Invallers, je kan niet zonder ze

Verwacht er niet te veel van. Nee joh, dat niveau is veel te hoog voor mij, en dan nu ook nog eens een klasse hoger. Daar spelen toch veel sterkere schakers, ik maak toch geen schijn van kans. Ja, doe maar een laag bord, en ach de kleur, wat maakt het uit. Ja dat is goed, regel ik. Bord zeven of acht, en met welke kleur wil je spelen? Wit of zwart? Oh, dat maakt me niet uit, is om het even. Dat was dus min of meer de communicatie een dag of twee voordat we de eerste ronde van weer een nieuwe K.N.S.B.-competitie zouden gaan spelen. Merijn van Delft was verdwaald in het immens grote kasteel van de voormalige Roemeense dictator Nicolae Ceausescu en gebruikte die smoes om een speler van mij in te pikken. Ja sorry Henk, ik had geen bereik, we zaten in de trein en ga zo maar door. Erik Smit zou voor de leeuwen geworpen worden tegen de schakers uit Bussum die er op gebrand zijn voor de titel te gaan.


Afijn, ik mocht traditioneel weer op zoek gaan naar vervanging en als surprise kreeg ik daar zelf ook nog twee afzeggingen bij. Welkom bij seizoen 2017-2018! We Gaan Beginnen! zou Jeroen Pauw zeggen. Het is en blijft de grootste hobby van de teamleider om dat allemaal weer voor elkaar te boksen, maar als het uiteindelijk gelukt is om acht spelers bij elkaar te krijgen geeft dat wel weer een stukje voldoening. Nu nog hopen dat die invallers ook hun voldoening kunnen halen in de partij. Voor de eerste ronde toonden André Huis in ’t Veld en Frie van Belle zich bereid de lege plekken op te vullen, waarvoor uiteraard mijn dank, kan niet vaak genoeg gezegd worden. Maar in zekere zin hadden beiden invallers wel een punt, met de promotie naar de tweede klasse speel je ook tegen sterkere spelers. Maar net als wij problemen hebben (hadden) met het invullen van alle acht borden, is dat ook regelmatig het geval bij de andere teams. En vaak is dat het geval in de eerste ronde(n).

In de eerste ronde speelden we thuis tegen H.S.G. uit Hilversum, een club met een grote historie die nu langzamerhand op vergane glorie begint te lijken. In de opstellingen die zijn opgegeven staat Hans Böhm als basisspeler, maar die was er sowieso al niet bij. Een aderlating voor H.S.G.? Moeilijk te zeggen, ze hebben genoeg andere spelers van niveau. Maar zoals al eerder gememoreerd, ook zij moeten invaller(s) opstellen. En dat zorgt ervoor dat de strijd weer iets meer uitgebalanceerd is. Met André en Frie aan de invalborden gingen we ten strijde, deze ronde moesten we ervoor zorgen een goed resultaat neer te zetten, want de andere opponenten dit seizoen zijn behoorlijk sterk. Hebben wij weer…

André trof het dat hij eveneens een invaller tegenover zich aantrof, schept een band zou je dan zeggen. Nou… Andre was niet zo van de bandjes vandaag, want hij liet geen spaan heel van Gerard Wagenaar. Zijn commentaar na afloop vatte de hele partij al samen: “Een lekker potje”! Nu lag het niveau van beide spelers redelijk dicht bij elkaar, het is maar weer afwachten hoe de partij zich ontwikkelt. Nou, daar had André vrij eenvoudige ideeën over: ik bepaal wat er hier gebeurt, je mag elke keer een tegenzet doen, maar je zult naar mijn pijpen dansen. Gerard Wagenaar had daar vrijwel niets tegen in te brengen. De Najdorf-variant van het Siciliaans werd door André netjes in uitvoering gebracht. De stukken die nodig waren om onrust te stoken in de zwarte stelling werden in stelling gebracht en het duurde daarna maar eventjes voordat André beslissend voordeel bereikte. Na tweeëntwintig zetten was het André die de eerste winstpartij van het seizoen liet aantekenen, een welgemeend compliment is hier wel op zijn plaats!

Frie van Belle, André Huis in ’t Veld

De eerste zorg over een invaller was daarmee al weer weggewerkt, de zorgen over de basisspelers namen daarentegen een beetje toe. Niet zoveel om volledig in paniek te raken, maar er waren wel een paar zorgenkindjes. Martin van Dommelen is nu fulltime pappie en dan komt het schaken waarschijnlijk vaker op de tweede plaats. En als de vrouw des huizes de ballen over het volleybalnet ramt moet er toch iemand Maud in het gareel houden. Misschien verklaart dat de nogal stroeve start van deze competitie voor hem. Nu trof hij het volledig dat juist de sterkste speler van H.S.G. tegenover hem plaatsnam, Kees Nagtegaal. Die had geen boodschap aan de vaderlijke plichten van Martin en zette de witte stelling snel onder druk, en verminderde zijn bewegingsvrijheid. Nagtegaal veroverde het centrum en toen Martin het toeliet dat zwart via de f-lijn aanvalskansen kreeg was het snel over en goodbye met de stelling van Martin. Het tegenspartelen had geen effect meer, H.S.G. trok de stand weer gelijk naar 1-1.

In de loop van vrijdagavond belde ik Frie van Belle met de vraag of hij zich de volgende zaterdagmiddag maar even wilde melden als invaller in het tweede team. Min of meer verrast was hij niet op de hoogte dat ik hem al had gemaild, maar dat terzijde. Hij keek ertegenop omdat we nu (ja inderdaad) een klasse hoger speelden. Als hij geweten zou hebben wat voor partij hij de volgende dag zou spelen was hij misschien minder pessimistisch geweest. Het mijns inziens grote voordeel dat je hebt als “onbekende” invaller is dat je tegenstander moeilijk kan inschatten hoe sterk je bent, cijfers zeggen dan niet veel. Qua rating was het verschil bijna 200 punten in het nadeel van Frie, maar als hij na ongeveer vijftien zetten een betere stelling heeft weten te krijgen is dat als sneeuw voor de zon verdwenen. En Frie laat merken niet bang te zijn en er lijkt een bepaalde frivoliteit in zijn spel te komen. Er worden terstond twee pionnen veroverd en na een kleine mindere periode neemt hij het initiatief gewoon weer over. Het spel golft op een bepaald moment heen en weer maar het lijkt erop dat Guido Wagenvoorde het onderspit zal gaan delven. Maar hij heeft wel twee duivelse paarden die rondom de koning heen dansen, en er op belust zijn een fout van Frie genadeloos af te straffen. En dat is helaas wat er gebeurt, Frie geeft de kwal terug die hem remise had moeten opleveren, maar vergeet eventjes dat de zwarte koning zeer ongemakkelijk in het hoekje staat. Bam, mat! Even niet gezien, zo jammer. Maar ondanks dat heeft hij een puike partij gespeeld en hopelijk zal hij een volgende invalbeurt met vertrouwen tegemoet zien.

Maar met deze nederlaag komen we op een 1-2 achterstand en als we bij de andere borden gekeken hebben blijkt dat we nog wel aan de bak moeten. Henk Eleveld speelt tegen de teamleider van HSG, Johan Lindeman. Een Scandinavische opening waarin Henk in het begin van de partij langere tijd tegen een miniem nadeeltje aan moet kijken. Een vervaarlijk uitziende pion stoomt helemaal op naar a6 maar wordt daar geblokkeerd door zijn a-collega, inderdaad die luiwammes op a7. Nou, en daar sta je dan met je goeie fanatieke gedrag, deur dicht en niemand die opzij gaat. Dan maar eens kijken of er midden op het bord iets valt te beleven. En verdomd, dat blijkt inderdaad het geval te zijn. Zoals Henk al na de partij aangaf had hij daar winnend voordeel kunnen behalen. In plaats van het ruilen van de zwartveldige loper had hij met de toren kunnen slaan op d4 (31… Td8xd4). Helaas zag hij het niet ter plekke en dat was jammer, want het lijkt erop dat het voordeel dan beslissend in het voordeel van Henk is… Toch behield hij nog wel voordeel in het eindspel met aan beide kanten twee torens. Jammer genoeg wist hij zijn voordeel niet te behouden, en bleef er een gelijke stelling over. Er zijn nog acht partijen om zo’n voordeeltje beter uit te buiten.

De tegenstander van Freddie van der Elburg maakte zijn debuut op de het niveau van de tweede klasse. En Pascal Losekoot was lange tijd goed op weg om dat debuut glorieus in te luiden. In het begin van de partij lijkt het wel alsof ze de stukken zich diagonaal tegenover elkaar opstellen. Pascal Losekoot begint beetje bij beetje zijn stukken richting de zwarte koning te manoeuvreren en dan moet Freddie daar halsoverkop achteraan hollen om een verdediging op touw te zetten. Als hij maar niet te laat komt. Is de zet 19… f6 van Freddie een aderlating om zo te proberen het vege lijf te redden? Het creëert in ieder geval wel een gapend gat rondom zijn koning die schuchter in een hoekje moet gaan zitten nadenken over zijn toekomstige lot. En al gauw wordt duidelijk dat er een Houdini-act aan te pas moet komen om daar uit te ontsnappen. De problemen worden alsmaar groter en groter voor Freddie. Het enige voordeel dat hij heeft is de beperkte bedenktijd van Losekoot. En tevens de ingewikkelde stelling die op het bord komt. Dreigingen zijn er te over, een batterij aan witte stukken staat klaar om de zwarte koning te elimineren, en dat is nog zacht uitgedrukt. Die ingewikkelde stelling… ook voor wit doemen er opeens problemen op als Freddie een paard de witte stelling in smijt. Het is een wanhoopsactie die gewoon verkeerd af had moeten lopen. Maar ja wat doe je als je geen tijd meer hebt en bang bent je dame te verliezen, mwah die had je gewoon kunnen offeren op straffe van mat. Wit ziet het niet en dan zijn de rollen vrijwel direct omgedraaid. Schaken kan zo oneerlijk zijn, maar als we er als Apeldoorners een puntje mee scoren malen we daar niet om. Ach, en we hebben het zelf ook al vaak meegemaakt, en het zal niet de laatste keer zijn. Freddie heeft dan beslissend voordeel en een paar zetten later is de partij al voorbij. Een mazzeltje. De stand is weer gelijk 2½-2½.

Marcel Boel

Ging er dan geen enkel partij voor ons van een leien dakje? Dan moet het in de eerste plaats die van Marcel zijn geweest. Vroeg in de partij tegen Herman van Engen begint hij onrust te stoken in het witte kamp door met de dame op visite te gaan. Om de gezelligheid te vergroten komt daar even later ook nog een paard bij. Och, wat een feest en wat een spijt zal wit hebben om die twee binnen te hebben gelaten. Of om met andere woorden te spreken: hoe kom je er in godsnaam weer vanaf?! Niet dus. Terloops weet Marcel een kwaliteit te veroveren maar verzuimt in het vervolg de partij rigoureus te beslissen. Wit weet zowaar enig tegenspel te krijgen en zwart moet duidelijk op zijn qui-vive zijn. Maar in zijn optimisme overschat Van Engen zijn stelling. Hij hoopt dat Marcel zal breken bij het aanzien van een “imponerende” toren op e7, maar deze wordt simpel het zwijgen opgelegd. Daarna is het alle stukken bij elkaar rapen, en maar vlot de doos in want het einde komt snel en pijnloos. We hebben eindelijk weer een voorsprong na bijna vier en een half uur spelen. Ik heb zo onderhand in de gaten dat ik ook weer een behoorlijk lang verslag aan het schrijven ben, ik beloof beterschap… denk ik 😉

Oh ja, en tussendoor moet ik ook nog even vermelden dat Jonckheer Erikszoon van Smit tot Smitszoon zich hoogstwaarschijnlijk gaat laten registreren als zzp-er invaller voor het eerste team. Na een gedegen partij waarin hij een remise wist te scoren begon hij divagedrag te vertonen en dat wij hem kwijt zouden raken als basisspeler. Laten we hopen dat hij in de weken daarna weer geland is in zijn Amersfoortse Burcht en mocht dat niet zo zijn zullen we professionele hulp voor hem aan gaan vragen…

Volgende patiënt! Tring, tring meneer van der Knijff, wilt u zich melden! Tsjonge jonge, wat is die lang aan het mieren geweest met zijn partij. Ik denk dat het wel 83 zetten zijn geweest voordat er eindelijk een plusje viel te noteren, daarna nog eens 56 zetten om dat uit te melken, en de afwerking duurde een kwartiertje! Hij moet wel een echt positieve gemoedstoestand gehad hebben deze middag om zo lang zijn tegenstander (Jorgen Henseler) te terroriseren. In no time zijn alle stukken op de torens na van het bord gewist. Rest er een toreneindspel dat volgens de normale gang van zaken snel tot remise had moeten leiden. Daar dacht Reint toch anders over, en kromde de rug om die gedachten om zeep te helpen. Het duurde zoals hiervoor beschreven erg lang, en erg veel bedenktijd. Maar telkens wist hij weer net op tijd zijn zetten te doen. Maar met al dat duwen en trekken kwam hij heel langzaam maar zeker de zwarte stelling binnensluipen. De witte koning die aan een wandeltocht was begonnen naar de zwarte pionnen kon eindelijk zijn gelijk halen dat er meer in het vat zat dan eerder verwacht was. Een pion vrijspelen die naar het promotieveld mag lopen, en weer een punt erbij voor de Apeldoorners. En oh ja… de winst in de match. De eerste twee punten zijn binnen, en die zijn zeer belangrijk en welkom. Het kwam van ver, maar niet minder verdiend. Hard werken blijkt uiteindelijk toch zijn vruchten af te werpen! Complimenten aan de harde werkers.

Nikolai Kabanof

Maar laten we niet die laatste harde werker vergeten, Meester Kabanof himself. Wim van der Wijk zette de druk er goed op in het begin van de partij. Had hij de mogelijkheid om dat te verzilveren? Moeilijk te zeggen, het was zoals wel meerdere partijen vandaag blijkbaar een trend om een pion lekker ver door te schuiven. Zo ook in deze partij, na tien zetten staat er een zwarte pion al op a3. Nou, mooi laten staan, die peuzelen we straks wel op als de tijd er rijp voor is. Nu eerst eens belangrijkere zaken oplossen. Want Nikolai komt langzaam maar zeker onder druk te staan, hijzelf zal dit absoluut ontkennen. Maar op een gegeven moment weet hij zich vrij te werken uit de omsingeling van zwart, die daarna de terugtocht moet blazen. En zijn pion op a3 hulpeloos achterlatend, je staat er nu alleen voor hoort hij nog zijn dame nog roepen! Takkuhwijf, zal me niet tot dame laten promoveren voor je! Met veel genoegdoening ziet Nikolai het gekibbel aan en begint aan een tegenoffensief. En in die periode speelt Kabbie het fantastisch. Samenspel van dame, toren en paard zijn een lust voor het oog en Nikolai wikkelt af naar een gewonnen dame-eindspel. Die pion op a3 is intussen slachtoffer geworden van zijn dadendrang, dat krijg je er nou van. Het speelt als vanzelf, elke zet is een voltreffer, zwart kan alleen maar op een afstand toekijken. Er is geen redden meer aan. Nikolai scoort het laatste punt van de dag en daarmee komen we op een wel erg ruime overwinning van 5½-2½.

Maar daar malen we heus niet om, deze moesten we voor ons gevoel winnen en dat hebben we ook gedaan. Er komen nog genoeg lastige wedstrijden dit seizoen. En daar zal het niet altijd meezitten. Maar deze hebben we in ieder geval al binnen.

   MuConsult Apeldoorn 2     2024 - HSG                   2050 5½ - 2½
1. Marcel Boel               2202 - Herman van Engen      2057 1  - 0
2. Martin van Dommelen       2222 - FM Kees Nagtegaal     2248 0  - 1
3. Freddie van der Elburg    2126 - Pascal Losekoot       2077 1  - 0
4. Reint van der Knijff      2080 - Jorgen Henseler       2044 1  - 0
5. Henk Eleveld              2055 - Johan Lindeman        2044 ½  - ½
6. Nikolai Kabanof           1965 - Wim van der Wijk      2040 1  - 0
7. Frie van Belle            1815 - Guido Wagenvoorde     2005 0  - 1
8. Andre Huis in 't Veld     1725 - Gerard Wagenaar       1888 1  - 0

foto’s op Google | partijen downloaden | partijen naspelen

3 gedachten over “Invallers, je kan niet zonder ze”

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.