Teamleiders spelen acht partijen

Na drie ronden KNSB-competitie hebben we drie matchpunten. Te veel, te weinig? Als je kijkt naar alle kansen die we hebben laten liggen zou je zeggen dat we recht hebben op twee matchpunten meer. Kijk je naar de bordpunten die we cadeau hebben gekregen, dan compenseert dat niet met het tegenovergestelde. Maar zo gaan de meeste wedstrijden van ons tweede team nu eenmaal, en het zal de rest van het seizoen niet anders worden. Laten we hopen dat we meer meevallers dan weggegeven kansen hebben en krijgen. Min of meer hetzelfde deed zich wederom voor in de derde ronde tegen Caïssa-Eenhoorn, een gelijkspel of meer was zeker op zijn plaats geweest. Maar bij het scheiden van de markt hielden we er niets aan over.

Het eerste vermeldenswaardige feit is dat we dit keer geen spelers hoefden uit te lenen aan het eerste team, maar helaas wel moesten vragen om een invaller uit het derde team. Sommige spelers willen liever niet invallen op het hogere niveau van de tweede klasse KNSB, begrijpelijk. Omdat Reint en Maarten verhinderd waren hadden we in principe twee spelers nodig. Mede omdat Erik Smit deze dagen een stukkie verderop in Vietnam al wandelend paden en lanen gaat verkennen. Gelukkig kwam Erik zelf met de oplossing om indien mogelijk een partij vooruit te spelen in Zwaag, de thuisbasis van Caïssa-Eenhoorn. En dan beginnen de onderhandelingen met de teamleider van het andere kamp om een en ander te regelen. Een mailtje gestuurd, maar geen bericht retour. Een week gewacht, nog steeds geen reactie. Dus er maar eens over prakkiseren om het via een andere weg te doen, maar net op dat moment krijg ik eindelijk bericht terug. Ja, je was in de spam box terecht gekomen en je stond op het punt om gedeletet te worden. Spam box, deleten, en bedankt he. Dat zet de boel behoorlijk op scherp. Maar goed, het voorstel gedaan en er moest overlegd worden of iemand zich hiervoor beschikbaar wilde stellen.

Al snel kwam er witte rook uit de Hoornse schaaksteen en konden de onderhandelingen verder gaan. Belachelijke eisen uit het kamp van Caïssa-Eenhoorn werden gesteld en ook die moesten in Apeldoorn weer door de ballotagecommissie worden goedgekeurd. Intussen kon ik natuurlijk niet de identiteit van de speler vrijgeven die voor ons vooruit zou gaan spelen omdat het Erik Smit was. Schaker Exceptionele en invaller Pur Sang van het eerste team. Ik gooi er maar een paar termen doorheen. De goedkeuring kwam er, en nadat ik de teamleider van Caïssa-Eenhoorn een en ander had uitgelegd hoe te werk te gaan, was het vooruit spelen beklonken. Maar toch nog weer een laatste trap nageven om een biertje te eisen als ze in Apeldoorn zouden zijn… pfff je hebt van de lui… nou ja vooruit dan maar. En dan de “echte” invaller voor deze ronde… dat was Casper Wouters. Enorm de druk erop gezet bij Theo Visschedijk om hem los te weken. Die plaatste hem wel direct op een voetstuk, en dat was niet zonder reden zou later op de zaterdagavond blijken.

Erik Smit toog vanuit zijn werkplaats Amsterdam op de dinsdag voor de eigenlijke wedstrijd naar Zwaag om zijn partij vooruit te spelen. Iets wat we zelf liever niet doen, en ook niet altijd toestaan. Mede omdat we als één team aan de strijd willen beginnen en niet als losse flodders. Hetzelfde dachten de tegenstanders erover, maar soms kan het wel de uitkomst bieden in de familiekring. Waar je ook rekening mee moet houden is het speeltempo. Onder geen beding mag je bij een vooruit gespeelde partij afwijken van het normale speeltempo, en dus is het zaak om op tijd te beginnen. En dan maar hopen dat het geen ellenlange partij zal worden zoals Freddie de vorige ronde speelde. Dan ben je voor het krieken van de dag zeker niet thuis. Naar verluid speelde de partij zich af in een gemoedelijke sfeer en waren er de gebruikelijke beleefdheden over en weer. Ja, daar we kunnen Erik altijd wel voor op pad sturen! Helaas ging de partij niet helemaal naar wens voor hem. Op het moment dat hij dacht iets te kunnen ondernemen door een pion te scoopen was dat net iets te veel gevraagd van de stelling. Toch was het niet nodig geweest dat hij een paard moest inwisselen tegen twee pionnen, maar dat is zoals altijd napraten. Tegenstander Ron Deen zette de druk erop bij het witte paard en die moest zoals vermeld het onderspit delven. Daarna was het de partij uitspelen voor Ron Deen, hij stond het niet meer toe dat Erik enig tegenspel kon ontwikkelen. De boodschap was duidelijk voor de rest van het team, op zijn minst met 4-3 winnen. Wie had op dat moment kunnen bedenken dat het er bijna van was gekomen.

Zaterdag… met de nodige tamtam kondigt de teamleider van Caïssa-Eenhoorn zijn aanwezigheid aan. Ik stuur hem direct door naar de wedstrijdleider zodat hij even de stress van de autorit van zich af kan laten vloeien. Welkom Tom, het zal wel weer gezellig worden. Er wordt nog even teruggekeken op de vooruit gespeelde partij en samen met wedstrijdleider Erwin Denissen hebben we het over teloorgang van diverse schaakclubs in Nederland. En de daarbij ontstane fusies van kleine clubs, in de hoop dat ze nog wel blijven bestaan. Daardoor worden de afstanden veel groter, in geval er vooruit gespeeld moet worden. Vandaag is de taak aan ons om die opgelopen achterstand om te buigen in winst of op zijn minst een gelijkspel. Maar na drie uur spelen zijn de vooruitzichten niet rooskleurig.

De leverancier van twee hele punten in de vorige ronden, Nikolai Kabanof moet als eerste op zaterdag het hoofd buigen voor Martin Monteban. Compleet overspeeld, anders is het niet te omschrijven. Nikolai vond het niet erg om van bord, en kleur te wisselen met Marcel Boel. Hoe zeg je het op je beste Chinees? Martijn Monteban pakte de koe gelijk bij de hoorns en trok fel van leer tegen de zwarte stelling. Nog voor de vijftiende zet moet Nikolai alle zeilen bijzetten om niet onder de voet te worden gelopen. Maar het kwaad is al geschied, de stormloop van wit is niet meer te stoppen. Met een pion op c7 gedekt door een loper en nog eens twee torens die alles in de zwarte stelling kapot maken geeft Nikolai gedesillusioneerd op. Hier was geen kruid tegen gewassen. De achterstand wordt verdubbeld, nu staan we al met 2-0 achter. Het wordt een lange middag.

Een half uur later komen we eindelijk op het scorebord omdat Henk Eleveld een remise laat aantekenen. Normaliter krijg ik dan bij het overhandigen van het notatieformulier te horen waar hij het beter had kunnen doen. Bij hoge uitzondering was dit nu niet eens het geval. Het was remise, de hele partij lang, was zijn commentaar. Gebeurde er dan niets spectaculairs, kon geen van beide spelers ergens een voordeeltje behalen? Het heeft er nooit ingezeten, een open d-lijn, een open h-lijn. De meeste stukken werden afgeruild en er bleef een eindspel over waar geen tango meer mogelijk was. Een zetherhaling bezegelde de remise.

Aan het eerste bord treft Freddie van der Elburg de immer positieve Henk-Jan Visser. Een ongebruikelijk Siciliaanse opening komt op het bord, maar dat is niets vreemds voor Freddie. Regelmatig speelt hij zelf ook exotische openingen. Toch is het al snel alle zeilen bijzetten om niet vermorzeld te worden. Op de twaalfde zet staat er al een paard schaak te geven op f6, pak me dan als je kan. Maar nee, dat doen we maar niet want anders kunnen we Freddie gaan kielhalen. Het geeft wel direct het motto van de partij aan: Visser die fel in de aanval gaat. Maar goed, Freddie weet alle trucjes tot op een bepaalde hoogte op te lossen, toch blijft het oppassen geblazen. Henk-Jan Visser blijft de zwarte stelling maar bestoken met een hele armada, gelukje voor Freddie is dat de tijdnood nadert. En daar zijn vaker de nodige ongelukjes gebeurd. En bijna had hij nu ook daarvan kunnen profiteren, maar hij zag niet dat hij de toren op h4 had kunnen slaan. Het had zeker niet alle (grote) problemen voor zwart opgelost, maar het had een iets meer speelbare stelling opgeleverd. Nu was het na het slaan van het paard op h7 gelijk over en uit. Ook hier viel er niet veel aan af te dingen, gewoon goed gespeeld door Visser.

Drie punten achterstand, hoe kunnen we dat in godsnaam nog goed maken. Sommige constateringen zijn gewoon heel simpel, maar zo waar als een koe. Nadat de remise van Marcel Boel tegen Arlette van Weersel beklonken is maakt wedstrijdleider Erwin Denissen de opmerking dat wij van Apeldoorn niet meer kunnen winnen… Tja, je moet er maar opkomen. Maar het is ook zo dat zij niet meer kunnen verliezen. Zullen we het maar tegeltjeswijsheden noemen? De remise van Marcel stopt even de puntenverzameling van Caïssa-Eenhoorn. Het had verkeerd kunnen aflopen, maar een behoorlijke gesloten stelling voorkwam dat Van Weersel de witte stelling zou kunnen binnen dringen. De overbekende Spaanse opening, die iedereen moet kennen, kwam op het bord. En Marcel vond het wel lekker dat de damevleugel na iets meer dan twintig zetten werd gesloten. De gedachte was daarna dan ook: dan ga ik je wel op de koningsvleugel mat zetten. Alle troepen werden gesommeerd om het strijdtoneel aan de andere kant van het bord op te zoeken, zogezegd zo gedaan. Maar daar aangekomen overspeelt Marcel zijn hand en moet een kwaliteit inleveren om slimmer voor hemzelf te voorkomen. Hij heeft dan het geluk dat Arlette van Weersel nog een opgelegde kans laat liggen als ze de h-pion had doorgeschoven. Soms heb je die mazzeltjes nodig. Omdat de stelling al dicht was geschoven kon zij na deze gemiste kans ook niet anders constateren dat er geen muziek meer in de stelling zat. Remise dus.

En toen, ja toen… begon er een teamleider van een vereniging die bij ons bezoek was, wel redelijk zorgelijk rond te lopen. Drie partijen waren er nog bezig en hij moest toegeven dat die er niet al te rooskleurig voor stonden voor Caïssa-Eenhoorn. Toen Max Verstappen vorig jaar een stapje hoger op ging in de Formule-1, won hij direct zijn eerste wedstrijd voor dat team omdat hij alle aanvallen pareerde. Niet echt op hetzelfde niveau en sport, maar een soort vergelijkbaar scenario deed zich voor bij de partij van Casper Wouters tegen Peter Doggers. Met pijn in het hart stond Theo Visschedijk hem af om bij ons in te kunnen vallen. Naar verluid zijn de overige teamleden Theo nog steeds aan het troosten en proberen hem duidelijk te maken dat hij er wel degelijk goed aan had gedaan om hem uit te lenen. Het verschil als je naar de ELO-rating kijkt is meer dan driehonderd punten. Maar is dat een garantie dat je gelijk het punt mag opeisen, zeker niet! Die hier eerdergenoemde teamleider Theo kan daar een woordje over meepraten. Maar wie de jeugd heeft, heeft de toekomt en ergens moet je op een hoger niveau beginnen dan de Promotieklasse van de OSBO.

Peter Doggers - Casper Wouters
Invaller Casper Wouters debuteert met een zwaar bevochten overwinning op Peter Doggers
Kort na de opening gaan de dames al in het houten doosje en wordt Casper teruggedrongen op de onderste drie rijen. Met andere woorden, Peter Doggers begint de druk op te voeren. Maar het voordeel dat hij daarmee verkrijgt is niet beslissend, Casper houdt het nog steeds binnen de perken. Er is dan een soort surplace, en het lijkt er op dat beide spelers niet weten wat ze moeten doen. Maar Peter Doggers kan zijn geduld niet bewaren en net voor de tijdcontrole offert hij een kwaliteit om het initiatief naar zich toe te kunnen halen. Het heeft een averechts effect het levert maar één pion op en voor wit een toren die eindelijk in het vrije veld kan opereren. Die zorgt er tevens voor dat de h-pion een vrije loop wordt gegund naar de overkant, de vraag is of deze te stoppen zal zijn. Peter Doggers ziet het naderende onheil met rasse schreden naderen en probeert nog met een remiseaanbod aan een nederlaag te ontkomen. Een heel klein beetje van zijn stuk gebracht vraagt Casper of hij remise mag aannemen. Dat mag hij zeker wel, maar hij snapt zelf dan al dat hij een beter resultaat komt bezorgen bij de teamleider. De lange partij heeft zijn invloed op beide spelers gehad, Peter Doggers ziet door de vele complicaties niet meer dat er een remise inzit. En Casper Wouters profiteert daarvan. Na een lange partij van bijna vijf uur capituleert Doggers. Wij hebben er weer een held bij, en bij deze verzeker ik Theo dat het niet bij deze ene invalbeurt zal blijven, mocht het nodig zijn. Casper, geweldig gespeeld en veel veerkracht getoond, zoals ik in de e-mail al zei: Je Kan Het!!

Dat is dus al één punt dat we teruggehaald hebben, teamleider Tom Balla begint nu echt zenuwachtig te worden. De volgende die zijn partij voor Apeldoorn uit het vuur sleept is Jasper Zwirs. Het lijkt er deze wedstrijd op dat de klassieke Siciliaanse openingen niet meer gespeeld mogen worden, want bij diverse borden wordt er al na twee zetten afgeweken van de zet 3.d2-d4. Zo ook in deze partij, nu spelen we eens een keer 3.g3. Het zal Jasper om het even zijn en begint via de open c-lijn binnen te vallen in het witte kamp. Zijn twee paarden zorgen voor de nodige onrust en het levert langzamerhand een voordeeltje op. De bewegingsvrijheid van wit wordt behoorlijk beperkt, en als hij het via de koningsvleugel probeert moet daar weer een pion zo nodig klootviolen. En maar weer naar achteren. Jasper begint na de tijdcontrole langzaam maar zeker de partij naar zich toe te trekken. Na twee pionnen voor gestaan te hebben blijft er daarvan nog een over, maar die kan wel het verschil maken. En als hij dan weer die tweede pion voor komt moet het punt soepel binnengehaald kunnen worden. De witte koning moet helemaal naar de overkant lopen om… ja waarom eigenlijk? Nou, daar had hij een remise veilig kunnen stellen, maar volgens Jasper was het geloof er een beetje uit en zag hij het niet meer. Gelukkig zag Jasper het wel, en nadat de a-pion was geëlimineerd kon niets Jeroen Edeling meer redden. Binnen drie-vier minuten waren we behoorlijk dicht bij een gelijkspel aan het komen.

We missen nog een partij, en dat is die van Maud van Dommelen. U zult denken, waar is Martin dan gebleven? Nou, die is even een tukkie aan het doen want pappa komt een beetje slaap te kort, en dus dacht Maud, dat schaken? Oh, dat kan ik ook wel. Misschien is dat over een aantal jaren wel het geval, maar vandaag vond Martin dat hij het zelf maar moest opnemen tegen Daan Zult. En ja, nu wel een Siciliaan met op de derde zet d4!, eindelijk. Het leek erop dat vandaag de meeste spelers van Caïssa-Eenhoorn collectief voor de twintigste zet een aanval in moesten hebben gezet. Ook Daan Zult trok fel van leer, maar hij bereikte er niet veel mee. Martin kon een kwaliteit winnen maar voordat Daan dat liet gebeuren werden diverse witte stukken teruggedrongen in de eigen regionen. Het leek Martin veel moeite te kosten om het voordeel te gelde te maken. Daan Zult weet veel onrust te veroorzaken met dame en loper tegen een koning die in het hoekje lijkt te zijn opgesloten. Toch weet Martin lange tijd de juiste zetten te vinden en het voordeel uit te breiden. Het enige nadeel is dat hij daar veel tijd voor nodig heeft. Langzaam maar zeker brengt hij de vrije a-pion naar voren die voor een gelijkspel gaat zorgen… hopen wij. Uit het niets komt er dan een kink in de kabel bij Martin, hij ziet het niet. De winst lijkt zo eenvoudig, maar hij ziet alleen maar spoken opdoemen in het voordeel van zwart. Is het te verklaren, vast wel. Feit is wel dat hij het niet weet af te maken en voor weer een stunt kan zorgen met ons tweede team. Het gaat zelf helemaal bergafwaarts als hij zich laat trucen, de witte koning komt niet meer uit het matnet dat met 71… Kg6 wordt ingeluid. Echt gedesillusioneerd geeft Martin op, een zo goed gespeelde partij verdient eigenlijk een bonuspunt. Helaas doen we daar niet aan in het schaken en mogen we op de blaren zitten. De winst gaat met 3-5 naar Caïssa-Eenhoorn.

Tegen Santpoort hebben we waarschijnlijk een zeer goed resultaat laten liggen en werd het een gelijkspel waar winst mogelijk was geweest. Nu, tegen Caïssa-Eenhoorn begonnen we op de zaterdag met een achterstand van 0-1 en wisten we dat het moeilijk zou worden om dat om te buigen naar op zijn minst een gelijkspel, laat staan een overwinning. Die winst zat er al snel niet meer in, maar dat de 4-4 zo dichtbij was hadden we niet durven dromen. Ondanks dat geeft het hoop voor de overige wedstrijden dit seizoen omdat ook tegenstanders fouten en zelfs blunders maken. Als Maud voor de wedstrijddagen ’s nachts doorslaapt zijn we sowieso verzekerd van een punt. Ennuh Theo… uuuh, ach laat maar, ik kom er nog wel een keer op terug

   MuConsult Apeldoorn 2   2095 - Caïssa-Eenhoorn         2203 3 - 5
1. Freddie van der Elburg  2152 - Henk-Jan Visser         2256 0 - 1
2. Martin van Dommelen     2220 - Daan Zult               2312 0 - 1
3. Nikolai Kabanof         2033 - Martijn Monteban        2250 0 - 1
4. Marcel Boel             2238 - Arlette van Weersel     2139 ½ - ½
5. Jasper Zwirs            2102 - Jeroen Edeling          2155 1 - 0
6. Erik Smit               2130 - Ron Deen                2152 0 - 1
7. Henk Eleveld            2043 - Jerrel Thakoerdien      2196 ½ - ½
8. Casper Wouters          1842 - Peter Doggers           2162 1 - 0

’t Andere verslag | foto’s op Facebook | foto’s op Google | partijen downloaden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.