Na een aantal ronden niet extern gespeeld te hebben was Maarten Beekhuis deze keer weer aanwezig op de Apeldoornsche schaakgrond. In de Tarrasch-variant van de Franse opening worden zo te zien lange tijd de gebaande wegen gevolgd, niet veel aan het handje. Maar waarschijnlijk had (heeft) Maarten er weer plezier in om zijn tegenstander Bart Feltman lange tijd te gaan tergen met een miniem voordeeltje, hopende dat deze zich in de luren zal laten leggen. Al snel posteert Maarten een loper midden in het grondgebied van zwart en het voordeel wordt alleen maar groter. Maarten lijkt zijn voordeel toch weer kwijt te raken als hij niet adequaat genoeg blijft aanvallen. Maar dat is maar voor even als Bart Feltman alle complicaties in de stelling niet weet op te lossen. Maarten velt snel en krachtig een beslissend verdict over de zwarte stelling, en we staan voor met 1-0!
En het werd nog erger omdat ook Erik een nederlaag moest incasseren. Hij werd getrakteerd op een ongebruikelijke opening van zwart. Als antwoord op 1.d4 kreeg hij Pb8-c6 voorgeschoteld. Er zullen wel boeken over zijn volgeschreven maar toevallig had Erik die vandaag niet op de plank liggen. En zo begint hij dan al met een kleine achterstand. Raakt hij dan snel het spoor bijster? Feit is wel dat hij zoekende is om het juiste plan te vinden. Bij het naspelen denk je dat zwart (Marcel Canoy) zich wel thuis voelt in deze stelling, vrolijk huppelen de zwarte paarden de stelling van Erik binnen om daar wat grond om te woelen. Gelukkig kan Erik er een van afruilen en is hij hard op weg om ook die tweede knol het functioneren onmogelijk te maken. Intussen heeft de stelling van Erik een prettiger aanzien gekregen ondanks dat de meeste stukken op een kluitje in de linker benedenhoek staan. En oh… shit, die klotuh knol staat er ook nog. Pats boem: paardvork en de partij is voorbij, goh als we dit punt toch eens mee hadden kunnen tellen. Maar helaas, er valt verder niets meer te halen voor Erik. Ja, de hoon van de dag is voor hem. Afijn, we staan achter en de tekenen zijn niet gunstig voor ons, het wordt nog een moeilijke middag.
Maar gelukkig hebben we Marcel nog, die gaat toch wel voor een puntje zorgen?! Ja toch, niet dan! Op een bepaald moment in de middag begon Marcel een beetje te twijfelen over zijn stelling en dacht erover om remise aan te bieden dan wel te accepteren, mocht zich een voorstel aankondigen. Zijn stelling was minder tegen Edwyn Mesman, die net via een mooie kruisbestuivingsaanval (Db6) de stelling in vuur en vlam had gezet. Eerlijk gezegd had hij de hele partij al naar zich toe getrokken met overtuigend spel en Marcel keek toe. Lang nagedacht hoe hij verder zou gaan om maar niet onder de voet te worden gelopen. Want toen we bij de andere borden keken, kwamen we tot de conclusie dat verder spelen noodzaak was. Tevens kregen we het gevoel dat de tegenstanders een beetje in “paniek” begonnen te raken en onzeker werden over hun winstkansen in de match. Dus Marcel waagde zich eraan om door te spelen en kreeg zowaar vrij vlot goed tegenspel. Er werd een pion teruggewonnen, het verlies van de kwal werd langzaam maar zeker gecompenseerd. De randpionnen begonnen zich er mee te bemoeien, zwart weet zich geen raad meer, dwaalt wat rond op het bord terwijl Marcel intussen zoveel pionnen meer heeft dat de winst aanstaande is. Zijn tegenstander vraagt zich dan af waar hij de mist in is gegaan, maar dat doen wij ook zo vaak. De hele rij van witte pionnen maakt de zwarte toren tot een figurant die alleen maar mag toekijken. Pfew, dat was een goede beslissing om toch maar door te spelen. De stand is dan 2½-3½ maar Martin moet proberen van niets iets te maken.
Op het randje van de afgrond stond Freddie van der Elburg, maar hij weigerde om er overheen te donderen. Gelukkig maar, anders was het gedaan met de wedstrijd. Na ongeveer twintig zetten lijkt het erop dat Freddie op weg is om Jan Bakker een nederlaag toe te brengen. Hij staat dan een gezonde kwal voor en hij hoeft alleen maar de baby naar huis te brengen. Ik kan het me niet meer herinneren, maar ik denk dat hij wel zulk soort woorden zal hebben gebruikt als: Ja, en toen begon ik te klooien en en en deed alleen maar grafzetten, zag het niet meer, en gaf zo de winst uit handen. Iets van die strekking, maar wel op de Elburgiaanse manier gebracht. Welke wijze schaker het ook was, de uitspraak dat er niets moeilijker is dan een gewonnen partij naar winst te brengen is legendarisch. Volgens mij was er sprake van tijdnood en is het sowieso al lastig om alle verwikkelingen te doorgronden. Freddie gaf de winst weg en kwam zelfs nog behoorlijk in de problemen die hem ook nog een nederlaag had kunnen opleveren. Een partij die als een jojo heen en weer ging, en helaas wisten we weer niet de winst te pakken. Het zal wel zo bedoeld zijn. Maar het brengt de tegenstanders wel op vier punten, dus de winst kunnen we niet pakken tegen een van de sterkere teams in deze klasse.
Martin is onze laatste hoop, dan moet hij het maar weer doen. Maar ook Martin kan geen potten breken, zelfs geen ijzer met zijn handen buigen. Hij is niet Superdooperman! Hij gaat trouwens wel vrolijk op bezoek bij de witte koning om er daar eens lekker een zooitje van te maken in het Koningsvleugeltje. Het ziet er allemaal behoorlijk spectaculair uit, maar als puntje bij paaltje komt heeft het alleen maar bedenktijd gekost. Daan in ’t Veld lost de problemen in die hoek op en de partij stabiliseert tot een zondagmorgen potje op de veranda. Maar de nood is aan de man, wij hebben nog een punt nodig om een gelijkspel uit het gloeiendhete vuur te redden, en daar hebben we recht op! Dus gaat Martin ervoor zitten en onze gedachten gaan terug naar een gedenkwaardige zaterdag ergens in Bussum toen we allemaal nog voor De Schaakmaat streden. Er werden weer Wuste taferelen ter tafel gebracht. Wat was namelijk het geval, Martin wikkelt af naar een toreneindspel, heeft een pion voorsprong en dan heb je zitvlees nodig. Maar dan kun je nog zoveel geduld hebben, dat is geen garantie voor winst. Maar Daan in ’t Veld voelt de druk toenemen om het halve punt binnen te halen, en dan kun je fouten maken, het is in ieder geval lastig genoeg voor hem om de verdediging sluitend te krijgen. En gelukkig heeft Martin het juiste plan om die verdediging open te breken, hij stormt naar voren met de koning en niet lang daarna kan hij het punt incasseren.
We hebben weer een fantastisch en verdient resultaat neergezet voortkomend uit vechtlust en doorzettingsvermogen. Hadden we er meer uit kunnen halen, zeker! Maar dit smaakt al als een halve overwinning… oh ja dat is het ook, een gelijkspel is maar een halve… sorry het is al laat als ik dit schrijf. Maar goed, deze horde hebben we ook weer genomen, nu op naar Zaandam om weer een mooi resultaat neer te zetten.
MuConsult Apeldoorn 2 2096 - Kennemer Combinatie 2 2088 4 - 4 1. Martin van Dommelen 2202 - Daan in 't Veld 2185 1 - 0 2. Marcel Boel 2227 - Edwyn Mesman 2053 1 - 0 3. Freddie van der Elburg 2148 - Jan Bakker 2183 ½ - ½ 4. Erik Smit 2117 - Marcel Canoy 2147 0 - 1 5. Reint van der Knijff 2067 - Benjamin Go 2180 ½ - ½ 6. Nikolai Kabanof 2032 - Derk Kouwenhoven 2046 0 - 1 7. Marco van de Nieuwendijk 1898 - Tyro Bekedam 1985 0 - 1 8. Maarten Beekhuis 2079 - Bart Feltman 1921 1 - 0