die hem in moeilijkheden bracht. Henk Eleveld noemde het de dag van de versplinterde pionnenstellingen. Beide spelers hebben een gat op de f-lijn met het verschil dat de koning van Marcel iets meer op de tocht staat. Volgens Marcel had hij een pion moeten verliezen, vertelde hij tijdens zijn rookpauze. Nou Marcel, volgens de schaakprogramma’s had je zo ongeveer de hele partij al binnen twintig zetten kunnen verliezen. De combinatie van het ontbreken van de pion op f7 en treuzelende koning had zijn ondergang moeten inleiden. Na afloop heb ik niet meegekregen waarom Jan Bart Abcouwer deze combinatie niet gezien heeft, maar het lijkt wel op het mazzeltje van de dag! Maar ook na deze gemiste kans voor wit blijft Marcel met de rug tegen de muur staan. Er doemen elke keer weer nieuwe kansen op voor wit, alleen lijkt hij niet te willen winnen. Marcel wint dan een kwaliteit maar die mag niet veel om het lijf hebben, er staat een sterk wit centrum tegenover. Maar ook daarmee lijkt Abcouwer niets te kunnen bereiken en dan is de partij kort daarna remise. Partij van de gemiste kans voor wit? Een op het oog simpele combinatie had al snel voor een beslissing kunnen zorgen, maar wit zag het niet, Marcel loopt met een blauw oog de zaal uit.
Omgaan met teleurstellingen, wie kan er niet over mee praten? Bij het al eerder gememoreerde WK schaatsen in Amsterdam hoefde de Noor Pedersen op zondag alleen maar de tien kilometer uit te rijden om wereldkampioen te worden. Maar totaal onverwacht schakelde hij zichzelf uit door een puur staaltje pootje haken voor gevorderden. Wat is dan de overeenkomst met de partij van Reint van der Knijff tegen Frank Tijdeman? Een enorm trage partij kabbelde maar voort zonder dat een van beide spelers het verschil kon maken. Toch kostte dat Tijdeman meer bedenktijd dan Reint, op zich al een feit dat het vermelden waard is. Was het zo dat beide spelers zich geen raad wisten met de stelling en geen doorbraak konden forceren? Het leidde ertoe dat nog voor de twintigste zet Tijdeman remise aanbood om maar een eind te maken aan het geschuifel van de stukken. Reint vraagt toestemming om dit aan te nemen, maar met een bord vol stukken en met op dat moment meer tijd op de klok vond ik dat niet het juiste moment om dat te accepteren. Zet de druk er maar op en laat zwart maar bewijzen dat het remise is. Maar ook na dit afgewezen remiseaanbod leeft de stelling niet op, alleen dat de immer slinkende bedenktijd zijn invloed begint te krijgen. Er moeten nog steeds meer dan tien zetten gedaan worden tot aan de tijdcontrole, maar zover komt het niet. Frank Tijdeman grijpt verschrikkelijk mis en in plaats van zijn g-pion twee velden vooruit te zetten doet hij er maar één, ach eerst even dat paard wegjagen. Het is direct uit want Reint geeft mat in twee. Er blijft een hoopje ellende achter aan het vijfde bord, Tijdeman is compleet uit het veld geslagen en het duurt bijna drie kwartier voordat hij weer terug is in de bewoonde wereld. Gelukkig kan hij het daarna nog wel relativeren en krijg ik te horen dat ik beter geen adviezen meer mag geven over een remiseaanbod. Mjah, deze keer pakt het positief uit voor ons, maar ook ik heb er weleens naast gezeten.
Met Freddie van der Elburg aan het eerste bord en met wit kon je er gevoeglijk vanuit gaan dat f4 de eerste zet zou zijn. En zo geschiedde, het bracht Eric Bark zo te zien gelijk van zijn stuk getuige de ruime tijd die hij nam om zijn eerste tegenzet te doen. Maar misschien was het allemaal wel overwogen, want hij kwam zeker niet minder uit de opening. Maar ja, een schaakpartij bestaat niet alleen uit een opening, het gaat daarna meestal nog verder. Na de opening besluiten beide heren de koningsvleugel volgens de mode van de dag maar eens goed leeg te maken wat de pionnen betreft. Het levert Freddie wel een pluspion op en daarna raakt Eric Bark het spoor min of meer bijster. Hij heeft geen plan om de degelijke stelling van Freddie te laten ploffen. Een aantal wanhoops-offers treffen totaal geen doel en dan is het gewoon uitspelen totdat de zwarte koning mat staat. Dat is net voor de veertigste zet dan ook het geval. En daarmee ook de matchwinst, driemaal winst en verlies brengen het totaal op 4½. Maar er zijn nog twee partijen gaande, alhoewel daar de hoop op een goed resultaat bijna vervlogen is.
Maarten Beekhuis speelt tegen Edwin Woudt en moet al snel na de opening inzien dat het een lastige middag wordt. Aan alle kanten van het bord speelt Woudt zijn pionnen ten aanval. De zwarte dame mag op een afstand toekijken hoe wit allemaal frivole zetten doet en de stelling alleen maar beter maakt. Intussen heeft Maarten al twee pionnen moeten inboeten waarvoor hij totaal geen compensatie heeft gekregen, zelfs het inleveren van een kwaliteit heeft geen effect. Via een laatste wanhoopspoging probeert hij nog eeuwig schaak te forceren, maar dat heeft er eeuwig nooit ingezeten. Maar snel deze partij vergeten, Maarten had geen kans vandaag.
Door omstandigheden mist Henk Eleveld misschien een beetje spelritme, maar dat weerhield hem er niet van om er vol tegenaan te gaan op het zevende bord. Helaas komt hij vlot na de opening van een kouwe kermis thuis, de vooruitgeschoven pion is niet meer te redden. Toch blijft hij van alles proberen om maar zoveel mogelijk onrust te stoken in het kamp van de tegenstander. Maar die blijkt daar niet van onder de indruk en breidt zijn voordeel steeds verder uit. Toch wel lekker zo’n extra pionnetje. Als Henk dan ook nog besluit om zijn toren op een totaal verkeerde plek aan de rand te posteren is het snel gedaan met de koopman. Omdat de overwinning toch al binnen is, geeft hij de partij op en zijn we zowaar voor vijf uur klaar met de wedstrijd, best wel lekker.
En lekker was ook de Chinese rijsttafel waarbij we op tijd konden aanschuiven. Al met al een redelijk soepele overwinning, zeg ik eigenlijk heel zachtjes… Want wat als de tegenstander van Marcel die simpele combinatie had gezien, wat als Reint de remise had aangenomen. Als, als, als… we hebben gewonnen en staan daarmee stevig in het linker rijtje. Met nog twee ronden te gaan blijven we nu wel in de tweede klasse, en dat hebben deze ronde zelfs zonder invallers gedaan.
ZSC-Saende 2059 - MuConsult Apeldoorn 2 2114 3½-4½ 1. Eric Bark 2016 - Freddie van der Elburg 2148 0-1 2. Hein Middelhoven 2159 - Erik Smit 2117 ½-½ 3. Joris Moes 2066 - Martin van Dommelen 2202 0-1 4. Jan-Bart Abcouwer 2055 - Marcel Boel 2227 ½-½ 5. Frank Tijdeman 2098 - Reint van der Knijff 2067 0-1 6. Hans Galje 2082 - Nikolai Kabanof 2032 ½-½ 7. Andre Breedveld 1922 - Henk Eleveld 2038 1-0 8. Edwin Woudt 2071 - Maarten Beekhuis 2079 1-0